«Ξανθός» πένθιμος ψαλμός

Ενα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ έκλεισε χθες το μεσημέρι. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο θρυλικός προπονητής, που συνέδεσε το όνομά του με τη δημιουργία της αυτοκρατορίας του Αρη (1978-79, 1982-1990), την αναγέννηση του Ολυμπιακού (1991-96) και τη συμμετοχή της ΑΕΚ (1996-98) στον τελικό της Ευρωλίγκας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία του, τα οποία είχαν περιορίσει δραματικά τις δημόσιες εμφανίσεις του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης υπήρξε πλέι μέικερ του Αρη που φημιζόταν για το πάθος του, διετέλεσε επίσης προπονητής της εθνικής ομάδας (δύο θητείες), ενώ στο ξεκίνημα της καριέρας του στους πάγκους καθοδήγησε σε ανόδους τον Εργοτέλη και τη Λάρισα.

Παραμένει ρέκορντμαν της κατάκτησης ελληνικών πρωταθλημάτων (12), αλλά το μεγάλο του απωθημένο, όπως είχε ο ίδιος εξομολογηθεί, ήταν ότι δεν κατάφερε να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, παρότι έφτασε σε 6 φάιναλ φορ με τρεις διαφορετικές ομάδες (Αρης 3, Ολυμπιακός 2, ΑΕΚ), καταγράφοντας τρεις παρουσίες σε τελικούς (Ολυμπιακός 2, ΑΕΚ). Πολλοί λένε ότι ποτέ δεν μπόρεσε να χωνέψει πώς χάθηκε το τρόπαιο στον τελικό του 1994, με τον Ολυμπιακό, κόντρα στην Μπανταλόνα του μεγάλου του αντιπάλου, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Εγκατέλειψε τους πάγκους για να αφοσιωθεί στην πολιτική, αρχικά ως βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας (2004-2015) και στην πορεία ως υφυπουργός Πολιτισμού στη δεύτερη κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή (2007-09) και υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού στην κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά (2012-13). Επίσης υπήρξε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθόσφαιρας (ΣΕΠΚ).

Μιλάμε για μια εκρηκτική προσωπικότητα που είχε βασικό χαρακτηριστικό την τελειομανία, αφού ήθελε να ελέγχει τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, και την απέχθειά του για την ήττα. Είχε φανατικούς θαυμαστές, αλλά και πολλούς που λάτρευαν να τον μισούν κυρίως εξαιτίας των μεθόδων του. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν περνούσε αδιάφορος. Παρότι στον πάγκο ήταν οξύθυμος και πολλές φορές την πλήρωναν οι πιο άσημοι αθλητές, ήταν βαθιά θρησκευόμενος. Ειδικά τις ατέλειωτες νύχτες, παραμονές των αγώνων, μάζευε τους δημοσιογράφους στο λόμπι του ξενοδοχείου και αγόρευε, μέχρι να τελειώσουν τα τσιγάρα του. Φιλοσοφούσε τη ζωή και πηγή έμπνευσής του ήταν οι ρήσεις του πατέρα και πλέον Αγιου Παΐσιου. Τελείωσε τη Γεωπονική και δούλεψε στην τράπεζα. Ηταν λάτρης της τέχνης και θαύμαζε τα έργα του Γιάννη Μόραλη. Το βασικό του χαρακτηριστικό ήταν οι προλήψεις. Ποτέ δεν έδινε τον αναπτήρα του ή δεν δανειζόταν από άλλον. Γινόταν έξαλλος με τις φωτογραφίες πριν από το ματς γιατί θεωρούσε ότι «φυλακίζουν το πνεύμα». Στήριζε το προπονητικό του μπλοκάκι όρθιο στη βάση της καρέκλας που βρισκόταν γι' αυτόν στον πάγκο, αλλά δεν καθόταν ποτέ. Ποιος τον είδε και δεν τον φοβήθηκε, μετά τον πρώτο χαμένο ημιτελικό του Αρη στη Γάνδη, όταν διαπίστωσε ότι έμβλημα του απομονωμένου ξενοδοχείου όπου είχε καταλύσει η αποστολή ήταν μια μαύρη γάτα.

