Η Aeon είναι η Κωνσταντίνα, 24 χρόνων που γράφει ραπ εδώ και 10 χρόνια ήδη. Ναι, ναι, 10 χρόνια κιόλας. Νέα και δυναμική, με σούπερ flow. «Στα 14 μου ξεκίνησα να γράφω ραπ και έως και σήμερα συνεχίζω, παρά τη διάκριση φύλου που έχω υποστεί, αλλά και τη δυσκολία τού να μπορέσω να αποδείξω στους μουσικούς κύκλους που βρέθηκα ότι η ραπ μπορεί να είναι πραγματική μουσική και όχι μόνο έμμετρος στίχος», λέει στην «Εφ.Συν.». Και συνεχίζει: «Η μουσική μου αποτελείται από βιωματικό, κυρίως φεμινιστικό και πολιτικό στίχο, πειραματισμούς σε διάφορους ρυθμούς και στιλ, όπως και στη σύνδεση με παραδοσιακούς ήχους, τραγούδι και όργανα».
Δεν είναι κάποια τυχαία η Aeon. Επαιζε βιολί από 5 χρόνων, λύρα κρητική από 9 χρόνων και λύρα με συμπαθητικές χορδές από 12 χρόνων. Υπήρξε μαθήτρια διάφορων μουσικών, όπως του Γιώργου Παπαϊωάννου, της Κέλυ Θωμά, του Ρος Ντέιλι και του Todor Kirov. Υπήρξε φοιτήτρια βουλγαρικής μουσικής, σολιστικού γκαντούλκας (βουλγαρικής λύρας) στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας. «Τα Βαλκάνια φημίζονται για τους δύσκολους και ιδιαίτερους ρυθμούς τους, κάτι που με βοήθησε πολύ έπειτα στο ραπ», επισημαίνει.
● Πόσο underground παραμένει το χιπ χοπ και πόσο mainstream είναι ταυτόχρονα;
Το χιπ χοπ ήταν, είναι και θα είναι μια underground μουσική όσο εκφράζει με βιωματικό τρόπο τα κατώτερα ή τα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας. Οπως κάθε μουσική, η οποία γίνεται δημοφιλής, κατακτάει τον χώρο της στον κόσμο και αποκτάει κοινό μεγαλύτερου βεληνεκούς, έτσι και η ραπ, ακόμα και η underground, μπορεί πλέον να θεωρηθεί mainstream σε ένα μεγάλο κομμάτι της. Η μουσική αυτή, όπως και άλλες στο παρελθόν όταν έγιναν της «μόδας», μπορεί να είναι κερδοφόρα, μπορεί να συνηθιστεί ως ήχος, αλλά για μένα θα θεωρείται πάντα underground όσο ο στίχος δεν σταματάει να θίγει κοινωνικές διακρίσεις και ταξικά ζητήματα. Και όσο δεν μεταβάλλεται από τα «θέλω» της εποχής έτσι ώστε να μην ενοχλεί κανέναν ακροατή της.
● Πώς ξεκινάς να κάνεις ραπ;
Είναι αρκετά εύκολο. Είναι μουσική του δρόμου. Μπορείς, όπως το έμαθα κι εγώ, να αράξεις σε δυο πάρκα και να μάθεις να ραπάρεις ακούγοντας άλλον κόσμο ή να βάλεις ινστρουμένταλ στο youtube και να αρχίσεις να γράφεις. Το να θεωρηθείς ωστόσο καλλιτέχνης/καλλιτέχνιδα είναι άλλο ζήτημα. Μιλάμε για μια κλειστή σκηνή και κλειστούς κύκλους ή τουλάχιστον έτσι το γνώρισα εγώ.
● Και αν είσαι κορίτσι;
Μου πήρε καιρό να με αναγνωρίσουν και να με εκτιμήσουν ως καλλιτέχνιδα. Και λόγω της ηλικίας που ξεκίνησα αλλά κυρίως λόγω του φύλου μου.
● Δεν άλλαξε τέλος πάντων αυτό;
Μετά από καιρό και αρκετή προσπάθεια και αγώνες, θεωρώ πως η συνθήκη αυτή άλλαξε. Καταφέραμε να θεωρείται πιο βατό να γράφουν ραπ γυναίκες και queer άτομα χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται επειδή δεν είναι άντρες. Το να είσαι καλλιτέχνης/καλλιτέχνιδα στην Ελλάδα γενικότερα είναι από μόνο του δύσκολο, ειδικά αν θέλεις να βιοποριστείς κάνοντας μονάχα αυτό. Βρισκόμαστε σε μια χώρα που μειώνει την τέχνη και τους καλλιτέχνες και δεν τους στηρίζει με κανέναν πιθανό τρόπο. Συνήθως ο πιο πολύς κόσμος που ξέρω είτε το βλέπει σαν χόμπι είτε δουλεύει και ζορίζεται οικονομικά ώστε να μπορεί να το κάνει παράλληλα, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα που δεν διαθέτει με ευκολία.
● Η μουσική μπορεί να δημιουργήσει κίνημα; Θεωρώ ότι το χιπ χοπ είναι το πολιτικό τραγούδι του σήμερα στην Ελλάδα...
Σαφώς και κάθε τέχνη μπορεί να αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι ενός κινήματος. Το κίνημα παρ’ όλα αυτά δημιουργείται από τον ίδιο τον κόσμο και τους αγώνες του. Εκεί θα έπρεπε να βρίσκονται και οι καλλιτέχνες χωρίς καμία διαφορετική μεταχείριση. Αφού λοιπόν μιλάμε για βιωματική μουσική και τέχνη που εκφράζει, έρχεται πρώτα το βίωμα από τους αγώνες και μετά προκύπτει η μουσική και όχι το αντίστροφο.
● Το χιπ χοπ στην Ελλάδα έχει βοηθήσει στο κίνημα;
Εχει δώσει πολλά για τη δημιουργία και στήριξη κινημάτων και ώς ένα βαθμό έχει υπάρξει και το ίδιο κίνημα, όπως π.χ. το βιώσαμε εμείς με τη φεμινιστική χιπ χοπ σκηνή ή την diy αντιεμπορευματική πολιτικοποιημένη σκηνή που στηρίξαμε για κάποια χρόνια. Εχουν γραφτεί και έχουμε γράψει κι εμείς πολιτικά κομμάτια. Με την ευκολία που προσφέρει η αμεσότητα της ραπ, πέφτει το βάρος στον στίχο. Υπάρχουν μηνύματα και λόγια που έχουν ριζώσει και κατανοηθεί πλήρως από όποιον/α τους άκουσε, με αποτέλεσμα να γίνεται ξεκάθαρη η πολιτική θέση των καλλιτεχνών. Το χιπ χοπ στην Ελλάδα εξέφρασε βαθύ αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό χαρακτήρα και αυτό σηματοδοτήθηκε από στίχους, συγκρούσεις, κινηματικά live, μέχρι και απώλειες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας