Ηλίας Μόσιαλος: «Προβληματική η εφαρμογή γερμανικών DRGs στην ελληνική πραγματικότητα»

«Πρώτα φτιάχνεις το σύστημα, το ορθολογικοποιείς, μαζεύεις πληροφορίες, κοστολογείς και μετά εφαρμόζεις συστήματα DRGs. Εδώ έγινε ανάποδα. Εφαρμόζουμε τα γερμανικά DRGs στη χώρα μας, χωρίς προηγουμένως να έχουμε φτιάξει την υποδομή» τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο πρώην υπουργός Επικρατείας, καθηγητής Πολιτικής της Υγείας και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας του London School of Economics, Ηλίας Μόσιαλος, ο οποίος έχει διατελέσει σύμβουλος υπουργείων Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων, όπως και ασφαλιστικών ταμείων πολλών χωρών ανά τον κόσμο.

• Τι είναι τα DRGs (Diagnosis-Related Groups, Oμοιογενείς Διαγνωστικές Κατηγορίες);

Η λογική των DRGs ξεκίνησε από τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Το σκεπτικό ήταν ότι, όταν παράγουμε μία μονάδα ηλεκτρικού ρεύματος -για παράδειγμα- ή μία μονάδα νερού ή παράγουμε υπηρεσίες τηλεπικοινωνίας, τότε είτε το πράξουμε στην Αθήνα, είτε στο Ηράκλειο, είτε στη Δράμα θα πρέπει να μας κοστίσει το ίδιο, αν το κόστος εργασίας (μισθοί εργαζομένων) είναι το ίδιο. Για παράδειγμα, αν μπει ένας διαβητικός σε νοσοκομείο στο Ηράκλειο, ένας στην Αθήνα κι ένας στη Δράμα θα πρέπει να μας κοστίσει το ίδιο. Αυτή είναι μια απλή σύλληψη, καθώς ο διαβητικός δεν είναι το ίδιο με την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος ή νερού. Σήμερα υπάρχουν περίπου 500 ασθένειες, αλλά οι συνδυασμοί των ασθενειών είναι πολλαπλάσιοι. Αρα χρειάζονται πιο σύνθετα δεδομένα –κατηγορίες εν προκειμένω.

• Πώς εφαρμόζονται τα DRGs στην Υγεία;

Πληρώνουμε το νοσοκομείο με μία αμοιβή, η οποία σχετίζεται με τη διάγνωση του ασθενούς. Τα DRGs προσπαθούν να σταθμίσουν την αμοιβή με βάση πόσο βαρύ είναι το περιστατικό και πόσο θα κοστίσει. Π.χ. ένας ασθενής με διαβήτη θα κοστίσει στο νοσοκομείο λιγότερο απ’ ό,τι ένας με έμφραγμα. Ομως τα DRGs δεν βλέπουν μόνο τη διάγνωση και την ασθένεια, αλλά επίσης το φύλο και την ηλικία. Στις αναπτυγμένες χώρες λαμβάνονται υπόψη και άλλα χαρακτηριστικά -για να υπάρχει επιτυχία, θα πρέπει να έχουμε στη διάθεσή μας πολλά στοιχεία μετρήσεων.

• Η χώρα μας διαθέτει τέτοια στοιχεία;

Οχι. Στην Ελλάδα δεν έχουμε αυτά τα στοιχεία, του κόστους δηλαδή των ασθενειών, πόσο μάλλον και των συνδυασμών τους. Για τον λόγο αυτό πήραμε τα γερμανικά. Αλλά πήραμε και τη γερμανική στάθμιση, ακριβώς διότι δεν έχουμε δικά μας στοιχεία. Επομένως η εφαρμογή αυτών καθεαυτά των γερμανικών DRGs στην ελληνική πραγματικότητα είναι προβληματική. Επιπλέον δεν διαθέτουμε ηλεκτρονικά συστήματα και άρα δυνατότητα εγκατάστασης ελεγκτικών μηχανισμών. Είναι υπαρκτός ο φόβος τελικά να πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ άλλα αντί άλλων.

• Επομένως, δεν θα επιλέγατε DRGs σε αυτή τη φάση;

Δεν θα επέλεγα DRGs, αν δεν είχα αναδιοργανώσει το σύστημα υγείας, εξορθολογίσει τη δαπάνη, με στόχο την καλυτέρευσή της και όχι τη μείωσή της. Αλλιώς το κόστος θα είναι ανορθολογικό και το χάος θα φέρει το χάος. Ας ξοδέψουμε δύο χρόνια να φτιάξουμε το σύστημα, να μετρήσουμε το κόστος των ασθενών κάθε κατηγορίας και ύστερα εφαρμόζουμε DRGs.

• Αν βαθμολογούσατε τα συστήματα DRGs ανά τον κόσμο, ποια θα ήταν στην κορυφή της κατάταξής σας;

Εξαιρετικά DRGs εφαρμόζει η Αυστραλία, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή τους, η Ολλανδία και οι σκανδιναβικές χώρες. Περισσότερο ολοκληρωμένα όμως είναι τα αμερικανικά, διότι διαθέτουν μεγάλο εύρος ασθενειών, τις οποίες λαμβάνουν υπόψη.