Μοχάμεντ Σαλάχ - Σαντιό Μανέ: Τόσο ίδιοι, μα τόσο διαφορετικοί

Η Λίβερπουλ είχε το προνόμιο να ανέβει αγωνιστικό επίπεδο με την έλευση του προπονητή Γιούργκεν Κλοπ. Με τον Γερμανό στον πάγκο κατέκτησε κάθε διαθέσιμο τίτλο και απόψε μπορεί να προσθέσει άλλο ένα Τσάμπιονς Λιγκ στην πλούσια τροπαιοθήκη της.

Ο Κλοπ, πιθανώς ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο, δούλεψε σκληρά, υπομονετικά και μεθοδικά για να δημιουργήσει αυτό το σύνολο. Μια ομάδα που κατά καιρούς δεν είχε ατέλειες. Απ’ αυτό το εξαιρετικό ρόστερ πάντοτε ξεχώριζαν δύο επιθετικοί: ο Μοχάμεντ Σαλάχ και ο Σαντιό Μανέ. Ενας Αιγύπτιος και ένας Σενεγαλέζος. Δυο παλικάρια που τους ενώνουν τόσα πολλά, αλλά φίλοι δεν έγιναν ποτέ. «Ημασταν πάντοτε παιχτάρες, μα δεν αλλάζαμε μπαλιές», που έλεγε και το παλιό τραγούδι.

Εντούτοις, ο Κλοπ κατάφερε να τους χωρέσει στο ίδιο σχήμα, να τιθασεύσει τα «εγώ» τους, ειδικά αυτό του Σαλάχ, και να δημιουργήσει μια επίθεση-φωτιά. Με τον Αιγύπτιο στα δεξιά και τον Μανέ στα αριστερά (μέχρι πρόσφατα).

Ο Σενεγαλέζος πήγε στο «Ανφιλντ» το 2016 και ο Σαλάχ ακολούθησε μια σεζόν αργότερα. Ο πρώτος με 120 γκολ φορώντας την κόκκινη φανέλα και ο Αιγύπτιος με 156, συνέθεσαν ένα άπαιχτο τρίο, κυρίως παρέα με τον Βραζιλιάνο Φιρμίνο ή με όποιον άλλον προέκυπτε από τις συνθήκες.

Οπως θα δούμε, οι δυο τους είναι τόσο ίδιοι, μα και τόσο διαφορετικοί. Γι’ αυτό ίσως δεν ταίριαξαν ποτέ. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τσακώθηκαν, ακόμη και σε κοινή θέα, μέσα σε έναν αγώνα. Με τον Κλοπ να τρέχει να τους μονιάσει, με σημαντική επιτυχία. Αλλες φορές ο ένας δεν δίνει πάσα στον άλλον, προτιμώντας να κάνει μια ντρίμπλα παραπάνω για χάρη της προσωπικής του προβολής. Πολλά έχουν ειπωθεί, πολλά έχουν γραφτεί για τη σχέση τους. Πιο ωραία όμως την έθεσε ο Σαλάχ πριν από μερικούς μήνες: «Είμαστε και οι δυο εγωιστές. Δηλαδή το παραδέχομαι πως κάποιες φορές έχω φερθεί εγωιστικά, όπως και αυτός σε άλλες περιπτώσεις. Ομως, και οι δυο καταλαβαίνουμε ότι πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα και αυτήν υπηρετούμε».

Παρότι τους ενώνουν πολλά, εν τέλει δεν κατάφεραν να τακιμιάσουν. Ο Σαλάχ εξωστρεφής, ο Μανέ σαφώς πιο κλειστός και μοναχικός. Μάλιστα, δεν του αρέσει και η επίδειξη πλούτου. Αμφότεροι μεγάλωσαν φτωχικά, στερούμενοι πράγματα αδιανόητα για τον δυτικό πολιτισμό. Προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση όσο περνάει από το χέρι τους, δίνοντας σημαντικό μέρος των χρημάτων τους για αγαθοεργίες στις πατρίδες τους.

Για παράδειγμα, ο Σαλάχ βοηθά με μηνιαίο εισόδημα 450 φτωχές οικογένειες στη γενέτειρά του, τη Ναγκρίγκ, ενώ έχει πληρώσει τα έξοδα για τη δημιουργία υδραγωγείου, σχολείου και νοσοκομείου στην περιοχή. Αντίστοιχες –πάμπολλες- ενέργειες έχει κάνει και ο Μανέ στη Σενεγάλη, δίνοντας εκατομμύρια από τον ετήσιο μισθό του. «Εμείς που έχουμε πολλά χρήματα, πρέπει να δώσουμε ελπίδα και στον υπόλοιπο κόσμο που δεν είχε την τύχη μας», είπε κάποια στιγμή…

Δυο 30άρηδες (ο Μανέ είναι 65 μέρες μεγαλύτερος) από την Αφρική, μουσουλμάνοι, φιλάνθρωποι, που βρέθηκαν όχι απλά να παίζουν παρέα στη Λίβερπουλ, αλλά να ηγούνται της προσπάθειάς της τα τελευταία χρόνια. Τόσα κοινά, κι όμως φίλοι δεν έγιναν.

Το 2018 και οι δυο πήγαν στο Μουντιάλ της Ρωσίας, όμως για το φετινό του Κατάρ η μοίρα τα έφερε έτσι που μόνο ένας εκ των δύο θα αγωνιζόταν. Στους αγώνες μπαράζ η πρόκριση κρίθηκε στα πέναλτι. Εκεί που ο Σαλάχ αστόχησε και ο Μανέ ευστόχησε, δίνοντας την πρόκριση στην εθνική Σενεγάλης. Ενάμιση μήνα νωρίτερα, οι Σενεγαλέζοι πήραν (ξανά στα πέναλτι!) το Κύπελλο Εθνών Αφρικής από την Αίγυπτο! Ο Σαλάχ δεν μπόρεσε να εκτελέσει πέναλτι, αφού δεν πρόλαβε, καθώς ο Μανέ ήταν πάλι εύστοχος και ολοκλήρωσε πρόωρα τη διαδικασία. Ο νικητής, και στις δυο περιπτώσεις, βρήκε λίγο χρόνο για να παρηγορήσει τον άσπονδο φίλο και χαμένο της υπόθεσης.

Κάτι άλλο κοινό που έχουν, είναι η ταυτόχρονη πτώση της φόρμας τους, επιστρέφοντας τον Φεβρουάριο από το Κόπα Αφρικα. Ο Σαλάχ πέτυχε μόλις οκτώ γκολ (με κακές εμφανίσεις συνήθως) μετά το Καμερούν, ενώ πριν είχε 23. Ο Μανέ σε καλύτερη κατάσταση με 13 γκολ στο δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά σαφώς έξω από τα νερά του, αφού εσχάτως παίζει ως σέντερ φορ.

Επόμενο κοινό τους, και πιθανώς τελευταίο: το τρέχον συμβόλαιό τους με τη Λίβερπουλ λήγει το 2023. Ο Σαλάχ ξεκαθάρισε τις προάλλες ότι μένει και του χρόνου και μετά θα δει τι θα κάνει. Ο Μανέ, από την πλευρά του, είπε πως θα προβεί σε ανακοινώσεις μετά τον σημερινό τελικό. Μήπως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει και να σπάσει αυτό το δίδυμο; Ισως, ειδικά αν πιστέψουμε τα χθεσινά ρεπορτάζ που τον θέλουν να μετακομίζει στην Μπάγερν. Ποτέ δεν ξέρεις, βέβαια, γιατί αυτοί οι δυο, μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε…

