Τα... όργανα ήθελαν να μάθουν μπουζούκι;

Χωρίς τέλος μοιάζουν πλέον τα περιστατικά εκφοβισμού μαθητών που συμμετέχουν σε καταλήψεις, αυταρχικών και κατασταλτικών πρακτικών στις οποίες μετέχουν και αστυνομικοί. Στόχος, να καμφθεί το ηθικό των παιδιών.

Αν σε αυτά προστεθεί και μια εκδηλωμένη κυβερνητική αποστροφή στα καλλιτεχνικά μαθήματα –και στον καλλιτεχνικό κόσμο συνολικά–, εύκολα καταλαβαίνει κανείς την «καταδρομική» ενέργεια ανδρών της Ασφάλειας που έσπασαν χθες τα ξημερώματα την κλειδαριά στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης για να εισέλθουν στον χώρο ο διευθυντής και ο υποδιευθυντής.

Φήμες ήθελαν να έχουν αποσταλεί στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καταγγελίες δυο γονέων που ζητούσαν δυναμικά (;) μέτρα για να σπάσει η κατάληψη, αλλά άγνωστο παραμένει ποιος κάλεσε την αστυνομία, αφού, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, όσοι την καλούν μετά σπεύδουν να αρνηθούν την πράξη τους.

Εχει ενδιαφέρον η περίπτωση του Μουσικού Σχολείου διότι όλες οι αποφάσεις για κατάληψη ελήφθησαν σε γενικές συνελεύσεις των 370 παιδιών του Γυμνασίου και Λυκείου και με συντριπτική πλειοψηφία.

Οι μαθητές είχαν διακόψει την κατάληψη μετά την ένταση του πρώτου διαστήματος, αλλά επανήλθαν από τις 12 Οκτωβρίου διότι, όπως έλεγε η ανακοίνωσή τους, «πέρα από τα αιτήματά μας θέλουμε να δηλώσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας στους μαθητές της Αθήνας που την προηγούμενη βδομάδα δέχτηκαν κατασταλτική επίθεση με βίαιο τρόπο από τον κρατικό μηχανισμό. […] Είμαστε και εμείς απέναντι σε πολιτικές πρακτικές που χαρακτηρίζουν τους μαθητές “αλήτες” και τους καταστέλλουν με αυτόν τον τρόπο». Και σαν να το περίμεναν, ζητούσαν «ένα σχολείο που θα μπορούμε να αγωνιστούμε μέσα σε αυτό για όλα αυτά που μας καταπιέζουν, χωρίς τον φόβο του εισαγγελέα ή των “εξαγριωμένων” γονιών».

Πληροφορίες ήθελαν τους μαθητές να αποφασίζουν χθες τη λήξη της κατάληψης, αλλά ήρθε η αυθαιρεσία και η αστυνομική παρουσία να τους ωθήσουν χθες σε σχεδόν καθολική απόφαση διαμαρτυρίας. Ας σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των καθηγητών είχαν σταθεί δίπλα τους, βρίσκοντας μάλιστα τρόπους να αποφύγουν τα μαθήματα εξ αποστάσεως, δηλαδή να μετατραπούν σε τηλεκαταδότες των μαθητών τους.

Ρίχνοντας κανείς μια ματιά στα αιτήματα των μαθητών βρίσκει τα γνωστά… αυτονόητα, δηλαδή «κάλυψη κενών θέσεων καθηγητών, ενίσχυση του προσωπικού καθαριότητας λόγω Covid-19, περισσότερα σχολικά λεωφορεία για την αποφυγή συνωστισμού, δωρεάν διανομή εγχειριδίων μουσικών μαθημάτων, χρηματοδότηση για επισκευή, συντήρηση και αγορά μουσικών οργάνων» και φυσικά «το πάγιο αίτημα που αφορά την πιστοποίηση των σπουδών μας στα μουσικά σχολεία».

(Σημείωση: Διευκρινίσεις επί του χθεσινού μας σημειώματος για την κινητοποίηση του Καλλιτεχνικού Σχολείου Θεσσαλονίκης έσπευσε να δώσει ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου, ειδικότερα στο αίτημα των μαθητών για «άμεση καταβολή των 300.000 που έχουν δοθεί από το υπουργείο Παιδείας στον Δήμο για κάλυψη βασικών υλικοτεχνικών αναγκών του σχολείου». Σύμφωνα με τον δήμαρχο, η καθυστέρηση σε έργα και προμήθειες δεν υπήρξε με δική του ευθύνη, αλλά λόγω της καθυστέρησης στην κατάθεση των σχετικών αιτημάτων από το σχολείο καθώς ακολουθεί και η χρονοβόρα διαδικασία των δημόσιων διαγωνισμών για έργα και προμήθειες).