Το μεγαλύτερο ναυάγιο στην Ελλάδα

Προχθές σοκαριστήκαμε, κλάψαμε, θυμώσαμε, φωνάξαμε. Χθες το σοκ έγινε θλίψη και ο θυμός σκέψη και προβληματισμός. Σήμερα τι; Τι ακριβώς θα κάνουμε από ’δώ και στο εξής; Θα τα ρίξουμε πάλι στους διακινητές ή ακόμα και στους ίδιους τους πρόσφυγες, που «πόσο λάθος κάνουν που μπαίνουν με τα παιδιά τους σε τέτοια σαπιοκάραβα», και θα συνεχίσουμε περιμένοντας την επόμενη προσφυγική τραγωδία; Αν όμως θέλουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι και να σώσουμε έστω και έναν ξεριζωμένο πρόσφυγα, ένα παιδί, τίποτε δεν πρέπει να γίνει απ’ όλα αυτά.

Ας κάνουμε λοιπόν σκηνή την εικόνα των μανάδων με τα παιδιά στις αγκαλιές τους στοιβαγμένους στα αμπάρια του σιδερένιου αλιευτικού ή στις λιγοστές καμπίνες του, χωρίς καλά καλά οξυγόνο και φως, χωρίς τροφή και νερό, εκεί που δυστυχώς υπάρχει ο φόβος να βρίσκονται ακόμα, ας σκεφτούμε την ώρα της βύθισης του υπερφορτωμένου σιδερένιου σκάφους, την αγωνία τους και τον φόβο τους - και ίσως τότε να μην ξεχάσουμε.

Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες του Λιμενικού συνεχίζονται με αμείωτη ένταση στη θαλάσσια περιοχή που σημειώθηκε το ναυάγιο -δεν σταμάτησαν ούτε και τη νύχτα-, μέχρι χθες το βράδυ δεν βρέθηκαν άλλοι διασωθέντες, παραμένουν στους 104 -ανάμεσά τους μόνο μία γυναίκα- και από αυτούς οι 27 στο νοσοκομείο για νοσηλεία. Δυστυχώς δεν εντοπίστηκε κανένας από τους αγνοούμενους, που ωστόσο εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε πόσοι ακριβώς είναι. Αν πάντως οι μαρτυρίες των διασωθέντων ισχύουν, ότι δηλαδή στο αλιευτικό επέβαιναν περί τα 750 άτομα, τότε θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στη Μεσόγειο, ακόμα και από αυτήν της Λαμπεντούζα το 2013 με τους περισσότερους από 360 νεκρούς πρόσφυγες.

Ο εκπρόσωπος της Ομάδας Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών, αστυνόμος Βασίλης Μακρής, μιλώντας στο ΑΠΕ δήλωσε ότι οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των ατόμων που επέβαιναν στο αλιευτικό δεν μπορεί να είναι ακριβείς, γιατί ακόμα και οι καταθέσεις των ατόμων που ήταν σε αυτό παρουσιάζουν ανακολουθίες. «Οι άνθρωποι αυτοί “συσκευάστηκαν”, ήταν ο ένας πάνω στον άλλον, και ταξίδευαν για ημέρες. Κανείς δεν γνωρίζει και πόσες ακριβώς ημέρες ταξίδευαν» τόνισε. Χθες το πρωί το Λιμενικό ενημέρωσε ότι μετά την καταγραφή των πτωμάτων διαπιστώθηκε τελικά ότι οι νεκροί είναι 78 και όχι 79, όπως είχε ανακοινωθεί προχθές.

Κάνοντας λοιπόν τις ανατριχιαστικές προσθαφαιρέσεις, εάν στο σκάφος επέβαιναν πράγματι 750 πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι είναι περίπου 560 άτομα. Και το εξοργιστικό είναι ότι στην πορεία των ημερών και εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν βρεθούν -πράγμα πιθανό-, ο απολογισμός του ναυαγίου θα είναι 104 ζωντανοί και 78 νεκροί. Ο αριθμός των αγνοουμένων ως διά μαγείας εξαφανίζεται, ξεχνιέται. Οι διασωθέντες είναι από Συρία, Αίγυπτο και Πακιστάν και αναμένεται σήμερα να μεταφερθούν στη δομή της Μαλακάσας, ενώ οι νεκροί μεταφέρθηκαν με φορτηγό ψυγείο σε ειδικό χώρο στο Σχιστό Κορυδαλλού προκειμένου να αρχίσουν οι νεκροτομές.