Το νέο «πουλέν» του Γιούργκεν Κλοπ

Με τους Σαλάχ, Μανέ να πατάνε τα 30 και τον Φιρμίνο στα 31, ο Γιούργκεν Κλοπ σκέφτεται εδώ και καιρό το μέλλον της επίθεσης της Λίβερπουλ. Αποκτήθηκε αρχικά ο Ζότα, ενώ το περασμένο καλοκαίρι ο Γερμανός προπονητής αποφάσισε πως θέλει να προσθέσει στο δυναμικό και έναν κλασικό εξτρέμ, με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπόλοιπους που διαθέτει. Βρήκε τον Σεντ Μαξιμέν της Νιουκάστλ, όμως η μεταγραφή χάλασε την τελευταία στιγμή, διότι ο Γάλλος έχει βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό και συχνούς τραυματισμούς. Η μεταγραφή του Κλοπ έγινε τελικά τον Γενάρη. Και δεν ήταν ο Σεντ Μαξιμέν, αλλά ο Λουίς Ντίας.

Πρόκειται για έναν Κολομβιανό, 25 ετών, που ακολούθησε την... κλασική πορεία. Από τη χώρα του πήγε στην Πόρτο, με τους Πορτογάλους να δίνουν 7.000.000 ευρώ και να τον πουλούν λίγα χρόνια αργότερα για 45. Κλασική περίπτωση κέρδους για τους «δράκους», που έχουν αναδείξει δεκάδες σημαντικούς παίκτες τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Ντίας δεν είναι κλασικός σκόρερ, όπως π.χ. οι άλλοι ακραίοι της Λίβερπουλ. Μετρά 70 γκολ σε 300 συμμετοχές στην καριέρα του. Διαθέτει, όμως, άλλα στοιχεία. Είναι γρήγορος, με τρομερή ντρίμπλα, μεγάλο διασκελισμό και γενικά δεν αφήνει σε ησυχία τούς αντίπαλους αμυντικούς. Πήγε στη Λίβερπουλ στις 30 Ιανουαρίου και έπειτα από ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, άρχισε να αναστατώνει τις αντίπαλες άμυνες. Εχει πάρει φανέλα βασικού στο... σπίτι του και μάλιστα ανάγκασε τον προπονητή του να φέρει τον Μανέ σε θέση κεντρικού επιθετικού για να... χωρέσουν όλοι. Οσοι γνωρίζουν καλά τον Ντίας, βάζουν στοίχημα ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα απ’ αυτόν. Μόλις κάνει κανονική προετοιμασία το καλοκαίρι με τη νέα του ομάδα θα εμφανιστεί πολύ καλύτερος απ’ ό,τι τώρα. Αναμένουμε με ανυπομονησία...

Ενας Ελληνας στο Παρίσι

Οι έντεκα του Παναθηναϊκού το 1971 στο Γουέμπλεϊ και ο Ακης Ζήκος το 2004 με τη φανέλα της Μονακό. Αυτοί είναι οι δώδεκα Ελληνες που έχουν αγωνιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Κώστας Τσιμίκας ίσως να είναι ο 13ος. Και να είναι και ο τυχερός, διότι όλοι οι υπόλοιποι αποχώρησαν ηττημένοι. Δεν είναι πιθανό να δούμε απόψε τον διεθνή αριστερό μπακ να αγωνίζεται στο «Σταντ Ντε Φρανς». Βασικός θα είναι ο Ρόμπερτσον και υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο Greek Scouser δεν θα είναι στις (πρώτες) αλλαγές του Κλοπ.

Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Ο «Τσίμι» έχει μερίδιο στη φετινή πορεία της Λίβερπουλ προς τον τελικό, δεν είναι κομπάρσος στο «Ανφιλντ», καταφέρνοντας παράλληλα να γίνει αγαπητός και στον κόσμο της ομάδας. Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Χρειάστηκε κόπος και δουλειά, κάτι που δεν παρέλειψε ποτέ στη ζωή του ο Σερραίος. Να κοπιάζει δουλεύοντας.

