«Βάδην: Εξερεύνηση στον πληθυντικό!»

Της είπαμε, περιφραστικά, πως λόγω του ιδιαίτερου τρόπου του το βάδην χρήζει ίσως και μεταφυσικής εξήγησης! Το κάναμε ώστε να αναδείξουμε -και με αλληγορία- τις διαδοχικές πετυχημένες παρουσίες του 19χρονου κοριτσιού από τη Μυτιλήνη και την προοπτική τους.

Η Ολγα Φιάσκα, νικήτρια και την προηγούμενη Κυριακή στα 20.000 μέτρα βάδην του πανελληνίου πρωταθλήματος Κ-23 της Πάτρας, έχει έφεση στα ακριβά μέταλλα από μικρή: ασημένιο στα 5.000 μ. του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Γκίορ (2018), χάλκινο στην ίδια απόσταση των Ολυμπιακών Αγώνων Νέων του 2018, θρέφει έτσι την ευνόητη ολυμπιακή προσδοκία. Με τη συνδρομή θαυμαστής ωριμότητας:

«Oι επιτυχίες ήρθαν ξαφνικά. Από το Ευρωπαϊκό της Ουγγαρίας καταλάβαμε τις νέες δυνατότητες, ότι δηλαδή μπορούμε κάτι καλύτερο. Προσπαθήσαμε και αποδείχτηκε πως είχαμε δίκιο. Στο Ευρωπαϊκό της Σουηδίας η όγδοη θέση απέδειξε πως δεν ήμουν όσο προσεκτική έπρεπε. Είμαι σκληρή με τον εαυτό μου, προσπαθώ για το καλύτερο. Φέτος αποφασίσαμε πως ήταν κατάλληλη στιγμή να τρέξω και 20.000 μέτρα βάδην. Τον Ιούλιο πάντως στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ-20 θα τρέξω 10.000 μέτρα. Τα 20.000 μέτρα θέλουν πολλή υπομονή, μεγάλη αντοχή, έχεις περισσότερες πιθανότητες να ακυρωθείς. Ξέρουμε πως οφείλω να μην κουραστώ στα πρώτα 10.000 μέτρα, αυτό είναι το κλειδί στα 20.000 μέτρα».

● «Ξέρουμε», «αποφασίσαμε», «καταλάβαμε» ακούσαμε μεταξύ άλλων στην αναφορά για την προσωπική προσπάθεια. Πληθυντικός! Αναγνώριση καίριας αλληλοβοήθειας;

Εννοώ, με τον πληθυντικό, τον προπονητή και την οικογένειά μου. Σας μίλησα όπως νιώθω. Υπάρχει σύμπραξη, ξέρω, νιώθω πως συμμετέχουν όταν τρέχω. Δεν είμαι μόνη, τρέχουν μαζί μου, δεν μπορώ λοιπόν να μιλήσω διαφορετικά, παρά μόνο στον πληθυντικό.

● Θαυμαστή αμοιβαιότητα...

Αλήθεια είναι αυτό. Η διάθεση για συνεργασία, αμοιβαιότητα και αναγνώριση της σημασίας που έχουν είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου, έτσι σκέπτομαι και συμπεριφέρομαι και εκτός αθλητισμού. Ξέρω βέβαια, ίσως και γι αυτό εκτιμώ τους ανθρώπους που εννοώ με τον πληθυντικό που ακούσατε, ξέρω λοιπόν πως είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους ώστε να τους εμπιστευτείς. Αυτό, όμως, δεν επηρεάζει την διάθεση μου να το προσπαθώ.

● Στην, προερχόμενη από δύσκολα χρόνια, Ελλάδα της εποχής μας αναγνωρίζετε ίδια διάθεση;

Οχι στον βαθμό που θα ήθελα. Οταν συμβαίνει κάτι δύσκολο, πολλές φορές ακόμα και τραγικό, τότε ναι, βλέπω αμοιβαιότητα. Οταν όμως ηρεμούν τα πράγματα, λες και κάτι οδηγεί τον Ελληνα να ξεχνά το πρόσωπο που έδειξε στη δύσκολη περίοδο.

● Στη Μυτιλήνη, δίπλα στους πρόσφυγες, έχετε... εντρυφήσει στην αλληλοβοήθεια.

Δύσκολη σχέση, δύσκολη περίοδος παρά τις καλές προθέσεις, τον σεβασμό τον οποίο πρέπει να δείχνεις σε ανθρώπους που η ζωή τους κρύβει παρόμοια δοκιμασία. Δεν υπάρχει κανείς μας εδώ στη Μυτιλήνη που δεν το αναγνωρίζει αυτό. Αλλά οι ντόπιοι νιώθουμε μόνοι μας, είμαστε αβοήθητοι. Δεν είναι εύκολο, χωρίς ουσιαστική βοήθεια, χωρίς σχέδιο, να χειριστούμε τέτοιες ανθρώπινες μάζες. Και οι δυο πλευρές, τόσο οι πρόσφυγες όσο κι εμείς, οι κάτοικοι της Μυτιλήνης, έχουμε δίκιο.

Σωστά σκέφτονται οι πρόσφυγες που θέλουν να φύγουν. Ομως, όπως λέμε και μεταξύ μας οι κάτοικοι της Μυτιλήνης, αυτό πρέπει να γίνει τμηματικά, οργανωμένα και με πρόγραμμα. Αυτό θα είναι καλό και για τις δύο πλευρές, όχι μόνο για εμάς τους κάτοικους της Μυτιλήνης, αλλά και για τους προσφυγές. Τμηματικά, με πρόγραμμα, είναι άνθρωποι και όχι ζώα.

● Ούτε εσείς οι αθλητές του νησιού, που καταγγείλατε στο παρελθόν ακατάλληλο ταρτάν για προπονήσεις και αγώνες είστε... ζώα! Διορθώθηκε η κατάσταση στα εθνικά στάδια του νησιού;

Οχι! Ιδια είναι η κατάσταση. Το ταρτάν είναι άσχημο τόσο στο στάδιο της Μυτιλήνης όσο και σ’ εκείνο της Καλλονής και τα όργανα γυμναστικής είναι παλιά, άλλα σπασμένα. Επικίνδυνες συνθήκες! Μιλήσαμε πριν για τις επιτυχίες μου. Είχαν λοιπόν πει αρμόδιοι του αθλητισμού, παλιότερα αλλά και πρόσφατα, με αφορμή επιτυχίες μου ότι θα τα φτιάξουν, αλλά τίποτα δεν έγινε. Επισκευές είναι, το κόστος δεν είναι τεράστιο. Το ταρτάν όπου κάνω προπόνηση έχει φουσκάλες, τρύπες, μοιάζει με δημόσιο δρόμο! Τι άλλο να πω ώστε να καταλάβει κανείς πως για δρομέα βάδην, γενικότερα για κάθε αθλητή, είναι όχι απλώς ακατάλληλος, αλλά επικίνδυνος αγωνιστικός χώρος.

● Πόσο μάλλον για το βάδην που απαιτεί πολύπλευρη συνεργασία μυαλού και σώματος. Πώς πέσατε στα... δίχτυα τόσο δύσκολου αγωνίσματος;

Από μικρή προσπαθούσα να βρω ανάμεσα στους δρόμους αντοχής το αγώνισμα που μου ταιριάζει. Οταν είδα αθλητές βάδην με προκάλεσε η ιδιαίτερη μορφή του, η δυσκολία του και από μαθήτρια τρίτης Γυμνασίου ασχολούμαι συστηματικά. Πολύ δύσκολο το βάδην, συνδυάζει τα πάντα, τεχνική, δύναμη, αυτό που κάνει το σώμα, το ξέρω, είναι αφύσικο. Συνεργασία μυαλού και σώματος, με σημασία στην λεπτομέρεια. Πόσο ιδιαίτερο ακούγεται, πόσο ξεχωριστό είναι στην πράξη.

● Ο δρομέας του βάδην, με τον ιδιαίτερο τρόπο του, μας θυμίζει ταξιδιώτη που αναζητεί, ερευνητή.

(σ.σ. γέλασε με νόημα) Γιατί όχι, θα μπορούσε να είναι και τέτοιος κάθε δρομέας του βάδην, εγώ! Σωστός ο χαρακτηρισμός σας. Ιδιαίτερα στις μεγάλες αποστάσεις βάδην θυμίζουμε... εξερευνητή που ψάχνει να βρει μακρινό, άγνωστο προορισμό σε ταινία περιπέτειας και πολεμική μαζί. Το στιλ που τρέχουμε είναι, αλήθεια, λες και κάτι ψάχνουμε διαρκώς.

● Ευχόμαστε να το... βρείτε το καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Δεν ξέρω αν θα είμαι εκεί, ίσως είμαι μικρή σε ηλικία ακόμα, θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου να είμαι εκεί επειδή θέλω πολύ να τρέξω σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

● Αλλος προσωπικός στόχος;

Δεν κρύβω πως θέλω, μαζί με την αδελφή μου Μιχαέλα που επίσης είναι δρομέας πέντε και δέκα χιλιομέτρων, να κάνουμε μια αθλητική κυψέλη για παιδιά. Είμαι μικρή σε ηλικία, αλλά ήδη έχω σπουδαίες εμπειρίες, όσο μεγαλώνω μαθαίνω περισσότερα και δεν σας κρύβω πως μελλοντικά θέλω να μοιραστώ με νέα παιδιά την εμπειρία μου.

● Πείτε τους, παρακαλώ, από τώρα ένα απόσταγμα των παραστάσεων που έχετε...

Τους λέω, και θέλω να το πω λοιπόν και μελλοντικά, «μην το βάλεις κάτω, ακόμα κι αν κάτι δεν πάει καλά». Ονειρό μου να μεταλαμπαδεύσω αυτή τη στάση ζωής σε νέα παιδιά.