Στο μεταξύ, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται στο Λιμεναρχείο Καλαμάτας η προανάκριση και μέχρι χθες 9 άτομα, όλοι από την Αίγυπτο, ανακρίνονταν ως ύποπτοι για τη μεταφορά και τη διακίνηση των εκατοντάδων προσφύγων. Χθες το βράδυ το Λιμενικό προχώρησε στη σύλληψή τους και, όπως προέκυψε από την προανακριτική διαδικασία, το αλιευτικό είχε ξεκινήσει κενό από την Αίγυπτο, με πρώτο σταθμό το Τομπρούκ της Λιβύης όπου και επιβίβασε τους εκατοντάδες πρόσφυγες με προορισμό την Ιταλία. Οπως μετέδωσε η ΕΡΤ, οι κατηγορούμενοι είχαν σελίδα στο Ιντερνετ και έβρισκαν εκεί τους πελάτες, ενώ το κόστος για τη μεταφορά κυμαινόταν από 4.000 έως 6.000 δολάρια ανά άτομο.

Το ερώτημα που πλανάται από την Τετάρτη, για το εάν το Λιμενικό έπραξε αυτά που έπρεπε και εάν αυτή η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποτραπεί, δεν έχει απαντηθεί ακόμα πειστικά. Ο μόνος αρμόδιος για να απαντήσει σε όλα αυτά και να λύσει τις δικαιολογημένες απορίες που υπάρχουν, ο υπηρεσιακός υπουργός Ναυτιλίας και αρχηγός του Λιμενικού Σώματος την περίοδο 2019-2022, Θεόδωρος Κλιάρης, προς έκπληξη όλων, από την Τετάρτη που συνέβη το ναυάγιο δεν έχει κάνει καμία δήλωση και δεν έχει προχωρήσει σε καμία συνέντευξη. Αρνητική εντύπωση προκάλεσε δε το γεγονός ότι στην Καλαμάτα βρέθηκε ο υπηρεσιακός υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Ευάγγελος Τουρνάς, και όχι ο κ. Κλιάρης. Αραγε ποιος θα απαντήσει στις νέες σοβαρές απορίες που προκλήθηκαν χθες, μετά τα όσα δήλωσαν κάποιοι από τους διασωθέντες στον Αλέξη Τσίπρα στην Καλαμάτα; Πως το Λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το αλιευτικό δένοντάς το με ένα σκοινί, με αποτέλεσμα το αλιευτικό να ταλαντεύεται δεξιά και αριστερά. Πάλι ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος, πλωτάρχης Νίκος Αλεξίου, ο οποίος από την Τετάρτη έχει αναλάβει όλο το βάρος της ενημέρωσης;

Ο κ. Αλεξίου λοιπόν υποστηρίζει -και φυσικά εκφράζει και το Αρχηγείο του Λιμενικού αλλά και τον υπηρεσιακό υπουργό Ναυτιλίας- ότι όταν το Λιμενικό έφτασε στο σημείο και είδε πως είναι στοιβαγμένοι οι άνθρωποι στο εξωτερικό κατάστρωμα αλλά και τη συνολικότερη κατάσταση του πλοίου, παρ’ όλο που οι πρόσφυγες αρνήθηκαν τη συνδρομή του, παρέμεινε στο σημείο, κράτησε δεσμευμένα και τα παραπλέοντα φορτηγά, ούτως ώστε αν τυχόν συνέβαινε ναυτικό ατύχημα να έχουν τη δυνατότητα της άμεσης επέμβασης.

Στην έντονη κριτική που ασκείται από προχθές στο Λιμενικό γιατί δεν προχώρησε στη διάσωση από τη στιγμή που διαπίστωσε αυτή την επικίνδυνη κατάσταση, ο κ. Αλεξίου απαντά: «Δεν έχει βάση αυτή η κριτική γιατί από την πρώτη στιγμή που ενημερωθήκαμε από το ιταλικό Λιμενικό, άμεσα απογειώθηκαν ελικόπτερα, χρησιμοποιήθηκαν τα αεροσκάφη της Frontex, πήγαν περιπολικά, δεσμεύτηκαν φορτηγά πλοία προκειμένου να εντοπιστεί και αφού εντοπίστηκε παρασχέθηκαν τροφοεφόδια, προσπάθησε να γίνει συνδρομή, όλες οι ενέργειες που μπορούν να γίνουν εκείνη τη στιγμή έγιναν. Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι αρνιόντουσαν, το να πας να τους εκτρέψεις, να τους δέσεις, να τους κάνει οτιδήποτε βίαιο, θα είχαμε μια μετατόπιση του κόσμου και θα γινόταν ναυτικό ατύχημα. Τα στελέχη μας είναι έμπειρα και κατάλαβαν τον κίνδυνο που υπήρχε».

Τη δική τους απάντηση έδωσαν και οι συνδικαλιστές λιμενικοί (ΠΟΕΠΛΣ) λέγοντας ότι, «παρά τις συνεχόμενες εκκλήσεις του Θαλάμου Επιχειρήσεων και των παραπλέοντων πλοίων για παροχή συνδρομής, η απάντηση ήταν επίμονα αρνητική δηλώνοντας την επιθυμία να συνεχίσουν τον πλου τους για την Ιταλία, δυσχεραίνοντας το έργο της παροχής βοήθειας».