«Οι Βέλγοι θα μας υποτιμήσουν, κλειδί το 0-1»

Ο Νίκος Αναστόπουλος γνωρίζει τους Βέλγους από παλιά. Θυμάται το 0-0 στο ΟΑΚΑ και την ήττα μας (2-0) στο Χέιζελ, επίσης Μάρτιο, το 1985, καθ’ οδόν προς την άνοδο του Βελγίου ώς την τέταρτη θέση του Μουντιάλ-παλέτα του Μαραντόνα (1986).

Προπονητής πια, μακαρίζει την απουσία του Αζάρ, εύχεται διπλή φύλαξη των δυο Βέλγων που ζουν στο Μάντσεστερ και υπενθυμίζει ότι «δεν υπάρχουν μεγάλοι παίκτες»

Αλλάζουν οι εποχές, αναπόφευκτα, μαζί τους, και ο τρόπος που παίζεται το ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχουν οι σταθερές που καθορίζουν το παιχνίδι. Πόσο μάλλον καθοριστικά παιχνίδια όπως της Εθνικής στο Βέλγιο.

Στη συζήτηση μας, ο Νίκος Αναστόπουλος, συχνά, υπενθύμιζε το ίδιο αυτονόητο. Ισως και επειδή ξέρει πως δεδομένες αξίες όπως η δική του (με άλλα λόγια η όσφρηση του γκολ) είναι μια από τις ίδιες σταθερές-προϋποθέσεις επιτυχίας, τότε, τώρα, πάντα!

Σίγουρα επειδή και ως προπονητής πλέον έχει εξασκηθεί να βλέπει και πίσω από το προφανές.

Ο 59χρονος σήμερα και σταθερή επιλογή άλλοτε για τους προπονητές της Εθνικής (74 συμμετοχές - 29 γκολ: 1977-1988) με πρόσωπο στραμμένο στ’ αντίπαλα δίχτυα, συντηρεί και δυσάρεστη ανάμνηση με το εθνόσημο στις Βρυξέλλες.

Απέναντι σε Σίφο, Κέλεμανς και, απέναντί του, τερματοφύλακα τον Πφαφ, Μάρτιος (27/3) ήταν όπως και τώρα το 1985 όταν έπαιξε στο Χέιζελ.

Επίσης, προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήττα 2-0 για τους παίκτες του Μίλτου Παπαποστόλου, τρεις μήνες (19/12/1984) μετά το 0-0 επί ελληνικού εδάφους.

Θεωρείται η πλέον χαρισματική Εθνική Βελγίου, προκρίθηκε, μαζί με τους Πολωνούς, απ’ τον όμιλό μας στη διοργάνωση του Μεξικού και εκεί έφτασε μια ανάσα από τον τελικό.

Οι Βέλγοι είχαν φτάσει στους «τέσσερις», αλλά, βέβαια, στον έναν από τους δυο ημιτελικούς τυφλώθηκαν και αυτοί από τη φλόγα του Ντιέγκο Μαραντόνα. Με δύο γκολ του Ντιεγκίτο, το 2-0 είχε στείλει την Αργεντινή στο νικηφόρο τελικό απέναντι στους Δυτικογερμανούς.

Η αναφορά του, λοιπόν, για το σήμερα, ξεκίνησε από την κοινή συνισταμένη με το χθες:

«Συστήματα και τρόπος κίνησης των ομάδων έχουν αλλάξει πλέον σε σύγκριση με τη δική μου εποχή, αλλά υπάρχουν κάποιοι νόμοι που δεν θ’ αλλάξουν ποτέ. Οπως ότι χρειάζεται μεγάλη ατομική προετοιμασία κάθε παίκτη, σωματικά και ψυχολογικά, ανεξάρτητα από τις εντολές του προπονητή.

»Είτε ο δικός σου προπονητής σου δώσει σωστές ή λανθασμένες οδηγίες, είτε ο αντίπαλος προπονητής προσπαθήσει με το δικό του σχέδιο να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αν εσύ είσαι έτοιμος να βοηθήσεις τον εαυτό σου, όλα αυτά τα ξεπερνάς. Ελπίζω οι παίκτες μας να σκέπτονται έτσι.

»Θα παίξουμε κλειστά, αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Ναι, οφείλουμε να κλείσουμε χώρους στην άμυνα μας, η λογική “λέει” πως θα κάνουμε λίγες απειλητικές επιθέσεις σε όλο το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν απαγορεύει τον στόχο να προηγηθούμε στο σκορ. Αυτό είναι κλειδί... Αν, με έξυπνο παιχνίδι και αλληλοβοήθειες, προηγηθούμε, μετά θα είναι πιθανό να απειλήσουμε και πάλι το Βέλγιο που θα πιέζει».

• Φιλόδοξο, αν όχι ακραίο, ακούγεται.

Δεν είπα ότι είναι εύκολο, αλλά μπορούμε αν, επαναλαμβάνω, το πιστέψουμε και η ατομική προετοιμασία που είπα πριν έχει γίνει από πολλούς παίκτες μας. Θα είναι ένα από τα γνωστά αθλητικά παιχνίδια της εποχής μας, ταχύτητα, πίεση.

Είναι υπέρ μας ότι δεν θα παίξει ο Αζάρ, παίκτης διεισδυτικός, ντριπλέρ, θα ήταν ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την άμυνά μας. Δύσκολη ομάδα το Βέλγιο, αλλά όχι μεγάλη ομάδα. Αυτή την εποχή προσπαθούν να γίνουν, δεν είναι.

• Σίγουρα, συγκρινόμενοι με το Βέλγιο των Σίφο, Κέλεμανς που βρήκε μπροστά του ο Νίκος Αναστόπουλος ως παίκτης της Εθνικής το 1985.

Ετσι είναι. Τότε, 0-0 στην Καλογρέζα, αν και κάναμε φάσεις και ήττα στις Βρυξέλλες απέναντι σε Κέλεμανς, Γκέρετς στην άμυνα που έβγαινε μπροστά, Σίφο. Ποιον να πρωτοπιάσεις. Αλλιώς είναι σήμερα.

Δεν είμαι υπεραισιόδοξος, ρεαλιστής είμαι. Και λέω ότι, αν το πιστέψουμε, κάτι καλό μπορεί να συμβεί, επειδή, όπως είπα, θα γίνει ένα από τα γνωστά αθλητικά παιχνίδια της εποχής μας, με πολύ τρέξιμο. Ούτε το Βέλγιο έχει τους μεγάλους παίκτες εκείνης της εποχής, αλλά και εμείς είμαστε ομάδα χωρίς μεγάλους παίκτες.

Αυτή η... ομοιομορφία, με συνολική προσπάθεια, ίσως αποδειχθεί υπέρ μας. Θα μας υποτιμήσουν οι Βέλγοι, είμαι σίγουρος. Αρα στόχος μας θα πρέπει να είναι να τους πιάσουμε στον ύπνο με γρήγορη αντεπίθεση, αλλά, προσοχή, όταν φεύγουμε μπροστά, πρέπει να παραμένουμε οργανωμένοι στην άμυνα, να μη βρουν ακάλυπτους χώρους.

• Υπάρχουν Βέλγοι ικανοί ν’ αναπληρώσουν τον Αζάρ...

Εννοείς τον Φελαϊνί της Γιουνάιτεντ και τον Ντε Μπρόινε της Σίτι. Εχεις δίκιο. Να μην παίρνουν εύκολα μπάλα οι δυο τους, θέλουν διπλό μαρκάρισμα, πίεση.

• Ας βγούμε από το ενδιαφέρον για την Εθνική. Δεν μας ενθουσιάζει το ποδόσφαιρο που βλέπουμε.

Μα ναι επειδή σπανίζουν, ενώ άλλοτε υπήρχαν περισσότεροι, μεγάλοι παίκτες. Δεν συγκρίνονται οι εποχές, ακόμη και η δική μου με τη σημερινή. Τώρα νομίζεις πως όλοι οι παίκτες, εκτός λίγων εξαιρέσεων, είναι «φωτοτυπία» ο ένας του άλλου. Σήμερα, στο ποδόσφαιρο των αθλητών, ένας μέτριος παίκτης φαίνεται παικταράς.

• «Ακούω» να σας απαντούν «ξεχνάς το 2004».

Εκείνη η ομάδα είχε μεγαλύτερη προσωπικότητα από τη σημερινή και εκμεταλλεύθηκε, με δουλειά και αλληλοβοήθεια, μια καλή συγκυρία. Τώρα, μικρότερη η αξία, αλλά μ’ αρέσει ότι και τότε και τώρα είναι ομάδες που παλεύουν.

Προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986 (Μεξικό)

Πολωνία - Ελλάδα 3-1, Ελλάδα - Βέλγιο 0-0, Ελλάδα - Αλβανία 2-0, Βέλγιο - Ελλάδα 2-0, Ελλάδα - Πολωνία 1-4, Αλβανία - Ελλάδα 1-1.

Βαθμολογία: 1. Πολωνία (10-6, 8 βαθμοί), 2. Βέλγιο (7-3, 8 β.), 3. Αλβανία (6-9, 4 β.), 4. Ελλάδα (5-10, 4 β.)

27/3/1985 (Χέιζελ)

2-0 (69΄ Βερκάουτερεν, 89΄ Σίφο)

ΒΕΛΓΙΟ: Πφαφ, Γκρούν, Ντε Βόλφ, Πλέσερς, Ρανκέν, Βερκάουτερεν, Φαν Ντερ Εϊκεν, Σίφο, Φαν Ντερ Μπεργκ, Βούρντέκερς, Κέλεμανς.

ΕΛΛΑΔΑ: Σαργκάνης, Αλαβάντας, Καρούλιας, Κυράστας, Μανωλάς, Μίχος, Αντωνίου (29΄ Κωφίδης), Σαραβάκος (79΄ Θ. Δημόπουλος), Αναστόπουλος, Μητρόπουλος, Λ. Παπαϊωάννου.