Ο «καλπάζων» μύστης της μπάλας

«Υπάρχουν ενοχές από την ουγγρική κοινωνία για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε, άλλοτε, στον Φέρεντς Πούσκας...».

Πέρυσι, άνοιξη και πάλι ήταν, όταν, με αφορμή την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό, είχαμε «πιάσει», με απολογιστική διάθεση, συζήτηση με τον Μπάλας Μέγερι για τον ίδιο και το εμπνευσμένο ποδόσφαιρο της πατρίδας του.

Στα προηγούμενα λόγια είχε συμπυκνωθεί, τότε, η οπτική γωνία του Ούγγρου τερματοφύλακα. Με τη διευκρίνιση ότι η δική του εντύπωση συνιστά «κοινή άποψη» στην πατρίδα του.

Την Τετάρτη, με αφορμή τη... δέηση, υπό τον Μίμη Δομάζο, για τον Πούσκας στη Λεωφόρο την προηγούμενη Κυριακή, η ουγγρική τηλεόραση είχε σχετικό αφιέρωμα στους «Ελληνες που δεν τον ξεχνούν».

Αφορμή, λοιπόν, ήταν η τιμητική πλάκα που αναρτήθηκε την Κυριακή προς τιμήν του «καλπάζοντος συνταγματάρχη».

Του προπονητή της ομάδας του Ουέμπλεϊ αλλά, κυρίως, ενός από τους μύστες της στρογγυλής θεάς στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία.

Στο ίδιο τηλεοπτικό αφιέρωμα εμφανίστηκε και παλιότερη δήλωση που είχε κάνει για τον Πούσκας ο Τίμπορ Νίλαζι, άλλος χαρισματικός Ούγγρος μεταγενέστερης εποχής: «Ο Πούσκας είναι από αυτούς που άλλαξαν το ποδόσφαιρο, σε εποχές που δεν ευνοούσαν την αφοσίωση στο ποδόσφαιρο όπως τώρα. Ο Πούσκας, όμως, είχε το σπάνιο ταλέντο ώστε να το καταφέρει αυτό».

Χτυπήσαμε και πάλι την πόρτα του Μέγερι. Συνέχισε την ίδια σκέψη:

«Είναι συγκινητικό να νιώθουν την ανάγκη και να τον τιμούν οι παλιοί παίκτες του στην Ελλάδα. Ναι μεν η Ουγγαρία δεν είναι δυτική, άρα και πιο κοσμική κοινωνία ώστε να έχει πρόσβαση στις δυνατότητες για λαμπερές εκδηλώσεις-σόου με παγκόσμια αποδοχή, αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική δικαιολογία για την ολιγωρία της κοινωνίας μας ώστε να τιμά τον Πούσκας όπως του άξιζε όταν ζούσε. Δόθηκε το όνομά του σε γήπεδο, σε δρόμους, αλλά πάντα θα υπάρχει σύννεφο στη μνήμη του η αλλαγή της υπηκοότητάς του στα δύσκολα χρόνια. Ας μην ξύνουμε, όμως, πληγές. Ο Πούσκας αρκεί να δει κανείς ασπρόμαυρα φιλμ ώστε να καταλάβει ότι ήταν, με δύο λέξεις, μεγάλος αρτίστας! Οπως και ο Κρόιφ».

«Πιστόλι»

Ο Μέγερι, μεταξύ άλλων, εννοούσε ότι, όπως έμαθε από τους γονείς του, ο πατέρας του Πούσκας είχε αναγκαστεί από το σκληρό καθεστώς να μετατρέψει το επώνυμο από Pourzeid σε Puskas...

Κι αυτό επειδή το πρώτο έμοιαζε με γερμανικό όνομα! Εν αγνοία του, βέβαια, ο πατήρ Πούσκας έδωσε το πλέον κατάλληλο όνομα στον γιο του Φέρεντς επειδή η λέξη «Puska», με την κροατική ρίζα, σημαίνει «πιστόλι»!

Οτι, μεταξύ άλλων, ήταν κι ο ίδιος με την μπάλα στα πόδια, δηλαδή και δεινός σκόρερ με ριπές τεχνικής.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ κατέβαλε λοιπόν και τελικά νίκησε την ημέρα θανάτου του (17 Νοεμβρίου 2006) εκείνον που είχε πετύχει 84 γκολ σε 85 συμμετοχές με την Εθνική Ουγγαρίας, 352 γκολ σε 341 παιχνίδια με τη Χόνβεντ και 156 γκολ σε 180 παιχνίδια όταν φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Η παρατήρηση της αναλογίας των αριθμών συμμετοχών και γκολ τα λέει όλα!

Η FIFA έχει θεσπίσει «βραβείο Πούσκας», τιμή σ' εκείνον που μεταξύ άλλων απέτυχε να σηκώσει το βαρύτιμο Παγκόσμιο Κύπελλό της στον τελικό του 1954 (ήττα 3-2 από τη Δυτική Γερμανία στη Βέρνη).

Το στοίχημα

Θυμηθήκαμε και τις διηγήσεις παικτών του, όπως ο Αριστείδης Καμάρας και ο Αντώνης Αντωνιάδης.

Απ' τον «Οιδίποδα σέντερ μπακ», όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο γιος του στον τίτλο του βιβλίου που έγραψε, από τον «ψηλό» και όχι μόνο, με θαυμασμό ακούμε, κατά καιρούς, τις ταχυδακτυλουργίες που έκανε ο Πούσκας με την μπάλα, στις προπονήσεις.

Μεταξύ άλλων, το στοίχημα: Είχε στήσει, λοιπόν, την μπάλα διαγώνια και σε απόσταση 20-25 μέτρων μακριά απ' το τέρμα και τους ρώτησε: «Στα τριάντα σουτ, πόσες φορές θα πάει η μπάλα στη συμβολή των δοκαριών;».

«Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις εύκολα ούτε από κοντινή απόσταση με το χέρι! Γελάσαμε λοιπόν και ντραπήκαμε ν' απαντήσουμε...», έχουμε ακούσει να μας διηγείται ο Κώστας Ελευθεράκης.

Ο Πούσκας είχε γελάσει και άρχισε να σουτάρει 30 φορές με γρήγορο ρυθμό!

Με φάλτσο-μοιρογνωμόνιο, ακριβώς στη συμβολή η μπάλα χτύπησε 27 (!) φορές και κοντά της, στα δοκάρια, τα υπόλοιπα τρία σουτ... Εκσταση!