«Δεν είμαι ναρκομανής, παίρνω κάνναβη για να αντιμετωπίσω τους πόνους»

Το φάρμακο δεν είναι καινούργιο: δεκάδες χρήστες και στη χώρα μας που τη χρησιμοποιούν για να ανακουφίζουν τον πόνο τους, να πιάσουν ένα βλέμμα του παιδιού τους, να κάνουν τη δύσκολη καθημερινότητά τους υποφερτή, ζητούν υπεύθυνη ενημέρωση και στήριξη.

Καρκινοπαθείς, ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, γονείς με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού ή με επιληψία και σπαστικότητα.

Δεν τους φτάνει η έλλειψη ειδικευμένων γιατρών που θα τους καθοδηγήσουν στην ενδεδειγμένη χρήση της, αλλά έχουν να παλεύουν και με την παραπληροφόρηση.

Παράπλευρη απώλεια των ιαχών περί «μπάφων» από πρώην υπουργούς Υγείας που δείχνουν να αγνοούν τις ιατρικές εφαρμογές της κάνναβης σε εκατομμύρια ασθενείς σε όλον τον κόσμο.

Δεν είναι μόνο ότι οι ασθενείς και οι συγγενείς τους συκοφαντούνται και τρομοκρατούνται. Είναι ότι διατηρείται ένα αναχρονιστικό καθεστώς που καταδιώκει όσους έχουν επιλέξει αυτή τη γιατρειά: συλλήψεις, φυλάκιση, δικαστήρια, κατασχέσεις του φαρμάκου, κι ας μην κρύβονται, κι ας έχουν δηλώσει σε κράτος και κοινωνία δημόσια γιατί έχουν επιλέξει να καλλιεργούν το φάρμακό τους.

Το πρώτο βήμα του υπουργείου Υγείας απέχει από μια ολοκληρωμένη πολιτική που θα πλαισιωνόταν με επιστημονική ενημέρωση, θα έβαζε τις ανάγκες των ασθενών πάνω από το πολιτικό κόστος και θα έδινε σε όσους επιθυμούν τη δυνατότητα και τεχνογνωσία ελεγχόμενης καλλιέργειας είτε στο σπίτι τους είτε σε μη κερδοσκοπικές λέσχες ασθενών ώστε το φάρμακο να μην είναι απαγορευτικά ακριβό - όπως συμβαίνει με τα συνήθως συνθετικά σκευάσματα που διατίθενται στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να μη συνταγογραφούνται επειδή είναι πανάκριβα.

«Φοβάμαι»

Ο γιατρός Γιώργος Αγγελίνας πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι συλλήψεις και οι χαρακτηρισμοί στον δημόσιο λόγο τον έχουν τρομοκρατήσει.

«Δεν μας φτάνει η πάθησή μας, όλα είναι δύσκολα. Αλλά το πιο δύσκολο είναι η προκατάληψη του κόσμου. Να με βλέπουν σαν ναρκομανή; Είμαι στα πρόθυρα να τα παρατήσω, φοβάμαι, δεν βλέπω να μας στηρίζει ούτε η ίδια η πολιτεία ούτε η κυβέρνηση... Και έχω και τη δουλειά μου, εγώ παίρνω κάνναβη για να μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι και να δουλεύω, πασχίζω να κρατήσω τα ιατρεία μου, βασανίζομαι αλλά το παλεύω. Δεν είμαι ναρκομανής, παίρνω κάνναβη για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τη σπαστικότητα και τους πόνους, και να μου λένε ότι είμαι χρήστης που “φτιάχνεται”, δεν το αντέχω...».

Ζωντανός ή πεθαμένος;

«Καλύτερα παράνομος και ζωντανός, παρά νόμιμος και πεθαμένος» : αυτή η αφοπλιστική φράση μάς έχει μείνει από την πρώτη γνωριμία μας με τη Ζακλίν Πόιτρας, του συλλόγου ΜΑΜΑΚΑ (μαμάδες για την κάνναβη), μια μητέρα που άρχισε να δίνει πειραματικά λάδι κάνναβης στην κόρη της προκειμένου να βελτιώσει τη ζωή της και πέρσι παρέδωσε πάνω από 43.520 υπογραφές στον υπουργό Υγείας που ζητούσαν τη νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης.

«Σαν πρώτο βήμα είναι πολύ θετικό, αλλά ταυτόχρονα ανακύπτουν και οι τρύπες του συστήματος: αυτό που προέχει είναι η ενημέρωση των γιατρών αλλά και των ασθενών.

Δεν υπάρχουν γιατροί ειδικευμένοι που να μπορούν να καθοδηγήσουν τους ασθενείς -γιατί δεν είναι μόνον η ιατρική γνωμάτευση που χρειάζεται να πάνε στον ΕΟΦ-, αλλά το σκεύασμα μπορεί να είναι διαφορετικό ανάλογα με την ασθένεια, όπως διαφέρει και η δοσολογία σε κάθε ασθενή ή ο συνδυασμός με άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει.

Υπάρχει άγνοια του ιατρικού κόσμου γύρω από το θέμα και ο κίνδυνος είναι αφενός να βγουν κάποιοι που θα εξαπατήσουν τον κόσμο και αφετέρου να γίνουν λάθη...

Επίσης τα σκευάσματα που κυκλοφορούν μπορούν να καλύψουν συγκεκριμένες ασθένειες και όχι όλες τις ομάδες των ασθενών και τις ανάγκες τους.

Κι αυτά τα φάρμακα είναι πανάκριβα: οι καρκινοπαθείς μπορεί να χρειάζονται μέχρι και 1.000-1.500 ευρώ τον μήνα για να καλυφθούν...

Επίσης υπάρχουν λάδια κάνναβης που δεν είναι φαρμακευτικά σκευάσματα και κυκλοφορούν ελεύθερα, αλλά δεν υπάρχει πρόβλεψη με ποιον τρόπο θα καλύπτεται το κόστος για τους ασθενείς - με τη συνταγή του γιατρού και την προσκόμιση της απόδειξης αγοράς;

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να δούμε πολύ σοβαρά το θέμα της οικιακής καλλιέργειας, γιατί τα φαρμακευτικά σκευάσματα είναι πολύ ακριβά και η εισαγωγή τους δεν συμφέρει ούτε τον ασθενή ούτε το κράτος, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους ασθενείς με ειδική άδεια και καθοδήγηση να εξασφαλίζουν φθηνή πρόσβαση στο φάρμακό τους και να δοθεί άδεια σε Ελληνες παραγωγούς να παράγουν λάδι και αποξηραμένο φυτό για τις περιπτώσεις που ενδείκνυται.

Εχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ, αυτά είναι γνωστά στον υπόλοιπο κόσμο και θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και τουλάχιστον μία 20ετία...».

Τρίτη σύλληψη για τον Κ. Σύρο

Την περασμένη βδομάδα βρέθηκε για τρίτη φορά κρατούμενος επειδή καλλιεργούσε το φάρμακό του μετρώντας 24ωρα από τηλεοπτική συνέντευξή του και την κατάθεση αιτήματος στον ΕΟΦ και στο υπουργείο Δικαιοσύνης προκειμένου να πάρει άδεια καλλιέργειας μαζί με 33 ακόμη μέλη του Συλλόγου Ασθενών για την Ιατρική Χρήση της Κάνναβης του οποίου είναι πρόεδρος.

Ο Κωνσταντίνος Σύρος, 45χρονος επιχειρηματίας στην επαρχία, έχει δηλώσει σε όλες τις αρχές τι κάνει. Και είναι κατηγορηματικός:

«Χρησιμοποιώ την κάνναβη για να ζω. Πάσχω από νευροπαθητικούς πόνους και μόνο χάρη στην κάνναβη καταφέρνω να είμαι λειτουργικός, μου απαλύνει τους πόνους χωρίς παρενέργειες, κατάφερα να κάνω οικογένεια (σ.σ.: έχει 4 παιδιά και περιμένει το πέμπτο). Καλλιεργώ εδώ και 20 χρόνια το φάρμακό μου επειδή με κρατάει στη ζωή, τα σκευάσματα που θα εισαχθούν, εκτός του ότι περιέχουν συνθετική κάνναβη, είναι και πανάκριβα, γι’ αυτό έκανα αίτηση να πάρω άδεια καλλιέργειας στο υπουργείο Δικαιοσύνης μαζί με άλλα μέλη του Συλλόγου».

