3 μερόνυχτα σε κελί λόγω γραφειοκρατίας

Ενα νεαρό κορίτσι αλβανικής καταγωγής, που ζει από δύο ετών στην Ελλάδα, μπήκε σε «περιπέτειες», λόγω της ελληνικής γραφειοκρατίας και της ολιγωρίας ορισμένων υπαλλήλων σε νευραλγικές θέσεις του Δημοσίου. Μια αίτηση άδειας παραμονής, μια ανεπίσημη φωτοτυπία από την Περιφέρεια και μια τυπική διαδικασία εξουσιοδότησης σε κάποιο τοπικό Α.Τ. συνιστούν τα βασικά σημεία της ιστορίας της Στέλλας, η οποία αναγκάστηκε να περάσει τρία ολόκληρα μερόνυχτα σε τμήμα κράτησης μεταναστών στη Θεσσαλονίκη. Η νεαρή κοπέλα μιλάει στην «Εφ.Συν.» και διηγείται την ιστορία της.

Γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στην Ελλάδα, όταν ήταν μόλις δύο ετών. Ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη εδώ και 19 χρόνια με τους γονείς της. Φέτος ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη μαγειρική και κάνει την πρακτική της σε μεγάλο ξενοδοχείο της Χαλκιδικής. Πριν από λίγο καιρό είχε κάνει αίτηση ανανέωσης της άδειας παραμονής της στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Εκεί, της έδωσαν ένα έγγραφο χωρίς καμία επίσημη υπογραφή ή σφραγίδα, το οποίο έλεγε ότι έχει καταθέσει τα χαρτιά της και περιμένει την έκδοση της άδειας, καθώς και ένα παραπεμπτικό έγγραφο για το σε ποιο γραφείο και ποια ημερομηνία θα πρέπει να μεταβεί για να την παραλάβει.

Η σύλληψη

Την Παρασκευή 9 Μαΐου, όταν πήγε στο αστυνομικό τμήμα Τούμπας, για να βγάλει εξουσιοδότηση στον πατέρα της, προκειμένου να παραλάβει την άδειά της στις 19 του ίδιου μήνα, την περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Οταν η αξιωματικός υπηρεσίας ζήτησε τα χαρτιά της, η Στέλλα τής έδωσε το διαβατήριό της και το χαρτί από την Περιφέρεια. Η αξιωματικός τής ζήτησε τη βεβαίωση που αποδεικνύει τη νόμιμη παραμονή στη χώρα, αλλά η Στέλλα είχε μόνο τη φωτοτυπία που της είχαν δώσει από το γραφείο της Περιφέρειας.

Το εν λόγω έγγραφο δεν κάλυπτε την Αστυνομία, με αποτέλεσμα η Στέλλα να μεταφερθεί στο τμήμα δίωξης λαθρομετανάστευσης Θέρμης για άντρες (!) στη Νέα Ραιδεστό. Από τις δύο το μεσημέρι μέχρι τις 12 το βράδυ κρατήθηκε στο τμήμα της Ραιδεστού και, αφού πέρασε από όλους τους τυπικούς ελέγχους, αποφασίστηκε να μεταφερθεί στο τμήμα δίωξης λαθρομετανάστευσης Θεσσαλονίκης για γυναίκες αυτή τη φορά, στο Κορδελιό.

«Σε όλη τη διάρκεια έκλαιγα κι ένιωθα μεγάλη αδικία γι’ αυτό που περνούσα. Συνέκρινα τον εαυτό μου με ανθρώπους παράνομους και εγκληματίες. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι μετά από 19 χρόνια στην Ελλάδα, με νόμιμα χαρτιά και με τους γονείς μου τυπικούς σε όλα, περνούσα κάτι τέτοιο», μας λέει.

«Οταν είδα την μπαρόπορτα και τις γυναίκες ξαπλωμένες σε στρώματα στο πάτωμα, μου κόπηκαν τα πόδια. Αφησα την τσάντα μου, υπέγραψα δυο χαρτιά για τα πράγματά μου που έλεγαν ότι έχω ένα κινητό, ένα ρολόι κ.λπ., και τα κορδόνια των παπουτσιών μου και μπήκα μέσα», συνεχίζει. «Οι εννιά γυναίκες που ήταν εκεί με ρωτούσαν για ποιον λόγο με είχαν πιάσει. Ηταν μια κυρία, η Μαριλένα, η οποία μου μίλησε και μου εξιστόρησε τη σύλληψή της και τη στεναχώρια της για τον γιο της. Το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Κάποια στιγμή φέρανε και μια άλλη κοπέλα. Ακουσα τη λέξη «ναρκωτικά». Φοβήθηκα πολύ και πήγα και κόλλησα το στρώμα μου δίπλα από τη Μαριλένα. Της κρατούσα το χέρι όλο το βράδυ. Το πρωί μού είπε ότι είχε νιώσει, όπως τότε που ο γιος της ήταν μικρός, γιατί όταν άνοιγε κάθε τόσο τα μάτια της, έβλεπε τα δικά μου που ήταν ορθάνοιχτα…».

Η Στέλλα έμεινε στο τμήμα του Κορδελιού τρεις μέρες, χωρίς να ευθύνεται σε τίποτα, εξαιτίας της ολιγωρίας της Περιφέρειας. Τη Δευτέρα το πρωί, αφέθηκε τελικά ελεύθερη, αφού προηγήθηκε συνεννόηση μεταξύ της δημόσιας υπηρεσίας και του αστυνομικού τμήματος…