Δεύτερη φύση του Κ. Τσιάρα, οι απευθείας αναθέσεις

Είναι να απορεί κανείς για το πώς κάποιες εταιρείες εξασφαλίζουν μια τακτικότατη συνεργασία με το επιτελικό κράτος, έτσι ώστε ποτέ να μην κινδυνεύουν να χάσουν τον πελάτη Δημόσιο. Είναι πιθανό βέβαια οι εταιρείες να κάνουν τη δουλειά τους με άρτιο τρόπο, άσχετα με το αν οι τιμές τους είναι τσιμπημένες. Ως εδώ όλα καλά και αυτονόητα, μια και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις πράττουν κατά βούληση.

Κατά βούληση όμως δεν επιτρέπεται να ενεργούν οι κρατικοί αξιωματούχοι που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, ενώ δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το πώς επιλέγονται με απευθείας αναθέσεις και με επείγουσες μάλιστα συμβάσεις οι ίδιες πάντα εταιρείες, με αποτέλεσμα να αποκτούν οι συνεργασίες αυτές έναν χαρακτήρα συμβάσεων «αορίστου χρόνου».

Επιπλέον ερωτήματα δημιουργεί και η σπουδή κυβερνητικών στελεχών να συνάπτουν συμβάσεις με απευθείας αναθέσεις κρατώντας τα ποσά εντός των επιτρεπόμενων ορίων έτσι ώστε να μη χρειάζεται η διαφανής και χρονοβόρα διαγωνιστική διαδικασία. Μάλιστα επί επιτελικού κράτους το ποσό από 20.000 ευρώ ανέβηκε στις 30.000 ευρώ (αξία της σύμβασης), ώστε να είναι επιτρεπτή η προσφυγή στη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης.

Ενας από τους υπουργούς που καταφεύγουν συχνά σε παρόμοιες αναθέσεις με κατατμήσεις έργου είναι και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κ. Τσιάρας, ο οποίος αποφάσισε επί πανδημίας και «επειγόντως» να ανακαινίσει τα υπόγεια του υπουργείου αλλά και τους εξωτερικούς χώρους (που ήταν ήδη διαμορφωμένοι).

Ας σημειωθεί εδώ ότι το μέγαρο, που ανήκε στο Δημόσιο, εκποιήθηκε το 2014 στη Eurobank, οπότε και το Δημόσιο πληρώνει έκτοτε ένα πολύ ακριβό ενοίκιο 1,4 εκατ. ευρώ ετησίως. Το παραπάνω έργο ανακαίνισης στοίχισε και στοιχίζει ακόμα -μια και η τελευταία σύμβαση υπογράφτηκε πρόσφατα- εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (περίπου 300.000 ευρώ).

Ταπετσαρίες και καθίσματα

«Με κατατμήσεις έργων ώστε να μην απαιτείται διαγωνισμός, ο υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας έχει ξοδέψει πολλές χιλιάδες ευρώ για ταπετσαρίες, καθίσματα, καλλωπισμό των χώρων του υπουργείου. Μεταξύ άλλων αγοράστηκαν καθίσματα των 400,52 ευρώ, ασφαλτοστρώθηκαν δρομάκια που ήταν ήδη ασφαλτοστρωμένα, ενώ έναντι αδράς αμοιβής έγινε και το κλάδεμα δέντρων, πολλά από τα οποία θα τα φρόντιζε η Περιφέρεια δωρεάν.

Τις ταπετσαρίες στον ισόγειο χώρο του υπουργείου ανέλαβαν 4 λαρισαϊκές εταιρείες συγχωριανών τού διευθυντή του υπουργού» έγραφε η «Εφ.Συν.» στις 28/5/2021 («Ανακαίνιση πολυτελείας με απευθείας αναθέσεις»). Η εταιρεία που φαίνεται ότι προτιμά ο υπουργός, η οποία και ανέλαβε σε «κομμάτια» την ανακαίνιση του υπόγειου αμφιθεάτρου με σειρά συμβάσεων (συνολικά 9), είναι η «Θ. Αντωνιάδης-Ε. Αγγελόπουλος Ο.Ε.». Το δε συνολικό μέχρι σήμερα ποσό έφτασε τις 135.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τη «Διαύγεια» πληρώθηκαν:

● 26.10.2020, έπιπλα γραφείου 3.100 ευρώ,

● 26.10.2020, επισκευή γραφείου Γ.Γ. 1.674 ευρώ,

● 19.12.2020, μεταλλικό γραφείο 954 ευρώ,

● 7.4.2021, υλικά χρωματισμού για υπόγειο και εργατικά 12.524 συν 9.176 ευρώ,

● 14.4.2021, καθίσματα αμφιθεάτρου 24.031 ευρώ,

● 21.4.2021, καθίσματα 22.829 ευρώ,

● 14.5.2021, εργατικά και υλικά για φωτισμό 4.526 συν 14.818,

● 3.6.2021, διαμόρφωση χώρου υποδοχής αμφιθεάτρου εργατικά 868 ευρώ και υλικά 20.584 ευρώ,

● 30.6.2021, κουρτίνες και εργατικά 1.946 και 2.021 ευρώ,

● 14.2.2022, συνθέσεις βιβλιοθηκών και τραπεζιών συμβουλίου για το αμφιθέατρο 9.330 και 8.866 ευρώ.

Αραγε ήταν τόσο επείγουσες οι παραπάνω ανάγκες που εμπόδισαν τον υπουργό να αναθέσει με διαφανή διαγωνισμό ολόκληρο το έργο σε όποια εταιρεία έδινε την καλύτερη προσφορά; Ειδικά όταν είχε προηγηθεί η ανεπιτυχής προσπάθεια του κ. Τσιάρα να προστατέψει τους εργαζόμενους στο υπουργείο και τους δικαστικούς λειτουργούς στα δικαστήρια με τις περίφημες «πύλες απολύμανσης» (αξίας 14.000 ευρώ η μία) εταιρείας συντοπίτη του, που αποδείχτηκαν πλήρως ακατάλληλες για προστασία.

Θυμίζουμε δε ότι ο ίδιος προχώρησε -με όρους εμπιστευτικότητας- και σε συμφωνία ύψους 390.000 ευρώ με τον ιδιωτικό Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου του καθηγητή Φλογαΐτη για την παροχή νομικής βοήθειας στην επίλυση νομικών θεμάτων συντήρησης και επισκευής των δικαστικών κτιρίων και την υποβοήθηση της εκκαθάρισης των εκκρεμών υποθέσεων χορήγησης νομικής βοήθειας («Το υπουργείο Δικαιοσύνης μπαίνει σε μεγάλα έξοδα», «Εφ.Συν.» 5.2.2021).

Μπορεί ο υπουργός Δικαιοσύνης λοιπόν να απέσυρε με πιέσεις των «σκληροπυρηνικών» υπουργών από το νέο πολυνομοσχέδιο περιορισμού της διαφθοράς τη διάταξη που αποτελεί εφαρμογή ευρωπαϊκής οδηγίας και αφορά την προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, αλλά φαίνεται ότι ο ίδιος, όπως και οι συνάδελφοί του, συνεχίζουν απτόητοι τους κατακερματισμούς έργων με απευθείας συμβάσεις.

Αν αυτό βοηθάει στην πάταξη της διαφθοράς, παραμένει ένα ρητορικό πλέον ερώτημα, όπως και το ερώτημα για το αν στ’ αλήθεια ενδιαφέρεται το νεοφιλελεύθερο κράτος Μητσοτάκη για τον «υγιή» ανταγωνισμό.