Επειτα από νίκες στα ντέρμπι επέμενε το πούλμαν να ακολουθήσει την ίδια διαδρομή και πολλά άλλα που συνοδεύουν τον μύθο που έφτιαξε. Πάντως ακόμη και αυτή την εμμονή του φρόντισε να τη μετατρέψει σε όπλο: «Οταν λες στον πρόεδρο ότι δεν θέλω να μπαίνει στο πούλμαν γιατί είναι εκτός της καθημερινότητας της ομάδα, θυμώνει. Τους έλεγα λοιπόν ότι το θεωρώ γρουσουζιά και τελείωνε. Ολοι χαμογέλαγαν και το σέβονταν χωρίς να προσβληθούν».

Εννοείται πως η είδηση του θανάτου του έγινε πρώτο θέμα και τα συλλυπητήριά τους εξέφρασαν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, με πρώτο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η αθλητική κοινότητα και ειδικά όλο το φάσμα της οικογένειας του μπάσκετ. Πιο συγκινητικές όμως ήταν οι αναρτήσεις των παικτών που συνεργάστηκαν μαζί του, ειδικά την εποχή του Αρη, όπως «ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φιλίππου και τ' άλλα παιδιά», όπως τραγουδούσε η Μαρινέλλα, τις Πέμπτες, στα τέλη της δεκαετίας του '80-αρχές '90, τότε που ο Αρης γινόταν «Αρης της Ελλάδας», ερήμωναν οι δρόμοι και έκλειναν τα θέατρα/κινηματογράφοι για να τον δουν να παίζει.

Η κηδεία του «Ξανθού», όπως ήταν η προσωνυμία του, θα γίνει αύριο (17.00) στον οικογενειακό τάφο που βρίσκεται στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης, ενώ σήμερα το πρωί (12.00) θα ψαλεί επιμνημόσυνη δέηση στον Αγιο Ιωάννη Βούλας, προκειμένου να μπορέσουν να πουν το τελευταίο «αντίο» όσοι βρίσκονται στην Αθήνα και δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν. Αφησε πίσω του τη σύντροφο της ζωής του, Γιούλα, και την κόρη τους, Θεοδώρα.

Βουβός πόνος και ήττα στο «Αλεξάνδρειο»

Μέσα σε βαριά ατμόσφαιρα, έντονα φορτισμένη συναισθηματικά, αφού ξεκίνησε τρεις ώρες μετά το άγγελμα της είδησης του θανάτου του εμβληματικού προπονητή του, Γιάννη Ιωαννίδη, ο Αρης (Γκάλινατ 22 π.) ξεκίνησε με ήττα τη φετινή ευρωπαϊκή πορεία του στο Eurocup. Η κάτοχος του τίτλου, η ισπανική Γκραν Κανάρια (Εϊ Τζέι Σλότερ 21 πόντοι με 4/5 τρίποντα) του Γιάκα Λάκοβιτς, χάρη σε ένα σερί 17-0 στο τέλος της τρίτης περιόδου, επικράτησε με 82-66.

Πριν από το τζάμπολ τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του «Ξανθού» και ακολούθησε ένα ολόθερμο χειροκρότημα. Συγκλονισμένος έδειχνε ο συνεργάτης του Γιάννη Καστρίτη, Γιώργος Σιγάλας, ο οποίος έκανε το μεγάλο άλμα στην μπασκετική του καριέρα ως πουλέν του Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό. Παρεμπιπτόντως οι «ερυθρόλευκοι» άλλαξαν την ώρα της σημερινής τελευταίας προπόνησης πριν από το ντέρμπι της Ευρωλίγκας με τον Παναθηναϊκό για να παρευρεθούν σύσσωμοι στην επιμνημόσυνη δέηση, στη Βούλα.