Θα ξεκινήσω από εκεί περίπου που τελείωνα το σημείωμα της περασμένης Δευτέρας: «Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό παραμένει, είτε με είτε χωρίς τον σημερινό του προπονητή. Κι έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο είναι δυνατόν να διορθωθούν τα πράγματα. Οταν αντί του Μανωλά έρχεται ο Αμπιντάλ στα τελειώματά του λίγο πριν αποχωρήσει και αντί του Κάμπελ εμφανίζεται ο... τρία πουλάκια κάθονται Αφελάι, τότε λογικό να μην πέφτει το βάρος μιας τέτοιας πολιτικής στον προπονητή, ο οποίος (λογικά και ποδοσφαιρικά) το μόνο που θα ήθελε, αν του περνούσε από το χέρι, θα ήταν να δουλέψει δυο-τρία χρόνια με τον ίδιο κορμό παικτών ώστε να δείξει και πόσο μετράει».
Η πολιτική του Μαρινάκη ανάγκασε τον Μίτσελ να αλλάξει σχέδια. Αντί ο πρόεδρος να του αφήσει τον κορμό των παικτών πάνω στον οποίο θα συνέχιζε εκείνο που είχε ξεκινήσει, του... άλλαξε τα φώτα στις μεταγραφές!
Δεν είναι λογικό να κάθεσαι και να λες για να δικαιολογηθείς ότι ναι μεν ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη τα πήγε καλά, αλλά στην Ελλάδα δεν βλέπεται. Οποιος βάλει στο μικροσκόπιο ακόμη και τις νίκες στο Champions League με την Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Γιουβέντους, θα καταλάβει ότι το ντεφορμάρισμα είναι διαρκές, η χημεία ανάμεσα στους παίκτες μεγάλο ζητούμενο και γι’ αυτό ο κίνδυνος «στραβής» παραμονεύει κάθε στιγμή, όποιος κι αν είναι ο προπονητής.
Ούτε ο Ντοσεβί ούτε ο Γκαζαριάν ούτε ο Διαμαντάκος ούτε ο Ντουρμάζ ούτε ο Σαλίνο ούτε ο Μποτία ούτε ο Μπενίτες έπεισαν. Μάλιστα, στις περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως βασικοί, δικαίωσαν τον προπονητή που τους είχε αφήσει στην άκρη, ανεξάρτητα από το ποιος τους διάλεξε και τους έφερε.
Και η ομάδα, ενώ είχε συνηθίσει από πέρυσι, δεν μπόρεσε τη φετινή χρονιά να παίξει πάλι από τα άκρα, επειδή έλειπε ο Κάμπελ.
Μην ξεχνάμε και την ολική απουσία σέντερ φορ, με τον Μήτρογλου να συμπληρώνει απλώς την ενδεκάδα και να τελειώνει φάσεις που μόνο μαθητής των ακαδημιών του Ολυμπιακού θα έχανε, αν βρισκόταν στην ίδια θέση μέσα στην αντίπαλη περιοχή.
Αν δηλαδή θα πρέπει να χρεώσει κανείς κάτι στον Μίτσελ, αυτό είναι η αδυναμία του να διαχειριστεί τις κρίσεις στα αποδυτήρια. Ενώ δηλαδή επί Βαλβέρδε δεν κουνιόταν φύλλο, στη δική του εποχή υπάρχουν κρούσματα. Πέρυσι με τον Αβραάμ και τον Βάις, φέτος με τον Κασάμι και τον Αφελάι.
Το βάρος θα πέσει φυσικά στον καινούργιο...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας