«Είναι σωστότερο να αποφασίζεις -έστω κι αν η απόφαση αποδειχθεί λάθος- από το να μην αποφασίζεις τίποτα…», είναι η φερόμενη ως ενδεδειγμένη ψυχιατρική ανάλυση σε περιόδους που ο ασθενής βρίσκεται σε κάθετη πτώση, ανήμπορος να επαναφέρει την ψυχική του ευφορία. Στην προκειμένη περίπτωση όπου ασθενής βάλτε τον Παναθηναϊκό και όπου αποφάσεις τον πρόεδρό του Γιάννη Αλαφούζο.
Το «τριφύλλι» επιβεβαίωσε στη Νέα Σμύρνη με την τραγική αγωνιστική του εικόνα και την απάθειά του απέναντι στον Πανιώνιο ότι δεν υπάρχουν σημάδια ζωής, ότι δεν έχει σφυγμό και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια προς ακόμη μία καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Σε μια χρονική στιγμή, μάλιστα, που οι «μάχες» απέναντι στο καθεστώς που επικρατούσε μέχρι πρότινος στο ελληνικό ποδόσφαιρο φαίνεται να αποδίδουν καρπούς και ο ανταγωνισμός των ομάδων του πρωταθλήματος (δείχνει να) έρχεται σε ισορροπία τις τελευταίες δύο αγωνιστικές, με την παρουσία των «κυανόκρανων» της FIFA.
Στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός, αντί να βρίσκεται με το «μαχαίρι στα δόντια» προκειμένου να αντεπιτεθεί με αξιώσεις στο πρωτάθλημα, έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια.
Από την αναπάντεχη ήττα από την Ξάνθη και μετά, όταν τον πήρε η κάτω βόλτα, δεν έβγαλε ποτέ προσωπικότητα και αντίδραση ως ομάδα, γεγονός που πρωτίστως χρεώνεται στη διοίκηση και τον Γιάννη Αλαφούζο προσωπικά και δευτερευόντως στον Αντρέα Στραματσόνι, που ως προπονητής όφειλε να διαχειριστεί με αποφασιστικότητα και σθένος την κρίση και να την ξεπεράσει.
Ο Στραματσόνι δεν έχει τις εμπειρίες, προφανώς και τον χαρακτήρα για να γυρίσει το χαρτί, πόσο μάλλον όταν είναι επί της ουσίας μόνος κι έρημος στα αποδυτήρια.
Διότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού (μια πονεμένη ιστορία για δεκαετίες ολάκερες) δεν αρκεί να βρίσκει καλούς παίκτες και να σχεδιάζει/χτίζει μια ομάδα, ούτε να έχει μεταδοτικότητα στις τακτικές και προπονητικές του γνώσεις.
Επιβάλλεται να έχει ταυτόχρονα και την προσωπικότητα, το ειδικό βάρος για να μπορεί να εμπνεύσει, ειδικά όταν η διοίκηση είναι εκ φύσεως «soft» και διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας σε σχέση με την ελληνική κουλτούρα.
Κι αν δεν τα έχει όλα αυτά μαζί ο προπονητής, τότε οφείλεις ως διοίκηση είτε να τον θωρακίσεις με τους κατάλληλους ανθρώπους (τύπου Νταμπίζα, Ζάετς) δίπλα του στα αποδυτήρια, συμπληρώνοντας τις αδυναμίες του, είτε να βρεις τον προπονητή εκείνο που διαθέτει το «πακέτο» και την προσωπικότητα για να προχωρήσεις παρακάτω.
Τίποτα απ’ τα δύο ωστόσο δεν γίνονται στον Παναθηναϊκό και η ευθύνη ανήκει στη διοίκηση και τον Αλαφούζο προσωπικά που (δεν) παίρνει τις αποφάσεις.
Διά μαγείας λύσεις δεν υφίστανται πουθενά. Και το ηλεκτροσόκ στα αποδυτήρια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αποτελεί μονόδρομο για το «τριφύλλι» προκειμένου να φανεί στον ορίζοντα μια χαραμάδα έστω προοπτικής για το μέλλον.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας