«Μια γροθιά ενάντια στην κρίση»

Με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος και την κούπα «αγκαλιά» κοιμήθηκαν, όσο κατάφεραν να κοιμηθούν, οι χρυσοί Εφηβοι μετά τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του Βόλου. Με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος και την κούπα «πρώτη μούρη» κατέβηκαν από το πούλμαν που τους μετέφερε στην Αθήνα και μπήκε στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ κορνάροντας αδιάκοπα.

Με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος και την... κούπα για παρέα, θα επισκεφθούν αύριο το πρωί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα τους υποδεχτεί για να τους σφίξει το χέρι. Οι διακοπές μπορούν να περιμένουν.

Είναι προφανές ότι αυτός ο νέος θρίαμβος του ελληνικού μπάσκετ, που πανηγύρισε το 29ο μετάλλιό του σε μεγάλη διοργάνωση (Ευρωμπάσκετ, Παγκόσμια ή Ολυμπιακούς), ήρθε σε μια εποχή που οι Ελληνες ψάχνουν για ελπίδα. Κι αυτά τα 18χρονα παιδιά την εξέφρασαν με τον καλύτερο τρόπο.

Δεν είναι τυχαίο πως σύμφωνα με τις μετρήσεις, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρακολούθησαν από τη συχνότητα της ΕΡΤ τον προχθεσινό τελικό κόντρα στην Τουρκία. Για την ακρίβεια, 952.121 άνθρωποι (ποσοστό τηλεθέασης 33,7%).

«Ελπίζω να είμαστε ένα καλό παράδειγμα, γιατί είμαστε μια οικογένεια, μια γροθιά όλοι μαζί και καταφέραμε κάτι μεγάλο. Το Κύπελλο είναι αφιερωμένο στους Ελληνες. Τους παροτρύνω να έχουν υπομονή και επιμονή στην κρίση», υπογράμμισε ο παίκτης-κλειδί του τελικού Ιάκωβος Μιλιντίγεβιτς, ένα παιδί από Σέρβο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε φτωχικά στο Αιγάλεω. Μάλιστα, φέτος, η μάνα του μάζεψε μόνη της τα 250 ευρώ που χρειαζόταν η ομάδα του για να τον χρησιμοποιεί και στους αγώνες του εφηβικού αλλά και του ανδρικού ώστε να αποκτήσει περισσότερες παραστάσεις.

«Τέτοιες στιγμές θέλω να τις ξαναζήσω. Από την Κυριακή το βράδυ είμαι στον κόσμο μου. Πιστεύω ότι θα χρειαστούμε χρόνο για να συνειδητοποιήσουμε τι καταφέραμε. Να ξέρετε ότι δεν έχω κανένα απωθημένο για όσα στερήθηκα παίζοντας μπάσκετ. Εγώ το διάλεξα και φαίνεται ότι δεν έκανα λάθος», πρόσθεσε ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος ήταν χθες περιζήτητος.

Ενα άλλο παιδί που προέρχεται από το Αιγάλεω, ήταν μαθητής του 19 μέχρι την πρώτη Λυκείου, αλλά από τότε που πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, εναπόθεσε τις ελπίδες του για εισαγωγή σε ανώτατη σχολή στα προνόμια από τις επιτυχίες στο μπάσκετ. «Πάνω απ’ όλα είναι η ανατροφή που πήρα από την οικογένειά μου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο πατέρας μου μού είπε “μπράβο”. Δεν του αρέσει να μου χαϊδεύει τα αυτιά. Θέλει να με κρατάει προσγειωμένο. Οσο κολακευτικό κι αν μου ακούγεται, δεν μου αρέσει να με συγκρίνουν με τον Φάνη Χριστοδούλου. Είναι πολύ νωρίς. Στον Παναθηναϊκό δεν μου λείπει τίποτα. Μακάρι να μείνω εκεί για τα επόμενα δέκα χρόνια και να κατακτήσω με τη φανέλα του της Ευρωλίγκα. Το ΝΒΑ είναι όνειρο αλλά όχι προτεραιότητα. Η θέση που προτιμώ -και για μένα είναι στοίχημα να καθιερωθώ- είναι στο “τρία”. Σε αυτή τη φάση απαγορεύεται να έχω εγώ προσδοκίες για χρόνο συμμετοχής από τον κόουτς Τζόρτζεβιτς. Χρειάζεται να κάνω υπομονή και να προσπαθώ. Αυτή είναι η καλή υπομονή που πρέπει να διαθέτεις αν θες να φτάσεις ψηλά», πρόσθεσε.

Το υστερόγραφο το έβαλε με τις δηλώσεις του ο κόουτς, Ηλίας Παπαθεοδώρου, που μίλησε για τα παιδιά σαν δάσκαλος, αλλά και σαν μεγάλος αδελφός: «Το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να εκμεταλλευτεί τα παιδιά του. Πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να ξεκινήσουν από χαμηλά. Να παίξουν εκεί που τους πιστεύουν. Πρέπει να βάλουν πρώτο στόχο την προοπτική και όχι τα λεφτά και το όνομα που έχει η ομάδα. Γιατί αν ξεκινήσουν αμέσως από τα ψηλά μπορεί να μην μπορέσουν να αντεπεξέλθουν καθόλου και να απογοητευτούν».