«Ενοχλούμαι για την καταπάτηση δικαιωμάτων μου»

Φαίνεται πως για την απερχόμενη κυβέρνηση οι νέοι είναι καλοί μόνο ως κομπάρσοι σε προεκλογικό σποτ. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιμονή του υπουργείου Εσωτερικών να στερήσει από περίπου 100.000 18άρηδες το δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, πετώντας τους έξω από τους εκλογικούς καταλόγους - που θα ξανανοίξουν ελάχιστες μέρες αργότερα.

Παρά τις προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη για νομικές πρωτοβουλίες που θα επέτρεπαν να ψηφίσουν όσοι γεννήθηκαν το 1997, οι 18άρηδες της Ελλάδας είναι αποκλεισμένοι από τις κάλπες της επόμενης Κυριακής - και δεν μιλάμε καν για τα γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα παιδιά μεταναστών, των οποίων οι αιτήσεις για ιθαγένεια έχουν παγώσει και δεν δικαιούνται ψήφο ούτε στις δημοτικές εκλογές. Η «Εφ.Συν.» συζήτησε με τους πολυάσχολους λόγω Πανελληνίων 18άρηδες και έμαθε τους προβληματισμούς τους.

Ιωάννα, Λύκειο Κολωνού

«Το ότι μας στερούν το δικαίωμα της ψήφου είναι κάτι που συζητιέται πάρα πολύ στο σχολείο και στην τάξη με κάθε ευκαιρία. Ολοι το αναγνωρίζουν ως τεράστιο λάθος. Η δικαιολογία με τους εκλογικούς καταλόγους είναι υποκριτική. Φαίνεται ότι μας φοβούνται. Ξέρουν ότι τα νέα παιδιά δεν θα στηρίξουν τα κόμματα που κυβέρνησαν και προκειμένου να μας ελέγξουν κάνανε αυτό το “τρικ”. Δεν είμαστε οι μόνοι. Και με τους εκλογικούς καταλόγους των ετεροδημοτών υπήρχαν αδικίες. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα να μας στερήσουν την ψήφο. Ημουν σίγουρη ότι θα ψηφίσουμε, όλοι στο σχολείο το συζητούσαμε με αισιοδοξία, ότι σε αυτή την πρωτοφανή συγκυρία θα έχουμε κι εμείς λόγο. Νιώθω ότι δεν μου στερούν μόνο την ψήφο αλλά και το δικαίωμα να αποφασίσω τι θα κάνω από εδώ και πέρα στη ζωή μου, στη χώρα μου...»

Χρήστος, Λύκειο Μοσχάτου

«Φυσικά βλέπουμε αρνητικά το γεγονός ότι δεν θα ψηφίσουμε. Ολοι στο σχολείο λένε ότι παίζεται πολιτικό παιχνίδι, επειδή ξέρανε ότι η ηλικία αυτή δεν θα ψηφίσει Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό μας φίμωσαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθουμε ότι μας υποτιμούν. Δεν αφορά μόνο τη στέρηση ψήφου. Κάθε φορά που οι μαθητές εκφράζουν πολιτικό λόγο αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Θυμάστε τις συνεντεύξεις με τους δύο μαθητές στην “Ανατροπή” του Πρετεντέρη; Οταν έλεγαν κάτι πέρα από το πολύ χειροπιαστό, η πρώτη αντίδραση ήταν “πού το ξέρεις εσύ αυτό;”. Μια απλή δήλωση, ότι έχεις την αστυνομία να χτυπάει τους μαθητές και λες ότι αυτό δεν είναι δημοκρατία, το αντιμετώπιζαν ότι δεν είναι λογικό ένα παιδί 17χρονο να έχει την ωριμότητα να το κρίνει αυτό. Είναι σαν να μας θεωρούν ικανούς μόνο για αποστήθιση και παπαγαλία - όχι μόνο εμάς, έναν ολόκληρο λαό. Στην πραγματικότητα ξέρουν ότι έχουμε κριτική σκέψη και αυτό φοβούνται».

Ειρήνη, Καισαριανής

«Ενοχλούμαι που δεν θα ψηφίσω γιατί είναι καταπάτηση των δικαιωμάτων μου. Δεν ξέρω όμως και αν τελικά θα ψήφιζα γιατί το μέλλον δεν αλλάζει μόνο με μία ψήφο. Οσοι κάθονται στον καναπέ και απλώς περιμένουν να ψηφίσουν είναι γελασμένοι. Δεν θα αλλάξει κάτι ριζικά, το πολιτικό σύστημα είναι σαθρό και κυριαρχείται από συμφέροντα. Δεν εξισώνω Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει τα χαρακτηριστικά κόμματος εξουσίας. Ισως και να ήταν εσκεμμένο να μην ψηφίσουμε οι 18άρηδες, γιατί η κατάσταση έδειχνε ότι θα πάμε σε εκλογές. Βέβαια, υπάρχουν και αρκετά παιδιά της Γ’ Λυκείου που δεν ενδιαφέρονται ή λένε δεν έχω χρόνο να ψηφίσω, έχω να διαβάσω κ.λπ. Οι νέοι πρέπει να οργανωθούν από μόνοι τους για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, όχι να πιστεύουν άκριτα όσα βλέπουν στην τηλεόραση ή ενδεχομένως ακούνε από τους γονείς τους».

Γεωργία, Καρέα

«Νομίζω ότι το να μην ψηφίσουν οι 18άρηδες έχει στόχο να κοπούν από τη νεολαία κάποιες ψήφοι που μάλλον δεν θα πήγαιναν στην κυβέρνηση. Ως νεολαία έχουμε κάποια προοδευτικά χαρακτηριστικά και εξεταζόμενοι με αυτό το νέο σύστημα και βλέποντας άλλα προβλήματα, όπως αυτά στο Πανεπιστήμιο, θα εκφράζαμε μια δυσαρέσκεια. Μπορούσε να βρεθεί τρόπος να ψηφίσουμε. Η γενιά μας δεν είχε προνόμια ούτε είδε θετικές αλλαγές, αλλά δεν πρέπει να τσουβαλιάζει όλα τα κόμματα. Δεν θα αλλάξουν εύκολα τα πράγματα και χρειάζεται να γίνουν περισσότερα, όμως η ψήφος θα έδινε οπωσδήποτε ένα μήνυμα».

Μαρία, Ιερισσού

«Θεωρώ ότι ήδη από την πρώτη χρονιά που έχω το δικαίωμα να ψηφίσω μου το στερούν. Από την πρώτη στιγμή βλέπω το άσχημο πρόσωπο του κράτους. Παλαιότερα ήθελαν να ψηφίσουν οι νέοι, αλλά τώρα βλέπουν ότι έχουν ξυπνήσει, γι’ αυτό δεν τους αφήνουν. Είναι ειρωνεία να λένε ότι είναι παράνομο να ψηφίσουμε, ενώ παράνομο είναι αυτό που μας κάνουν. Ζω στην Ιερισσό και θα ήθελα να ψηφίσω και για τη χώρα μου και για τον τόπο μου. Καθημερινά βιώνω τα προβλήματα στην εκπαίδευση, τα οικονομικά προβλήματα και την οικολογική καταστροφή».

Θεωρούν αυτονόητο ότι θα ψήφιζαν φέτος

Συναντηθήκαμε με την Αλίκη, τον Λογοθέτη, τη Μελίνα και τον Τζώρτζη, που είναι τελειόφοιτοι σε Λύκεια του Αλίμου. Και οι τέσσερις τονίζουν ότι οπωσδήποτε θα ψήφιζαν και το θεωρούν αυτονόητο δικαίωμα. Η κουβέντα είναι ζωηρή, με διαφωνίες, αλλά με κοινή συνισταμένη την ανησυχία για το μέλλον και τη διαπίστωση της ανάγκης για μεγαλύτερη πολιτική αφύπνιση της γενιάς τους. Μιας γενιάς που ενημερώνεται από το ίντερνετ και είναι πιο υποψιασμένη από ποτέ, αλλά πολλές φορές δεν συμμετέχει σε εκλογικές ή άλλες συλλογικές διαδικασίες.

«Οταν κατάλαβα ότι δεν θα ψηφίσουμε, μου φάνηκε ότι ήταν προαποφασισμένο, γιατί ήξεραν ότι θα ψηφίσουμε διαφορετικά», μας λέει η Μελίνα, που σε λίγες μέρες ενηλικιώνεται και φαντάζεται το μέλλον της ως «μια αγχωτική αναζήτηση για δουλειά». Και ο Τζώρτζης βλέπει ότι έρχεται η ώρα που η γενιά του θα έχει πρόβλημα να βρει δουλειά. «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Η νεολαία έχει γυρίσει την πλάτη στα παραδοσιακά κόμματα. Θέλω να καταφέρω να είμαι ανεξάρτητος και να μην επιβαρύνω τους γονείς μου».

Δίπλα του κάθεται ο Λογοθέτης, που δεν συμφωνεί με τον φίλο του ότι οι γεννημένοι το ‘97 έμειναν σκόπιμα εκτός. «Πιστεύω ότι ο νόμος δεν είχε προβλέψει να ενταχθούμε στους εκλογικούς καταλόγους γιατί οι εκλογές γίνονται συνήθως μετά την άνοιξη. Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Το δικαίωμα της ψήφου είναι ύψιστο και πρέπει να το ασκούμε. Δεν μου αρέσει η πόλωση Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πολιτικά ούτε αισθητικά. Νομίζω ότι δείχνει συντηρητισμό. Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα είναι ανερμάτιστη. Δεν μπορεί κάποιο κόμμα να με εκφράσει, όμως και η αποχή δεν θα προσφέρει κάτι. Απορώ με κάποια παιδιά που δεν ενδιαφέρονται», καταλήγει.

Συγκρατημένα αισιόδοξη για το μέλλον εμφανίζεται η Αλίκη, που όμως φοβάται για τα οικονομικά. Οχι μόνο λόγω των πολιτικών που «τάζουν λαγούς με πετραχήλια», αλλά και λόγω νοοτροπίας των περισσότερων ανθρώπων. «Δεν πιστεύω ότι θα μας βοηθήσει να πάμε στη δραχμή ή κάτι τέτοιο. Με χαλάει πολύ να βλέπω την εξαθλίωση που έχουν φέρει στους ανθρώπους αυτές οι πολιτικές τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρνω οικονομικά, αλλιώς δεν θα είχα πρόβλημα να πάω και στο εξωτερικό».

Η γενιά του ‘97 περιμένει τις εκλογές με ανυπομονησία, έστω και αν δεν ψηφίζει, όχι για να δει την κυβέρνηση να πέφτει, αλλά για να ξεκουραστεί έστω δυο μέρες - όταν το σχολείο κλείνει ως εκλογικό κέντρο. Μέχρι τότε διασκεδάζουν με τις παρωδίες των προεκλογικών σποτ με τον Σαμαρά και τον μικρό Νικόλα και γελούν με την υποκρισία των πολιτικών που τους θέλουν ως διαφημιστικό ντεκόρ αλλά τους φοβούνται ως ψηφοφόρους, πόσο μάλλον ως δρώντα πολιτικά υποκείμενα.