Μια σπουδαία γυναίκα, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα κατά των βασανιστηρίων, η γιατρός Μαρία Πίνιου-Καλλή, έφυγε χθες από τη ζωή, έπειτα από ολιγόμηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο λόγω καρδιακής ανακοπής.
Ιδρύτρια του Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων στην Αθήνα το 1989, ήταν υποψήφια το 1993 για το Νόμπελ Ειρήνης ως μέλος του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων.
Το 1993, εν μέσω πολέμων στα Βαλκάνια, οργάνωσε με γιατρούς από τις αντιμαχόμενες χώρες το Βαλκανικό Δίκτυο ενάντια στα Βασανιστήρια και τον Πόλεμο και στη συνέχεια το Δίκτυο Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, με έδρα την Αθήνα.
Από το 1998 έως το 2003 υπήρξε η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό ρόλο στα Ηνωμένα Εθνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Συνελήφθη επανειλημμένως για τη δράση της, ενώ θεωρήθηκε ανεπιθύμητο πρόσωπο από το Ισραήλ. Στη διάρκεια της δικτατορίας εξορίστηκε στη Γυάρο. Μέλος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, υπήρξε συντονίστρια των ιατρικών ομάδων της οργάνωσης. Είχε αναπτύξει σπουδαίο διδακτικό έργο, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και συμμετείχε στην Επιτροπή Αντιρρησιών Συνείδησης.
Στις συλλυπητήριες ανακοινώσεις τους οι Οικολόγοι Πράσινοι και η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνουν πως αποτελεί καθήκον τους να συνεχίσουν τον αγώνα της. Κηδεύεται αύριο στις 12.30 από το Κοιμητήριο Ζωγράφου.
Τα λόγια της
Υπήρξαν πολλές αφορμές για να συζητήσουμε με αυτήν την ξεχωριστή αγωνίστρια. Οταν το 2006 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκης είχε απαξιώσει το έργο του Κέντρου, απορρίπτοντας το αίτημα πιστοποιημένα βασανισθέντων Αφγανών αιτούντων άσυλο, μας είχε πει σε συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία»: «Σε περίπτωση που δεν μπορούμε να αποκαλύπτουμε και να πιστοποιούμε τα βασανιστήρια, μένουν ασύδοτοι αυτοί που τα εφαρμόζουν και όταν έστω αποκαλυφθούν και καταγγελθούν δεν θα μπορούν να πιστοποιηθούν, έτσι ώστε ουσιαστικά θα μένουν ατιμώρητοι...».
Και ήταν σχεδόν προφητική, δύο χρόνια νωρίτερα, όταν μας μίλησε σοκαρισμένη για τα βασανιστήρια στην υπό αμερικανικό στρατιωτικό έλεγχο φυλακή Αμπού Γκράιμπ με γυναίκα διοικητή. Ηταν το 2004, και ως μέλος του διεθνούς συμβουλίου των περίπου 200 Ιατρικών Κέντρων Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων έκανε λόγο για «παγκοσμιοποίηση των βασανιστηρίων σε συνδυασμό με επιστημονική γνώση».
Οσο για τον ρόλο της διοικήτριας: «Αν με ρωτούσατε πριν από έναν χρόνο για τη συμμετοχή γυναικών σε βασανιστήρια, η απάντηση θα ήταν μηδενική, με μοναδικές εξαιρέσεις δύο περιπτώσεις με γυναίκες αστυνομικούς πριν από μερικά χρόνια στο Νεπάλ και την Κεντρική Αφρική. Αλλά τώρα καταγγέλλονται και γυναίκες όχι για απλή παρουσία, αλλά συμμετοχή και εκτέλεση πράξεων βασανισμού. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιστορία, με μοναδική άλλη περίπτωση τη ναζιστική θηριωδία».
Το σύμπαν υπό αίρεση
Και για την αναφορά Μπους ότι αποτελούσε μεμονωμένη περίπτωση, μας είχε πει: «Το θέμα δεν είναι ποσοτικό για να είναι έγκλημα. Και ένα άτομο να βασανίζεται είναι ένα σύμπαν υπό αίρεση. Κανένας δεν μπορεί να βασανίζεται. Η “ελευθερία από βασανιστήρια” θεωρείται βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με την απόφαση του Παγκόσμιου Συνεδρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Βιέννη το 1993».
Η μεγαλύτερη ανησυχία της ήταν ότι είχε ανοίξει η συζήτηση για τα βασανιστήρια, καθώς λίγο καιρό πριν σε κύριο άρθρο ο «Εκόνομιστ» έθετε το ερώτημα αν «είναι δικαιολογημένα τα βασανιστήρια» σε κάποιες περιπτώσεις και «ανέτρεπε όλες τις ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις. Η απάντηση έχει δοθεί 2.500 χρόνια πριν από τον Αριστοτέλη και τον Αντιφώντα, που γνώριζαν ότι δεν είχαν αξία οι με βασανισμούς εκμαιευμένες ομολογίες, γιατί ο βασανιζόμενος λέει αυτό που θέλει να ακούσει ο βασανιστής του για να γλιτώσει.
»Πλαστά ερωτήματα. Το ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν να έχουμε ταπεινώσει ανθρώπους και λαούς που μας έβλεπαν φιλικά και είχαν μέχρι πρότινος τον δυτικό πολιτισμό ως ιδανικό και να τους έχουμε μετατρέψει σε εχθρούς και ανθρώπινες βόμβες. Και πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν βασανιστήρια σε ανθρώπους που τα βίωσαν από τον Σαντάμ Χουσεΐν και τόλμησαν να ελπίζουν ότι τα βάσανα τελείωσαν και να βλέπουν ξανά να εφαρμόζουν τις ίδιες μεθόδους κάποιες δυνάμεις που ήθελαν να αποκαλούνται απελευθερωτές και που καταπατούν όλους τους διεθνείς θεσμούς».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας