Η κύρια συζήτηση πριν από τον ημιτελικό της Πέμπτης ήταν το αν η Γιοχάνα Κόντα έχει το ποιόν και την προσωπικότητα για να γίνει η πρώτη Βρετανίδα νικήτρια του Ουίμπλεντον μετά το 1977 και τη Βιρτζίνια Γουέιντ.
Ομως ήδη προς το τέλος του πρώτου σετ, οι 15.000 άνθρωποι που βρίσκονταν στις εξέδρες του κεντρικού κορτ και οι χιλιάδες που παρακολουθούσαν από τον λόφο Χένμαν στη γιγαντοοθόνη συζητούσαν πια για το τενιστικό μέγεθος της Βίνας Ουίλιαμς, για την κίνησή της, το εκπληκτικό σερβίς της, το φόρχαντ ακριβείας στη γραμμή, τα ελάχιστα αβίαστα λάθη, την εντυπωσιακή αυτοσυγκέντρωση μπροστά στο κοινό που ανοιχτά στήριζε την αντίπαλό της...
Η ερώτηση έμεινε αναπάντητη: είναι τόσο καλή παρά την ηλικία της ή λόγω της ηλικίας της;
Στις 17 Ιουνίου έκλεισε τα 37 χρόνια της και, σήμερα, 28 ημέρες αργότερα, ελπίζει να κρατήσει για έκτη φορά στα χέρια της το τρόπαιο του Ουίμπλεντον και 8ο Γκραν Σλαμ της καριέρας της, σπάζοντας όλα τα ηλικιακά ρεκόρ.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι, σε ένα σιρκουί γεμάτο νεαρά ταλέντα γεννημένα στη δύση του 20ού αιώνα, η «γηραιά» Ουίλιαμς είναι η μόνη που κατάφερε φέτος να προκριθεί σε δύο από τους τρεις τελικούς Γκραν Σλαμ (έχασε από την αδελφή της, Σερίνα, το Αυστραλιανό Οπεν).
Πριν από την Κόντα, στους προηγούμενους τρεις γύρους του Ουίμπλεντον, απέκλεισε τρεις φιλόδοξες τενίστριες γεννημένες το 1997, τη χρονιά δηλαδή που η Βίνας έκανε το ντεμπούτο της στο γρασίδι του βρετανικού Οπεν!
Τότε, 17 ετών, με ράστα κοτσιδάκια στα μαλλιά και σιδεράκια στα δόντια, είχε χάσει μόλις στον 1ο γύρο από τη Μαγκνταλένα Γκρζιμπόφσκα: «Είναι το πρώτο μου Ουίμπλεντον», είχε δηλώσει χαμογελαστή. «Δεν απογοητεύομαι, γιατί θα έρθουν πολλά ακόμα!»
Ούτε η ίδια δεν θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι τώρα θα αγωνιζόταν για 20ή φορά στα κορτ του All England Lawn Tennis and Croquet Club και ότι θα βρισκόταν ένα ματς από άλλη μια ενθρόνιση. Εχασε τη διοργάνωση μόνο το 2013, λόγω τραυματισμού στην πλάτη.
Το συγκεκριμένο τουρνουά είναι αυτό που της δίνει δύναμη, το καταφύγιό της, αυτό που έχει σημαδέψει την εντυπωσιακή καριέρα της.
Κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο εκεί το 2000, σε μια χρονιά που είχε ξεκινήσει με πρόβλημα τενοντίτιδας και στους δύο καρπούς, χωρίς να αγωνιστεί στα τουρνουά του Ιουνίου που χρησιμεύουν ως προθέρμανση στο χόρτο για τους τενίστες.
Ομως πέρασε τον έναν γύρο μετά τον άλλο, σημείωσε μια εκπληκτική νίκη επί της Μαρτίνα Χίνγκις στα προημιτελικά και σταμάτησε την αδελφή της, Σερίνα, στα ημιτελικά.
Τη νίκη της στον τελικό επί της Λίντσεϊ Ντέιβενπορτ διαδέχθηκε αυτή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, η κατάκτηση του Αμερικανικού Οπεν και ένα αήττητο σερί 35 αγώνων.
Το 2001 ήταν πλέον το μεγάλο φαβορί και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες και επικρατώντας της τότε ανερχόμενης Ζιστίν Ενέν.
Η 19χρονη Βελγίδα έδειξε... σημάδια ζωής μόνο στο δεύτερο σετ, αλλά η Αμερικανίδα αντίπαλός της ήταν απλά too much: 6-1, 3-6, 6-0.
Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, είδαν την εκτόξευση της αδελφής της στο τουρ και την επίτευξη του «Σερίνα Σλαμ» το 2002-03 (όπως ονομάζεται έκτοτε η σερί κατάκτηση και των τεσσάρων Γκραν Σλαμ, αλλά όχι σε μία ημερολογιακή χρονιά), σε βάρος και της Βίνας, που έχασε τέσσερις φορές από εκείνην σε τελικό. Ενας τραυματισμός στους κοιλιακούς την κράτησε εκτός κορτ στο δεύτερο μισό του 2003.
Μετά την ανεπιτυχή προσπάθειά της να επιστρέψει στην κορυφή το 2004, εμφανίστηκε το 2005 στο Λονδίνο ως Νο 14 του ταμπλό και με εμφανή έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Ομως με το που πάτησε το χορτάρι του Ουίμπλεντον, ξαναβρήκε τον εαυτό της. Επιβλητική, ακριβής στα χτυπήματά της, ασταμάτητη.
Ο τελικός του 2000 εναντίον της Ντέιβενπορτ επαναλήφθηκε, αλλά με υψηλότερη ποιότητα τένις.
Η Ουίλιαμς βρέθηκε αντιμέτωπη με ματς-πόιντ της συμπατριώτισσάς της, όμως αποσόβησε τον κίνδυνο και τελικά νίκησε 4-6, 7-6, 9-7 για το 3ο τρόπαιό της.
Εχασε σχεδόν όλο το 2006 λόγω τραυματισμού στον καρπό κι έφτασε στο Ουίμπλεντον το 2007 μόλις στην 31η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Ιδρωσε για να περάσει τους πρώτους τρεις γύρους, αλλά μετά τον 4ο γύρο πάτησε γκάζι. Σαράποβα (Νο 2), Κουζνέτσοβα (Νο 5) και Ιβάνοβιτς (Νο 6) δεν πήραν ούτε σετ, ενώ ούτε η έκπληξη του τουρνουά, Μαριόν Μπαρτολί, βρήκε λύσεις απέναντι στην αποφασισμένη Βίνας.
Το 2008, πάλι στο γνώριμο γρασίδι του Σέντραλ Κορτ, η τότε 28χρονη Αμερικανίδα κατέκτησε το τελευταίο της (έως σήμερα;) Γκραν Σλαμ. Και αντίπαλος ήταν η «Νέμεσίς» της σε τόσους τελικούς, η αδελφή της.
Από τότε έως σήμερα, η Βίνας πάλεψε πολύ. Με τραυματισμούς και κυρίως με το σύνδρομο Σιόγκρεν, μια αυτοάνοση ασθένεια με πολλαπλά συμπτώματα, μεταξύ των οποίων κούραση και πρόβλημα στις αρθρώσεις. Αλλά έσφιξε τα δόντια, πάλεψε.
Προσπάθησε να είναι πάντα παρούσα στα μεγάλα τουρνουά, ακόμα κι αν η πορεία της διακοπτόταν πρόωρα. Συνέχισε να παίζει. Και μέσα από το παιχνίδι βρήκε τις λύσεις, την ηρεμία της.
Η αναμφισβήτητη ποιότητά της ξαναβγήκε στην επιφάνεια.
Σήμερα, αν νικήσει την Ισπανίδα Γκαρμπίνιε Μουγουρούθα, κανείς δεν θα μιλήσει για έκπληξη. Γιατί είναι τεράστια πρωταθλήτρια. Και γιατί το Ουίμπλεντον είναι ο δικός της κήπος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας