«Αν ο Θεός... έπαιζε μπάλα, όλα θα έληγαν ισοπαλία»!

Μια βδομάδα τώρα, τον αναπολούμε ειρηνικά... Σαν άλλη ευχαριστία προς τον Γιόχαν Κρόιφ επαναφέρουμε, λοιπόν, το ποιητικό ποδόσφαιρο που έπαιξε και θύμιζε θάλασσα!

Η χορευτική κίνηση του Ολλανδού, με και χωρίς την μπάλα στα πόδια, η συμμετρία στις σωματικές αναλογίες, θαρρείς πως αντανακλούσαν σε ήρεμο πέλαγος...

Και ξαφνικά, χωρίς να χάνεται ούτε υπόνοια της ίδιας αισθητικής πληρότητας, οι αλλαγές ταχύτητας, ενώ κάθετα ή διαγώνια μετέφερε την μπάλα ως άλλο σωματικό μέλος του, φάνταζαν ειρηνικά κύματα.

Χάρη, υψηλή αισθητική, οι γέφυρες ατόφιου ταλέντου! 

Οταν ακούς την αρμονία που οδηγεί τις εναλλαγές στη μουσική από την όπερα «Ιπτάμενος Ολλανδός» του Ρίχαρντ Βάγκνερ και μαθαίνεις ότι ο Γερμανός συνθέτης έγραψε τις νότες του, Αύγουστο και Ιούλιο του 1839, πάνω σε πλοίο, σε μακρύ, περιπετειώδες ταξίδι από τη Ρίγα στο Λονδίνο, πηγάζει απ' την καρδιά στο μυαλό ο ποδοσφαιρικός ήρωας πολλών από εμάς!

Γέλιο με νόημα, σίγουροι ότι το ένστικτο, προφητικά, είχε οδηγήσει τον Βάγκνερ να συνθέσει μουσική ταιριαστή με την εικόνα και τον τρόπο παιχνιδιού τού... Ιπτάμενου Ολλανδού των γηπέδων που θα έβλεπε το φως 108 χρόνια αργότερα στο Αμστερνταμ.

«Μυθοπλασία» είπατε; Μα ναι! Τέτοια ταιριάζει σε παρόμοιο ποδοσφαιρικό μύθο. 

Και ανεξίτηλος σεβασμός. Ως άλλη σπονδή στον Γιόχαν Κρόιφ, δεν πιέσαμε για να ακούσουμε πολλά λόγια, παρά μόνο όσα γέννησε αυθόρμητα η μνήμη και η καρδιά τους... 

Πόσο μάλλον του Ρούντι Κρολ. Στις 24 Μαρτίου, βλέπετε, ημέρα θανάτου του Κρόιφ, ο Κρολ έχει γενέθλια.

Παιχνίδισμα της μοίρας. Ο Κρολ, εμπνευσμένος κεντρικός αμυντικός με τεχνική κατάρτιση επιτελικού μέσου (!), άλλοτε συμπαίκτης του στον Αγιαξ και στην Εθνική, τώρα προπονητής στην Κλαμπ Αφρικέν του Μαρόκου.

Γεννημένος κι εκείνος στο Αμστερνταμ, δύο χρόνια (1949) μετά τον ιδιοφυή συμπαίκτη. Συνεργός στο ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που άλλαξε τις σταθερές στην εποχή του.

Δυο λόγια, συμβολικά: 

«Σωστά όλοι λένε γύρω μου ότι εμπνευσμένοι ποδοσφαιριστές όπως ο Κρόιφ δεν πεθαίνουν ποτέ. Επειδή χάραξαν ολόκληρη εποχή, άρα συχνά, πάντα, θα ακούγεται το όνομά τους. Ο δικός μας Κρόιφ, απ' το δικό μας Αμστερνταμ, ήταν μοναδικός! Συλλυπητήρια στην οικογένειά του». 

«Αξία σε όλους μας» 

Η επικοινωνία της «Εφ.Συν.» με τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία προς αναζήτηση άλλοτε αντιπάλου του στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου (1974) έτυχε απρόσμενης απάντησης:

«Υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι, ποιος θέλετε να σας μιλήσει; Δεν είναι μόνον ότι τους ζητούν δημοσιογράφοι απ' όλη την Ευρώπη, αλλά και οι ίδιοι, οι άλλοτε αντίπαλοί του, θεωρούν τιμή τους να πουν δυο λόγια για τον Κρόιφ». 