Οταν πήγε το καλοκαίρι του 2020 στη μεγάλη Λίβερπουλ ήταν λίγο σαν ψάρι έξω από το νερό. Μπορεί ο Κλοπ και οι συμπαίκτες του να τον καλοδέχτηκαν, όμως αγωνιστικά ήταν σαφώς πιο πίσω από τους υπόλοιπους. Επαιξε μόλις σε επτά παιχνίδια, είχε και τραυματισμούς, οπότε οι περισσότεροι πίστεψαν ότι δεν κάνει γι’ αυτό το επίπεδο. Ακούστηκε μάλιστα ότι θα πάει δανεικός στη Γερμανία και βλέπουμε...

Ο Κλοπ είχε άλλη άποψη. Πείστηκε από τον τρόπο δουλειάς του Ελληνα παίκτη και φέτος είδε να τον δικαιώνει. Αγωνίστηκε σε 26 ματς των «κόκκινων», τα 19 ως βασικός, μοίρασε έξι ασίστ και γενικά έδειξε ότι μπορεί να σταθεί. Εξαιρετικός επιθετικά, βελτιωμένος αμυντικά, εκτελεί τα στημένα, δεν υπήρξε ματς που να υστέρησε. Στον προημιτελικό με την Μπενφίκα αναδείχθηκε MVP με δυο ασίστ, ενώ κερασάκι ήταν το πέναλτι που χάρισε το Κύπελλο Αγγλίας προ δυο εβδομάδων. Εδώ που τα λέμε, και σήμερα μπορεί να χρειαστεί κάτι ανάλογο. Αλλωστε, η ιστορία του Κώστα Τσιμίκα έχει πολλά κεφάλαια ακόμα.

Το... συστατικό που έλειπε

Επειτα από δυόμισι χρόνια στη Λίβερπουλ, κάπου εκεί στις αρχές του 2018, ο Γιούργκεν Κλοπ είχε δημιουργήσει μια ομάδα που απέδιδε εξαιρετικά επιθετικά. Ομως, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ούτε βέβαια και τους τίτλους. Τα έβαλε κάτω και σκέφτηκε τι του λείπει για να «δέσει» η συνταγή. Και απέκτησε τον Φαν Ντάικ. Τον Ολλανδό στόπερ, που παραμένει ακόμη και σήμερα η πιο ακριβή μεταγραφή αμυντικού στον κόσμο. Μέσα σε λίγους μήνες, η άμυνα είχε δέσει. Και κάπως έτσι η Λίβερπουλ έφτασε στον τελικό του 2018, με αντίπαλο τη Ρεάλ, όπως και τώρα. Ηταν εκείνη η βραδιά που ο τερματοφύλακας Κάριους τα έκανε όλα λάθος και ουσιαστικά στέρησε το τρόπαιο από την ομάδα. Οπότε ο Κλοπ κατάλαβε ότι του έλειπε ένα ακόμη σημαντικό συστατικό για την τελειότητα: ένας τερματοφύλακας πρώτης γραμμής.

Τον βρήκε γρήγορα στο πρόσωπο του Αλισον. Του Βραζιλιάνου γκολκίπερ της Ρόμα, που μετακόμισε μετά χαράς στο «Ανφιλντ» και έγινε ο κέρβερος κάτω από τα δοκάρια. Ηταν σωστή αυτή η προσθήκη, αφού την αμέσως επόμενη σεζόν, η Λίβερπουλ πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ και πρόπερσι το πολυπόθητο πρωτάθλημα Αγγλίας. Με τον Αλισον να επιδίδεται σε ρεσιτάλ αποκρούσεων, κόβοντας παράλληλα τις κακές συνήθειες, που τον ήθελαν να κάνει... βόλτες με την μπάλα έξω από την περιοχή.

Η βραδιά λύπης με τον Κάριους μετατράπηκε σε εφαλτήριο για τις επιτυχίες που ακολούθησαν. Και σήμερα, οι «κόκκινοι», με... κανονικό τερματοφύλακα στην εστία τους, προσδοκούν να πάρουν τη ρεβάνς του 2018 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πρέπει όμως πρώτα να σκεφτούν ότι και στο απέναντι τέρμα θα κάθεται ένας τεράστιος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τερματοφύλακας, ονόματι Κουρτουά.