«Ηταν σαν να είμαι ήρωας σε θρίλερ»

«Μέσα στον χείμαρρο το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι αυτό είναι το τέλος, όμως τελικά ήμουν τυχερός». Ο 27χρονος Γιάννης Τσιλιχράνος βρέθηκε χθες σώος έπειτα από 40 ώρες αγνοούμενος από το πέρασμα του κυκλώνα στο Μαντούδι Εύβοιας, γεμίζοντας χαμόγελα ανακούφισης την οικογένεια, τους φίλους του και τους ανθρώπους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Τον βρήκαμε στο τηλέφωνο ενόσω ήταν στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, όπου πέρασε το χθεσινό βράδυ περισσότερο για προληπτικούς λόγους.

Το πρώτο που ρώτησε όταν αντίκρισε τους διασώστες ήταν αν βρέθηκε ζωντανή η κοπέλα με την οποία βρίσκονταν μαζί το βράδυ του Σαββάτου και της οποίας είχε χάσει τα ίχνη.

Μόλις έμαθε πως η 24χρονη είναι σώα και ασφαλής, έχοντας περάσει και αυτή μια απίστευτη περιπέτεια, σκαρφαλωμένη επί ώρες σε ένα δέντρο, ανακουφίστηκε εντελώς.

Ο 27χρονος είχε ξεκινήσει με τη φίλη του από την Αθήνα με προορισμό το χωριό του, τη Στροφυλιά Εύβοιας, όμως μισή ώρα πριν από τα μεσάνυχτα εν μέσω φοβερής κακοκαιρίας, σε έναν δρόμο που ήξερε καλά, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε έναν χείμαρρο σε μια περιοχή κοντά στο Μαντούδι. Ο ίδιος, πολύ ψύχραιμος, μας αφηγείται το περιστατικό:

Από το παράθυρο

«Πέφτουμε ξαφνικά μέσα στον χείμαρρο, πατάω φρένο και, όπως μας πήγε πίσω (το ποτάμι), μας τράβηξε και μας έριξε κατευθείαν μπροστά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Προλαβαίνω, ανοίγω το παράθυρο, αρπάζω την κοπέλα και βγαίνουμε και οι δύο από το παράθυρο του οδηγού. Χωρίς να καταλάβουμε τι έγινε, χάσαμε επαφή. Εμένα με πήρε άλλος χείμαρρος και αυτήν άλλος. Θα πνιγόμασταν σίγουρα αν δεν είχα προλάβει να ανοίξω το παράθυρο, καθώς είχε ήδη γεμίσει νερά το αυτοκίνητο.

»Το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε μέσα σε δευτερόλεπτα. Το ποτάμι με στέλνει εκατοντάδες μέτρα μακριά, δεν είχα κανέναν έλεγχο, το νερό ήταν φοβερά ορμητικό. Δεν σκεφτόμουν τίποτα, έλεγα “αυτό ήταν, δεν έχει άλλο, τέρμα, θα πνιγώ”. Χτύπησα με τον θώρακα πάνω σε ένα ξύλο, πιάστηκα από αυτό, μετά από ένα άλλο μεγάλο ξύλο και ο χείμαρρος συνέχιζε να με σπρώχνει. Πρέπει να πέρασαν 15 λεπτά συνολικά μέσα στο νερό, μέχρι που με πέταξε στην άλλη όχθη του ποταμιού και κατάφερα να βγω, να πατήσω στεριά.

»Μετά, μέσα στο σκοτάδι ξεκίνησα να περπατώ χωρίς να έχω ιδέα πού πάω. Μόλις συνειδητοποίησα ότι εγώ κάπως σώθηκα, σκεφτόμουν την κοπέλα, που θεωρούσα ότι θα είχε πνιγεί. Περπατούσα, περπατούσα, μέχρι που μέσα στο δάσος βρίσκω ένα χαμηλό σπιτάκι. Εσπασα το παράθυρο με το χέρι και μετά με τη βοήθεια ενός σίδερου κατάφερα να μπω μέσα. Είχε κάτι ρούχα μέσα, άλλαξα, έφαγα κάτι μήλα, βρήκα ένα κρεβάτι με κάτι σεντόνια και κουβέρτες και κοιμήθηκα.

»Σαν ταινία θρίλερ ήταν και η άλλη μέρα, η Κυριακή. Αφού ξύπνησα, βγήκα έξω να αναζητήσω βοήθεια, έβρεχε καταρρακτωδώς, έγινα μούσκεμα και γύρισα πίσω στο σπίτι. Ηταν αδύνατο να πάω οπουδήποτε. Την έβγαλα εκεί όλη μέρα. Σήμερα (σ.σ. χθες) το πρωί ψιχάλιζε, λέω “δεν υπάρχει περίπτωση, θα βγω τώρα και όπου πάω”. Ελεγα μέσα μου “είμαι ζωντανός, ό,τι και να γίνει σπίτι μου θα πάω”. Είχα μια ελπίδα ότι και η κοπέλα θα έχει σωθεί. Για να φτάσω στο σημείο όπου με βρήκανε, πάλι πέρασα μέσα από ένα επικίνδυνο σημείο, που ήταν χείμαρρος».

Τελικά ο 27χρονος, εξαντλημένος, λίγο μετά τις 10 χθες το πρωί εντοπίστηκε από κάτοικο της περιοχής, που ειδοποίησε τα σωστικά συνεργεία.