Μίλησε ο Ράινερ Μπόνοφ, αντιπρόεδρος της Γκλάντμπαχ, ιδιότητα... αμελητέα όμως. Προέχει ο αμυντικός μέσος στην Εθνική Δυτικής Γερμανίας του 1974, άρα με κίνηση στον ίδιο χώρο του γηπέδου με τον Κρόιφ (αν και ο Ολλανδός «κάλπαζε» παντού).

Τότε, με το «16» στην πλάτη, απέναντι στο γνωστό-συμβολικό «14», τώρα ώριμος 64χρονος: 

«Η λύπη είναι μεγάλη για όλους και η σκέψη μας συνοδεύει την οικογένειά του. Ο Γιόχαν, μεγάλος αντίπαλος και σημαντικός φίλος. Η παρουσία του ως αντιπάλου έδωσε μεγάλη αξία στη δική μας επιτυχία τότε. Ηταν εμπειρία να τον βλέπεις να παίζει, σου προκαλούσε θαυμασμό! Από τους μεγάλους της μπάλας». 

«Από τους λίγους» 

Αντίθετα, συνομήλικος είναι ο Κρίστο Μπόνεφ. Ο γνωστός μας και από την παρουσία του σε πάγκους ελληνικών ομάδων Βούλγαρος, επίσης γεννημένος το 1947 και αντίπαλός του στον όμιλο της ίδιας διοργάνωσης.

Καθ' οδόν για τον τελικό Ολλανδία-Βουλγαρία 4-1 με τρία γκολ του Κρόιφ.

Ο Κρίστο Μπόνεφ, «δεκάρι» κι εκείνος που «μιλούσε» στην μπάλα: 

«Ο Κρόιφ ήταν από τους λίγους... Είχε σώμα χορευτή και όχι ποδοσφαιριστή. Η τεχνική του; Μοναδική! Ποτέ δεν προκαλούσε, αφοσιωμένος στο παιχνίδι, μόνο σχεδίαζε. Εννοώ τη λέξη "σχεδίαζε" επειδή πολλά απ' όσα έκανε με την μπάλα ήταν τέχνη. Σ' εκείνο το 4-1 του Παγκόσμιου Κυπέλλου ήταν αδύνατον να τον πιάσουμε. Πετούσε! Στοίχισε η απώλειά του». 

«Αν ο Θεός...» 

Κατάληξη του οδοιπορικού στο Λονδίνο. Μόλις είχε μπει το καλοκαίρι του 1971 (2 Ιουνίου) και ο Παναθηναϊκός του Πούσκας απέναντι στους ποδοσφαιρικούς... επαναστάτες απ' το Αμστερνταμ, που άλλαξαν το συμβατικό ποδόσφαιρο που βασίλευε ώς τότε.

Δίπλα του, για επιτήρηση και όχι για φύλαξη, ο Αριστείδης Καμάρας: 

«Δεν μπορούσες να τον αντιγράψεις ούτε να τον μαρκάρεις. O Πούσκας, πριν μπούμε στο Ουέμπλεϊ, μας είπε: "Ο Κρόιφ δεν μαρκάρεται, δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Απλά θα τον προσέχετε από κοντά"! Ηξερε πότε να κρατήσει μπάλα, πότε να τη δώσει με τη μία, αυθεντικός ποδοσφαιριστής. Με χαρίσματα και στρατηγική.

Ξεκινούσε από τη σέντρα και περνούσε όποιον έβρισκε μπροστά του. Μεγάλος παίκτης και συναδελφικός έξω απ' τα γήπεδα, είχα συζητήσει μαζί του τα επόμενα χρόνια. Ιδανικός συνδυασμός λοιπόν. Είχε ιδιαίτερη οπτική για το ποδόσφαιρο.

Ελεγε "το ποδόσφαιρο είναι απλό", αλλά μιλούσε από... θέση ισχύος επειδή ο ίδιος, με το ταλέντο που είχε, έκανε με απλό τρόπο όσα άλλοι παίκτες μοχθούσαν για να πετύχουν. Οταν πήγε στην Ισπανία και έβλεπε τους 22 παίκτες να κάνουν τον σταυρό τους πριν αρχίσουν τα παιχνίδια, έλεγε "σεβαστό αυτό που κάνουν, αλλά αν ο Θεός έπαιζε μπάλα, όλα τα παιχνίδια θα... έληγαν ισοπαλία!"».