Σε αδιέξοδο οι φοιτητές στην Οδοντιατρική του ΑΠΘ

Με «σφραγισμένο» λαβύρινθο, χωρίς «γέφυρες» διεξόδου μοιάζει η κατάσταση στην Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ εξαιτίας της πανδημίας, με εγκλωβισμένους σε αυτόν εκατοντάδες φοιτητές, πολλούς επί πτυχίω, και περί τους 5.000 ασθενείς! Οι συστάσεις του ΕΟΔΥ για την ασφάλεια καθηγητών, φοιτητών και ασθενών έφεραν αδιέξοδο στην εκπαιδευτική διαδικασία με ορατό τον κίνδυνο απώλειας του εξαμήνου, καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των σπουδών και μετέωρους ασθενείς.

Η ανοιχτή επιστολή που συνέταξαν οι επί πτυχίω φοιτητές περιγράφει με αδρά χρώματα την κατάσταση, αφού, μετά τις συστάσεις του ΕΟΔΥ και τις αποφάσεις της συνέλευσης των καθηγητών, «η σχολή πρόκειται να επαναλειτουργήσει σταδιακά πιθανώς από 1/9/2020, εφόσον πραγματοποιήσει τις συστάσεις του ΕΟΔΥ και κριθεί κατάλληλη, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τη ρητή ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ότι δεν πρόκειται να χαθεί εξάμηνο σπουδών».

Οι φοιτητές έχουν πλήρη επίγνωση ότι «θα πάρει αρκετό καιρό για να επανέλθουμε στους ρυθμούς μας λόγω έλλειψης εξοπλισμού, του οποίου η προμήθεια καθυστερεί και υλοποίησης έργων υποδομών. Ο ΕΟΔΥ προτείνει πράγματα αντικειμενικά, επιστημονικά ορθά και αδιαμφισβήτητα, καθώς με ημίμετρα χάνουμε την υγειονομική μας αξιοπιστία». Και μοιάζει αυτονόητη η διαπίστωσή τους ότι «η περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών μας έχει φτάσει στο απροχώρητο, δεδομένων των συγκυριών. Επίσης, πολλοί από εμάς είμαστε φοιτητές επί πτυχίω και όσο καθυστερεί η έξοδός μας προς την αγορά εργασίας τόσο επιβαρυνόμαστε οικονομικά και ψυχολογικά». Απραξία, αβεβαιότητα, ιδιότυπη αιχμαλωσία, εξουθένωση είναι η κατάσταση που βιώνουν και ζητούν «τους καθηγητές μας δίπλα μας, όπως σταθήκαμε κι εμείς το 2017 στην αποχή για τη διεκδίκηση των προσωπικών τους συμφερόντων με αντίτιμο το κλείσιμο της σχολής και την απώλεια ενός κλινικού εξαμήνου, που δεν αναπληρώθηκε ποτέ».

Εκκληση στους συναδέλφους του «να βάλουν πλάτη για να τελειώσουμε με τις κλινικές μέχρι τέλος Ιουλίου» απευθύνει και ο πρόεδρος του Τμήματος Λάμπρος Ζουλούμης, ο οποίος λέει στην «Εφ.Συν.» ότι με προχθεσινή απόφαση της πρυτανείας «θα αγορασθούν ειδικές συσκευές καθαρισμού του αέρος για να μπορέσουμε να εργασθούμε. Διαθέτουμε μέσα ατομικής προστασίας, το πρόβλημα είναι οι χώροι και οι συστάσεις για τις ειδικές συσκευές αναρρόφησης του αερολύματος». Ειδικά για τους επί πτυχίω, «τα περίπου 40 άτομα που είναι στο πτυχίο θα προλάβουμε και θα τελειώσουν, θα πάρουν το πτυχίο και θα μείνει ως εκκρεμότητα μόνο η ορκωμοσία, που μπορεί να γίνει αργότερα».

Απόγνωση

«Κάποιοι βρίσκονται σε απόγνωση, πολύ περισσότερο εν αναμονή ενός πιθανού δεύτερου κύματος της πανδημίας» μας λέει ο επί πτυχίω φοιτητής Παναγιώτης Ιατρούδης, που παρατηρεί ότι «δεν αποκλείεται να παρερμηνεύτηκαν οι συστάσεις του ΕΟΔΥ, διότι, αν έπρεπε να τηρηθούν όλες, τότε θα έπρεπε να γκρεμιστεί το κτίριο και να κατασκευαστεί από την αρχή». Περιμένει να τηρηθούν οι διαβεβαιώσεις για έναρξη των κλινικών στις 15 Ιουνίου και σχολιάζει πως «υπάρχει πρόβλημα με τους υπόλοιπους φοιτητές καθώς μπορεί να προκληθεί ντόμινο καθυστερήσεων σε όλα τα έτη, με αποτέλεσμα να υπάρξει αδιέξοδο στην εκπαιδευτική διαδικασία».

Ντόμινο που χτυπά τελικά και τους ασθενείς; «Εάν η σχολή βάλει λουκέτο για τους επόμενους μήνες, για το καλό των ασθενών μας θα αναγκαστούμε να τους παραπέμψουμε σε ιδιώτες οδοντιάτρους», λένε πικρά οι φοιτητές, με συνέπεια «με τη νέα χρονιά να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν καινούριο φαύλο κύκλο εύρεσης ασθενών με τις απαραίτητες προαπαιτούμενες εργασίες, υπερκορεσμού των κλινικών από νεοεισαχθέντες φοιτητές, υπό την επίβλεψη ήδη υποστελεχωμένου προσωπικού και με τον κίνδυνο νέου κύματος πανδημίας».

«Πολλοί ασθενείς φοβούνται και δεν έρχονται, ωστόσο χθες εμφανίστηκαν οι πρώτοι 28, άλλοι ζήτησαν ήδη τα χρήματά τους πίσω (ποσά που ξεκινάνε από 10 ευρώ, αλλά φτάνουν για σύνθετες εργασίες τα 500 ή και τα 1.000 ή και περισσότερα ευρώ), αλλά πιστεύουμε ότι στο τέλος θα μας εμπιστευθούν ξανά», λέει ο κ. Ζουλούμης.

Οι φοιτητές, πάντως, νιώθουν μόνοι, αφού «κανείς αρμόδιος για την εκπαίδευσή μας δεν παίρνει καθολική ευθύνη» και ζητούν «μέριμνα για την ολοκλήρωση των εργασιών στους ασθενείς που έχουμε δέσμευση, και πληρώνουν, σε κατάλληλες υγειονομικά εγκαταστάσεις και άμεσα, διαλλακτικότητα σε νέες ισάξιες εκπαιδευτικές μεθόδους και προσαρμογή στην νέα τάξη πραγμάτων. Αρα λύσεις για εμάς πρέπει να προσφέρονται με ανοιχτό μυαλό και επί νέων όρων και μπορούν να δοθούν μόνο με εφικτές προτάσεις από τους ίδιους τους καθηγητές μας!».