Αν δεν παρέμενες άβουλος πελάτης, δεν θα έσπερναν μίσος...

Κάλεσε ο ίδιος τους δημοσιογράφους, δεν είπε ούτε λέξη για το παιχνίδι, μίλησε για την «ΑΕΚ-απάτη» κι έφυγε ανενόχλητος... Τι εννοώ «ανενόχλητος»;

Κανείς από τους συναδέλφους μου που ήταν μπροστά του δεν τον ρώτησε τουλάχιστον το αυτονόητο...

Οπως για παράδειγμα, «το ξέρετε, κύριε Μαρινάκη, ότι σπέρνετε βία με τέτοιους χαρακτηρισμούς;» ή «ώς πότε, εσείς και άλλοι εμπλεκόμενοι με το ποδόσφαιρο, θα βρομίζετε με μίσος την ατμόσφαιρα;» ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων... Η δουλειά μας, συνώνυμη της υποτέλειας τόσο συχνά πλέον, έχασε ακόμη μία ευκαιρία!

Κι επειδή «Μαρινάκης» δεν είναι όνομα αλλά τύπος ειδικότερα ποδοσφαιρικού παράγοντα του ελληνικού πρωταθλήματος, της διοργάνωσης όχι των ποδοσφαιριστών, αλλά ως γνωστόν των προέδρων, και γενικότερα τύπος αξιωματούχου των ημερών μας, το κατάλαβες πολίτη-οπαδέ-ψηφοφόρε ότι, με την προκλητική συμπεριφορά και φρασεολογία του, εσένα εκθέτει;

Ναι, εσένα, τον οπαδό κάθε ομάδας και βέβαια ακόμη και της δικής σου ομάδας, εσένα που χαχάνιζες μόλις άκουσες τα λόγια του, μ’ εκείνη τη μικροπρεπή ικανοποίησή σου «επειδή τα είπε χοντρά στον Μελισσανίδη και δεν καταλαβαίνει τίποτα ο πρόεδρος», όπως κατά κόρον άκουγα δίπλα μου μετά το παιχνίδι στο «Καραϊσκάκη», κοντά στα μεσάνυχτα!

Ο Μαρινάκης τώρα, ο Μελισσανίδης που θα απαντήσει, άλλοι της ίδιας συνομοταξίας στο παρελθόν, όλοι τους αποδεικνύουν ότι ουσιαστικά βρίζουν αντιπάλους και σε θεωρούν, επειδή αλήθεια είσαι, άβουλο-κατευθυνόμενο...

Εσένα, τον σίγουρο που, ό,τι κι αν πουν, θα είσαι και αύριο στην εξέδρα για να αλαλάζεις!

Αν σου πω ότι θα έπρεπε να σκεφτείς πως οι «Μαρινάκηδες» δεν σέβονται την αφόρητη κοινωνική πίεση της εποχής μας ώστε να μετριάσουν τη χυδαιότητά τους, θα απαντήσεις «άσε μωρέ, η μπάλα έχει απομείνει ώστε να εκτονώνομαι, καλά που συμβαίνουν κι αυτά για να ξεφεύγει το μυαλό!».

Και η κατάσταση διαιωνίζεται, όχι μόνο επειδή κάθε λογής νονοί του ποδοσφαίρου συνεχίζουν αλλά, κυρίως, επειδή εσείς δεν ακολουθείτε το παράδειγμα εκείνων που έχουν κόψει το γήπεδο...

Αν οι Μαρινάκηδες, λοιπόν, έβλεπαν αισθητά μειωμένη την προσέλευση και των φανατικών οπαδών-πολιτών, αν δηλαδή καταλάβαιναν πως έπαψες να άγεσαι και να φέρεσαι, πως δεν θέλεις πια να παριστάνεις τον στρατό τους αλλά, αντίθετα, έχεις το καθαρό μυαλό να απορρίπτεις παρόμοιες αντιδράσεις με την αποχή σου, τότε θα άλλαζαν, θα μετρούσαν τα λόγια και τη συμπεριφορά τους!

Και ξέρεις γιατί; Μα, επειδή, πριν και μετά απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι επιχειρηματίες και ως τέτοιοι θα πονούσαν για το κέρδος που χάνεται από τη μειωμένη προσέλευση!

Και είτε θα αποχωρούσαν είτε θα έμεναν στο ποδόσφαιρο και θα άλλαζαν συμπεριφορά...

Ναι, ξέρω, παγιωμένες άρρωστες καταστάσεις δεκαετιών ΚΑΙ στο ποδόσφαιρό μας, έχουν βαθιές ρίζες στη λάσπη και δύσκολα μεταβάλλονται...

Αυτό όμως δεν αναιρεί τη θέληση επισήμανσης και διατύπωσης της ίδιας ανάγκης για αλλαγή, ουσιαστικά της στάσης ζωής του άβουλου, ανάγωγου όχλου...

Πριν ακούσω τη δήλωση Μαρινάκη, ήμουν έτοιμος να γράψω για την απουσία έμφασης στον τίτλο της έβδομης αγωνιστικής...

Θυμίζω πως αυτά τα παιχνίδια ήταν αφιερωμένα στην «Ισότητα», με κεντρικό σύνθημα «Ναι στη διαφορετικότητα και όχι στον ρατσισμό!».

Και ήμουν έτοιμος να απευθυνθώ προς τη διοργανώτρια αρχή και να την ελέγξω επειδή καλό θα ήταν να είχε ξεφύγει από την απλή αναφορά του χαρακτηρισμού της αγωνιστικής από τα μεγάφωνα όπως και έγινε σε όλα τα γήπεδα...

Και, ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ-ΕΥΕΛΙΚΤΟ ΤΡΟΠΟ, να είχε, επίσης σε κάθε γήπεδο, οργανώσει μικρή τελετή πριν από κάθε παιχνίδι ώστε να στείλει το ίδιο καίριο κοινωνικό μήνυμα...

Αλλά η γνώση της άλλης, άρρωστης πραγματικότητας με βάζει στη θέση μου!

Με άλλα λόγια, εσύ, ο οπαδός-πολίτης στον οποίο αναφέρθηκα πριν, θα είχες τιμήσει, έστω με την προσοχή σου και μόνο, παρόμοια αναφορά στην ανάγκη για διαφορετικότητα ή θα έλεγες «άι παρατήστε μας να αρχίσει το παιχνίδι»;