Ο κ. Σύρος ήταν 17 ετών όταν σε ατύχημα με μηχανή έμεινε ανάπηρο το αριστερό του χέρι και ήταν καταδικασμένος να ζει με αφόρητους πόνους παρά τις 15 εγχειρήσεις που έκανε τα επόμενα 7 χρόνια, μέχρι που ανακάλυψε το παυσίπονό του:

«Για μένα είναι όρος αξιοπρεπούς διαβίωσης, όχι μόνο δεν κρύβομαι, αλλά διεκδικώ να είμαι νόμιμος» μας λέει...

«Τιμωρώντας» έναν οροθετικό

Και ο Χρήστος Ριγανάς, οροθετικός, είναι ο άνθρωπος που το κράτος λες και βάλθηκε να τιμωρήσει για την ασθένειά του ή να τον εκδικηθεί που προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να την «παλέψει» καλλιεργώντας κάνναβη:

«Εχω πάει τέσσερις φορές μέσα, πάντα για τον ίδιο λόγο... Είναι λυπηρό να εξακολουθούν οι διωκτικές αρχές να έχουν αυτήν τη συμπεριφορά, και παρότι δεν μου έδιναν και πολλά χρόνια ζωής, κατάφερα να επιβιώσω χάρη στην κάνναβη και μόνο χάρη σε αυτήν είμαι ζωντανός. Μόνο όταν με συνελάμβαναν και έμπαινα μέσα και δεν είχα το φάρμακό μου, έπεφτε το ανοσοποιητικό μου... Εδώ και 20 χρόνια έχω αποφασίσει να το προμηθεύομαι με τον πιο φυσικό τρόπο, από τον κήπο μου», λέει στην «Εφ.Συν.».

Η τελευταία σύλληψή του έγινε τον περασμένο Ιούλιο, λίγες μέρες μετά την υπογραφή του ΦΕΚ για τη χορήγηση σκευασμάτων κάνναβης μέσω ΕΟΦ.

Τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη

Ποιος εναντιώνεται στο δικαίωμα των ασθενών να έχουν το φάρμακό τους;

Ποιος από θέση ευθύνης κάνει πως δεν ξέρει ότι η απαγόρευση θρέφει την παρανομία;

Μήπως η παραπληροφόρηση είναι σκόπιμη, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η επιστημονική έρευνα ξεδιπλώνει τις απεριόριστες ιατρικές ιδιότητες της κάνναβης ύστερα από δαιμονοποίηση δεκαετιών;

Η πραγματικότητα δείχνει ότι πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν διαφορετικές νομοθετικές προσεγγίσεις για την κάνναβη για ιατρική ή γενική χρήση.

Ανάμεσά τους, 22 ευρωπαϊκές χώρες που έχουν δημιουργήσει ρήγματα στο απαγορευτικό μοντέλο, σύμφωνα με το MedicalMarijuana, ένα ευρωπαϊκό διαδικτυακό φόρουμ για την ιατρική κάνναβη: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Μάλτα, Ολλανδία, Ουκρανία, ΠΓΔΜ, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σλοβενία, Τσεχία, Φινλανδία είτε επιτρέπουν στους ασθενείς τους να χρησιμοποιούν κάνναβη ή παράγωγά της για συγκεκριμένες ασθένειες είτε αποποινικοποίησαν ή ανέχονται την καλλιέργεια του φυτού για προσωπική χρήση.

«250 εκατομμύρια πολίτες στην Ευρώπη και 500 εκατομμύρια διεθνώς έχουν νόμιμη πρόσβαση στην ιατρική χρήση της κάνναβης», συμπεραίνει έρευνα των «Ηλιόσπορων» (δίκτυο για την κοινωνική και πολιτική οικολογία) για τα θεσμικά πλαίσια ρύθμισης της κάνναβης στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Και συμπληρώνει τη λίστα του ευρωπαϊκού φόρουμ για την ιατρική χρήση της κάνναβης με δύο ακόμη χώρες, τη Νορβηγία και τη Δανία, όπου αφενός η προσωπική χρήση δεν αποτελεί έγκλημα -και το πολύ να επισύρει χρηματικό πρόστιμο- και αφετέρου διατίθεται από τα φαρμακεία, αλλά και συνταγογραφούνται για τους ασθενείς σκευάσματα κάνναβης σε διάφορες μορφές.

Κάπως έτσι φτάνει η λίστα των ευρωπαϊκών χωρών που εφαρμόζουν διαφορετικά μοντέλα τις 24.

Μπορεί στη χώρα μας ο δημόσιος λόγος ώρες ώρες να θυμίζει περασμένες δεκαετίες, η πραγματικότητα όμως είναι ότι κατά δεκάδες οι ασθενείς και οι συγγενείς τους αναζητούν ανακούφιση στις παθήσεις τους διεκδικώντας τη νομιμότητα, την ώρα που πληθαίνουν τα παραδείγματα και οι θετικές πρακτικές διεθνώς σε τέτοιο βαθμό ώστε η άγνοια να μη θεωρείται πλέον αθώα.

Ας ξεχωρίσουμε την Ισπανία, όπου την αποποινικοποίηση της καλλιέργειας και κατοχής κάνναβης για προσωπική χρήση από ενηλίκους ακολούθησε η ιατρική κάνναβη που οι ασθενείς μπορούν να προμηθεύονται μέσω συνταγογράφησης, αυτοκαλλιέργειας, είτε συμμετέχοντας σε ιατρικές λέσχες κάνναβης - μοντέλο που εξαπλώνεται στην Ευρώπη.

Στην Ιταλία την καλλιεργεί ο στρατός!

Επίσης, στην Ιταλία η αποποινικοποίηση προηγήθηκε της νομιμοποίησης της ιατρικής κάνναβης, που συνταγογραφείται και καλύπτεται από το Σύστημα Υγείας.

Για να μειωθούν τα έξοδα εισαγωγής κανναβοφαρμάκων αποφασίστηκε η καλλιέργεια ιατρικής κάνναβης από τον στρατό για συγκεκριμένο αριθμό εγγεγραμμένων ασθενών, ενώ λειτουργούν κοινωνικές λέσχες κάνναβης.

Οι εξελίξεις προς τη νομιμοποίηση της κάνναβης όμως είναι ραγδαίες και πέρα από την Ευρώπη, ανοίγοντας δρόμους στις ιατρικές και βιομηχανικές εφαρμογές της από τον Καναδά ώς την Αυστραλία και τη Λατινική Αμερική.

Η Ουρουγουάη έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε πλήρως την κατοχή, καλλιέργεια, διανομή και χρήση της κάνναβης προ τετραετίας.

Το Ισραήλ πρωτοπορεί στην έρευνα για τις ιατρικές εφαρμογές της, ανακάλυψε τα πιο σημαντικά κανναβινοειδή (τετραϋδροκανναβινόλη/κανναβιδιόλη) και καλύπτει το κόστος θεραπείας 22.000 εγγεγραμμένων ασθενών.

Ας ανακαλύψουμε όμως και την... Αμερική. Σχεδόν έναν αιώνα μετά τον πόλεμο εναντίον της, η κάνναβη είναι νόμιμη σε 29 Πολιτείες για ιατρική χρήση, σε έξι από αυτές και για ψυχαγωγική, ενώ στις περισσότερες πολιτείες είναι νόμιμη και η αυτοκαλλιέργεια.

Στο Κολοράντο των 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων, η πλήρως νομιμοποιημένη κάνναβη είχε πέρσι 1,2 δισ. δολάρια πωλήσεις - ποσό που έφτασαν οι φετινές πωλήσεις μόνο στο πρώτο εννιάμηνο.