Κακοποιήσεις ζώων: Ποιες είναι οι αιτίες για τα ακραία περιστατικά;

Όλο και περισσότερες είναι οι ιστορίες για κακοποιήσεις ζώων στην Ελλάδα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αναστασία Μπομπολάκη, πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωϊκής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας μιλάει για το συγκεκριμένο φαινόμενο, δίνει απαντήσεις για τις αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοια ακραία περιστατικά και για τους λόγους για τους οποίους δημοσιοποιούνται.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Μετά την αυστηροποίηση της νομοθεσίας για την κακοποίηση ζώων από την πολιτεία όλο και περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν να καταγγέλλουν περιστατικά βίας απέναντι σε ζώα. Στη δημοσιοποίηση τέτοιων περιστατικών συμβάλλει, επίσης, η αλλαγή της στάσης των μέσων ενημέρωσης, που πλέον αφιερώνουν χρόνο στην κάλυψή τους».

Σύμφωνα με εκτίμησή της: «σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η κρίση καθώς η κοινωνία, "στριμωγμένη", ξεσπά παντού, ιδιαίτερα στους πιο ανυπεράσπιστους, όπως είναι τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και τα ζώα».

Σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ «τι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο απέναντι σε ζωντανά πλάσματα;» η ψυχολόγος Μάγδα Αριμπλιά απαντάει : «Ο βασανισμός είναι μια βίαιη πράξη. Η βία παράγει πάντα βία. Οι άνθρωποι που βασανίζουν, κακοποιούν και σκοτώνουν τα ζώα είναι πιθανόν να έχουν υπάρξει και οι ίδιοι θύματα βίαιων πράξεων». 

Συνεχίζει λέγοντας: «το θύμα δεν έχει τη δυνατότητα να εξασκήσει κανενός είδους έλεγχο της κατάστασης. Βιώνει αντιθέτως παθητικά την ισχύ και την κυριαρχία του θύτη. Ο βασανισμός των ζώων μπορεί να αποτελέσει μια προσπάθεια αντιστροφής των όρων: εκείνος που υπέστη την επιθετικότητα μεταστρέφεται σε επιτιθέμενο στην προσπάθειά του να αποκτήσει κάποια μορφή ελέγχου του εαυτού. Η ντροπή, ο εξευτελισμός και η διατάραξη της συνοχής του εαυτού που κάποτε, στο ρόλο του θύματος, τον κατέστησαν "αδύναμο" μπορεί να διαψεύδονται από την απόλυτη κυριαρχία και τον παντοδύναμο έλεγχο, στο ρόλο του θύτη».

Έχοντας υπόψιν ότι αρκετές φορές οι βασανιστές είναι έφηβοι ή και πολλές φορές μικρά παιδιά η κ. Αριμπλιά τονίζει: «είναι κανόνας για την ανθρώπινη ανάπτυξη η διαδικασία των ταυτίσεων των μικρότερων με τους μεγαλύτερους. Συνεπώς, η συμπεριφορά των μεγαλυτέρων προς τα ζώα, η αντίληψη τους για αυτά, ο τρόπος που τα βιώνουν και γενικά η κουλτούρα τους, τα συστήματα αξιών για τη ζωή γενικότερα, επηρεάζουν τον τρόπο που τα παιδιά μαθαίνουν να σχετίζονται με τα ζώα».

Τέλος σημειώνει: «η αυστηρότητα των ποινών θα επισύρει την προσοχή της κοινωνίας σ' αυτά τα φαινόμενα βίας. Εύχομαι να είναι σε θέση η κοινωνία να διαχειριστεί και τις αιτίες που προκαλούν αυτή τη βία».