Οκτώ χρόνια λειτουργίας κλείνει η κατάληψη προσφύγων και μεταναστών της Νοταρά στα Εξάρχεια και στέλνει μήνυμα αγωνιστικής αλληλεγγύης και υπεράσπισης της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Καλεί σε πορεία αύριο, Σάββατο, (18:00) από την Νοταρά 26 προς τη γειτονιά με επιστροφή στην κατάληψη, ενώ θα ακολουθήσει (από τις 20:00 και μετά) η γιορτή με μουσική και συλλογική κουζίνα.
Τι σημειώνεται στο κάλεσμα της κατάληψης
Στις 25 Σεπτεμβρίου, η κατάληψή μας γιορτάζει 8 χρόνια αλληλεγγύης. Μετανάστες/ριες, πρόσφυγες/γισσες, ενήλικα και παιδιά, ζουν ως κοινότητα στο κατειλημμένο κτίριο στην οδό Ναυάρχου Νοταρά 26 στα Εξάρχεια και συνεχίζουν να αγωνίζονται καθημερινά ενάντια στον συστημικό φασισμό και ρατσισμό, οι οποίοι βρίσκονται σε έξαρση.
Ο προηγούμενος χρόνος σημαδεύτηκε τόσο από νίκες όσο και από επιθέσεις στην κατάληψή μας. Η πρώτη νίκη είναι ότι είμαστε ακόμα εδώ, αντιστεκόμεν@ στην κρατική βία, τον κοινωνικό φασισμό και τον καπιταλισμό. Κάποι@ κάτοικοι κατάφεραν να βρουν μια καλύτερη ζωή περνώντας τα σύνορα, άλλ@ είναι ακόμα εδώ και αγωνίζονται για μια αξιοπρεπή ζωή, απαλλαγμένη από την καταπίεση και την ανισότητα. Πολλ@ εργάζονται για μια μπουκιά ψωμί, 6 ημέρες την εβδομάδα ή περισσότερες, είναι εξαντλημέν@, αλλά παραμένουν αισιόδοξ@ ότι μια μέρα τα πράγματα θα αλλάξουν. Το να ζει κανείς στο κέντρο της Αθήνας δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο κατόρθωμα σε μια εποχή βίαιων διαδικασιών εξευγενισμού, εξώσεων και γκετοποίησης των καταπιεσμένων τάξεων.
Και όμως, το να ζεις στο κέντρο της Αθήνας είναι απαραίτητο για να βρεις δουλειά, να έχεις πρόσβαση στην εκπαίδευση, σε δομές και υπηρεσίες. Να ζεις στην καρδιά της πόλης σημαίνει επίσης να ζεις μέσα στην κοινωνία και όχι στο περιθώριο, κλεισμέν@ σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οι καταλήψεις στέγασης το καθιστούν αυτό εφικτό.
Μέσα στα 8 χρόνια υπήρξαν πολλές επιθέσεις εναντίον μας: διακοπές ρεύματος και νερού, επιθέσεις και εκφοβισμοί από φασιστικές ομάδες και μια πρωτόγνωρη αστυνομική παρουσία στην πλατεία μας, στο λόφο μας, στη γειτονιά μας. Παρά τις δυσκολίες αυτές, κρατηθήκαμε όρθι@ χάρη στον αγώνα και την αλληλεγγύη των μελών της κοινότητάς μας, καθώς και των ομάδων αλληλεγγύης τόσο στη γειτονιά μας όσο και αλλού.
Η συνεργασία μας με τις αυτοδιαχειριζόμενες κοινωνικές κουζίνες El Chef και Mano Aperta,με τα συντρόφια από την Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη, με τη Συνέλευση Όχι στο μετρό στην πλ. Εξαρχείων, με εκείνα του Ρουβίκωνα, του Αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου, των κατειλημμένων Προσφυγικών αλλά και με πολλά ακόμα συντρόφια που ήρθαν από τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τις ΗΠΑ όχι μόνο μας θυμίζει καθημερινά ότι δεν είμαστε μόν@, αλλά δείχνει κι ότι είμαστε πολλ@ που αγωνιζόμαστε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και το δολοφονικό καθεστώς των συνόρων.
Άλλωστε αυτή η χρονιά σηματοδοτείται από το άνοιγμα ενός ανοιχτού χώρου στο ισόγειο, όπου όλο και περισσότερες πολιτικές συναντήσεις πραγματοποιούνται στη Νοταρά 26, ενώ ήδη έχουν διοργανωθεί πάρτι και ανοιχτές εκδηλώσεις με συντροφικές συλλογικότητες, όπως τα Προσφυγικά, το Solidarity with Migrants και τα Zizania. Είμαστε περήφανα που χτίζουμε και ενισχύουμε δίκτυα αλληλεγγύης, προσπαθώντας να δείξουμε με έμπρακτα παραδείγματα πως μόνο με τη συλλογική δράση όλων των καταπιεσμένων θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε από τις επιθέσεις του κράτους, του καπιταλισμού, του φασισμού, του ρατσισμού και της πατριαρχίας.
Η επανεκλογή Μητσοτάκη και η είσοδος των Σπαρτιατών και της Νίκης στη βουλή, η απόπειρα ιδεολογικής ηγεμονίας των παραπάνω στην κοινωνία, η μαζική δολοφονία της Πύλου από το κράτος, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Frontex, το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, οι φασιστικές πολιτοφυλακές στον Έβρο και οι νεκροί της Δαδιάς, οι δολοφονίες της Άννας, του Αντώνη, του Μιχάλη, των Ρομά Νίκου Σαμπάνη και Κώστα Φραγκούλη, οι αποκλεισμοί των δημοσίων χωρών και η καταστροφή του περιβάλλοντος όπως στην περίπτωση της Θεσσαλίας, τα εργατικά ατυχήματα, ο συνεχιζόμενος πόλεμος ενάντια σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα και η επίθεση στις δημόσιες δραματικές σχολές και γενικότερα τον πολιτισμό, οι εκκενώσεις σημαντικών καταλήψεων, αποτελούν λίγα από τα συλλογικά τραύματα που δεχθήκαμε από τον κρατικό μηχανισμό το τελευταίο διάστημα και που θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε. Η μια τραγωδία μετά την άλλη, μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τρόμου, με στόχο την υποταγή μας.
Απέναντι σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο που δεχόμαστε, η αντίσταση πρέπει είναι ισχυρότερη από την καταπίεσή τους και συλλογικά πρέπει να φροντίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την καταστροφή κάθε καταπίεσης, μέχρι την καταστροφή κάθε κλουβιού. Δεν θα τα παρατήσουμε, θα συνεχίσουμε τις καταλήψεις και τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων χώρων παντού. Η αντίσταση & οι σχέσεις αλληλεγγύης είναι ισχυρότερες από την καταπίεσή τους. Η Νοταρά 26 θα παραμείνει ένας τόπος που αντιστέκεται στο φασισμό, στον καπιταλισμό, στο κράτος και στους παρακρατικούς του λακέδες, χάρη στους δεσμούς που έχει δημιουργήσει και όλη τη δύναμη που καταφέρνει να αντλεί από την κοινότητά της!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας