Είχε τον τρόπο της

Αήττητη, με έξι νίκες και μία αδιάφορη ισοπαλία στη φάση των ομίλων, η Γαλλία είναι η δίκαιη παγκόσμια πρωταθλήτρια για το 2018.

Η Κροατία έθελξε με την παρουσία της αυτό τον μήνα στη Ρωσία, αρκετές ομάδες κέρδισαν τη συμπάθεια του κόσμου, όμως συνολικά η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν ήταν η καλύτερη.

Στιβαρή, με συγκεκριμένο πλάνο που τηρήθηκε και υπηρετήθηκε ώς το τέλος, διέθετε μια επίθεση-φωτιά η οποία κάλυπτε ακόμη και τα λάθη της άμυνας που παρατηρήθηκαν μέσα στο τουρνουά ή το χθεσινό του Γιορίς, που ήταν τραγικό, αλλά δεν αποδείχτηκε ολέθριο.

Πριν φτάσουμε στο τελικό 4-2, είχαμε ένα πρώτο ημίχρονο σκέτη μαγική εικόνα. Η Γαλλία προηγήθηκε με 2-1, έχοντας κάνει ένα σουτ στην αντίπαλη εστία!

Από φάουλ του MVP του τελικού, Αντουάν Γκριζμάν, ο Μάντζουκιτς με αυτογκόλ (18’) έκανε το 1-0 για τους «τρικολόρ», των οποίων το μοναδικό σουτ ήταν το πέναλτι με το οποίο ο Γκριζμάν έκανε το 2-1 στο 38’.

Στο ενδιάμεσο ο Ράκιτιτς ισοφάρισε προσωρινά με ωραίο σουτ στο 28’. Γενικά στο πρώτο 45λεπτο οι Κροάτες ήταν καλύτεροι, απειλούσαν συνεχώς και έδειχναν ικανοί να κάνουν την υπέρβαση.

Ομως είχαν απέναντί τους μια παράδοση που δεν σπάει με τίποτα.

Από καταβολής Μουντιάλ η Γαλλία όποτε προηγείται στο ημίχρονο δεν χάνει. Εχει 22 νίκες με τη χθεσινή και μία ισοπαλία. Κι αυτή η σφριγηλή προϊστορία συνεχίστηκε και χθες στο «Λουζνίκι».

Η Κροατία μπήκε με όρεξη και στο δεύτερο μέρος, αλλά αυτή τη φορά οι παίκτες του Ντεσάν ήταν προετοιμασμένοι. Αμύνθηκαν σθεναρά και είχαν τον Κιλιάν Μπαπέ να φεύγει μπροστά στις αντεπιθέσεις.

Κάπως έτσι η μπάλα έφτασε στον Πογκμπά που έκανε το 3-1 στο 59’, για να έρθει ο ίδιος ο θαυματουργός πιτσιρικάς στο 65’ να ανεβάσει τον δείκτη του σκορ στο 4-1, σκορ που δεν άφηνε περιθώρια αντίδρασης στους αντιπάλους.

Η «γκέλα» του Γιορίς, που έφερε το τελικό 4-2, δεν στοίχισε. Ο έμπειρος Γάλλος γκολκίπερ επιχείρησε να ντριμπλάρει τον Μάντζουκιτς, τα έκανε θάλασσα και από κόντρα στο πόδι του Κροάτη επιθετικού η μπάλα πήγε στα δίχτυα.

Ομως η ώρα είχε περάσει και στο 20λεπτο που απέμεινε οι παίκτες του Ντάλιτς δεν είχαν άλλες δυνάμεις.

Οπως και στα προηγούμενα νοκ άουτ παιχνίδια, βρέθηκαν πίσω στο σκορ και πάντοτε επέστρεφαν για να ανατρέψουν την κατάσταση. Χθες ισοφάρισαν μία φορά, αλλά δεν αρκούσε.

Ηταν και τα 90 έξτρα αγωνιστικά λεπτά που είχαν βαρύνει τα πόδια τους οι τρεις παρατάσεις, ήταν και οι 24 ώρες λιγότερης ξεκούρασης, αφού η Γαλλία έπαιξε στον ημιτελικό της Τρίτης ενώ οι Κροάτες σ’ αυτόν που έγινε Τετάρτη βράδυ.

Επειτα από μια ποδοσφαιρική πανδαισία με έξι γκολ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, ίσως μοιάζει λίγο μίζερο να ασχοληθούμε με τη διαιτησία.

Ομως όλα παίζουν ρόλο σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Ο Νέστορ Πιτάνα αφήνει με παράπονα τους ηττημένους, καθώς υπήρξαν δύο φάσεις που θα συζητηθούν.

Το πρώτο γκολ μπορεί να σημειώνεται από το κεφάλι Κροάτη, αλλά ο Πογκμπά, που είναι ουσιαστικά μέσα στη φάση, είναι οφσάιντ στην αρχή της.

Οσο για το πέναλτι, ο Πέρισιτς κάνει ξεκάθαρα χέρι (απλωμένο μάλιστα), αλλά ήταν μια εξ επαφής φάση στην οποία θα μπορούσε να μην καταλογιστεί δόλος στον επιθετικό της Ιντερ.

Ακόμη κι έτσι, στο τέλος της ημέρας οι Γάλλοι ήταν καλύτεροι, πιο σοβαροί και συγκεντρωμένοι σε όλο το 90λεπτο. Ηταν άξιοι!

• ΓΑΛΛΙΑ: Γιορίς, Παβάρ, Βαράν, Ουμτιτί, Ερναντές, Καντέ (55’ Ενζονζί), Πογκμπά, Ματουιντί (73’ Τολισό), Μπαπέ, Γκριζμάν, Ζιρού (81’ Φεκίρ).
• ΚΡΟΑΤΙΑ: Σούμπασιτς, Βρσάλικο, Λόβρεν, Βίντα, Στρίνιτς (81’ Πιάτσα), Μπρόζοβιτς, Ράκιτιτς, Μόντριτς, Πέρισιτς, Ρέμπιτς (71’ Κράμαριτς), Μάντζουκιτς.

Αντουάν Γκριζμάν: «Το αριστερό μου πόδι»

Με την ταινία του Τζιμ Σέρινταν, «Το αριστερό μου πόδι», ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις πήρε το πρώτο του Οσκαρ. Με το δικό του αριστερό πόδι, ο Αντουάν Γκριζμάν κατέκτησε το πρώτο του Μουντιάλ στα 27 του χρόνια.

Για να είμαστε ακριβείς, απ’ το αριστερό του πόδι η Γαλλία κατέκτησε το πρώτο της Μουντιάλ, εκτός έδρας, αφού εκείνο του 1998 το είχε πανηγυρίσει μέσα στο σπίτι της.

Στον περισσότερο ζόρικο, απ’ ό,τι δείχνει το 4-2, τελικό της Μόσχας, ο επιθετικός της Ατλέτικο Μαδρίτης έβαλε πάλι τη σφραγίδα του.

Μέχρι το 15ο λεπτό μπορεί να μην ακούμπησε την μπάλα ούτε μία φορά, αλλά αίφνης έγινε factor. Και μάλιστα καθοριστικός. Κατ’ αρχάς κέρδισε το φάουλ από το οποίο προήλθε το πρώτο γκολ.

Επίσης το εκτέλεσε με το γλυκό αριστερό του πόδι, με τέτοιο τρόπο που ανάγκασε τον Μάντζουκιτς να βρει την μπάλα με το κεφάλι και να τη στείλει στα δίχτυα του Σούμπασιτς, σημειώνοντας το πρώτο αυτογκόλ που έχει μπει ποτέ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μεσολάβησε η ισοφάριση του Πέρισιτς, μέχρι που το καθήκον τον ξανακάλεσε. Ανέλαβε να εκτελέσει στο 38’ το πέναλτι που υπέδειξε με τη βοήθεια του VAR o Αργεντίνος Νέστορ Πιτάνα.

Με ψυχραιμία έστειλε την μπάλα στην αντίθετη πλευρά από εκείνη, την αριστερή του, που βούτηξε ο Σούμπασιτς, ξαναβάζοντας το νερό στο αυλάκι.

Τελείωσε λοιπόν το τουρνουά με απολογισμό 4 γκολ (τα τρία με πέναλτι), έχοντας χρησιμοποιηθεί και στα 7 ματς της διοργάνωσης.

Με δεδομένο ότι πρόκειται για εξπέρ στην εκτέλεση των στημένων φάσεων, η παρουσία του ήταν καθοριστική, αν αναλογιστούμε ότι πάνω-κάτω 4 στα 10 γκολ της διοργάνωσης έμπαιναν με αυτόν τον τρόπο. Ηταν πολύ σημαντικό για την ηρεμία των «τρικολόρ» ότι δεν υπήρχε συζήτηση ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη σε ανάλογες περιπτώσεις.

Και μάλιστα με πρόσωπο εξίσου ήρεμο και ανέκφραστο. Επίσης, πολλές φορές βρέθηκε να κυνηγάει και να ξανακερδίζει τη μπάλα, ικανότητα που ήταν υποχρεωμένος να αναπτύξει παίζοντας για τον Ντιέγκο Σιμεόνε στην Ατλέτικο.

Ο Γκριζμάν, λοιπόν, μπορεί να μην ήταν ο σταρ της Γαλλίας. Η πλειονότητα θα διάλεγε τον Μπαπέ. Ηταν όμως ένα από τα βασικά «κλειδιά», που αν έλειπε ίσως το αποτέλεσμα να μην ήταν το ίδιο.

Αυτός που ταίριαζε γάντι με την ικανότητα του Ζιρού να πιβοτάρει και του Μπαπέ να ξεχύνεται στο ανοιχτό γήπεδο σαν καθαρόαιμο. Οπως σε κάθε ομαδικό άθλημα, η χημεία παίζει τον πρώτο ρόλο.

Ολιβιέ Ζιρού: «Υπηρέτης» του συστήματος

Επειδή το ποδόσφαιρο είναι απλό, αλλά όχι απλοϊκό ώστε να στηρίζεται στο προφανές, υπήρξαν πολλοί που έσπευσαν να αναρωτηθούν μετά το τέλος του τελικού: πώς είναι δυνατόν, ο Ολιβιέ Ζιρού, ο βασικός σέντερ φορ της Εθνικής Γαλλίας, να μην έχει πετύχει ούτε ένα γκολ;

Κατ’ αρχάς από τη στιγμή που η Γαλλία έφτασε με τόσο πειστικό τρόπο στην κατάκτηση του τροπαίου, αποδεικνύεται εξ ορισμού ότι η παραπάνω ερώτηση αποτελεί ένα «νόθο προβληματισμό».

Και όπως έλεγε ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, οι νόθοι προβληματισμοί δημιουργούν νόθα προβλήματα. Ευτυχώς για τους Γάλλους δεν έπεσε σε αυτή την παγίδα και ο τεχνικός των «τρικολόρ», Ντιντιέ Ντεσάν.

Δηλαδή εκείνος που ήταν ο υπεύθυνος να εκπονήσει το πλάνο, αξιολογώντας το υλικό με βάση την ικανότητά του να το εφαρμόσει. Για την ιστορία, τον χρησιμοποίησε και στα εφτά μας (με την Αυστραλία μόνο μπήκε ως αλλαγή).

Εκ των πραγμάτων λοιπόν ήταν προφανές ότι ο σέντερ φορ της Τσέλσι είχε ειδικό ρόλο, τον οποίο, εξίσου προφανώς, έβγαλε εις πέρας αν κρίνει κανείς από την τυφλή εμπιστοσύνη που του έδειξε ο προπονητής του χωρίς να λογαριάσει τον πίνακα των σκόρερ.

Ο Ζιρού δεν είχε τον ρόλο του φουνταριστού, σέντερ φορ περιοχής με στόχο να τελειώνει της φάσεις. Οχι πως θα τον χάλαγε αν κάποια από τις ευκαιρίες που είχε κατέληγαν στα δίχτυα.

Ωστόσο η βασική του αποστολή, κυρίως λόγω της παρουσίας της βολίδας που λέγεται Κιλιάν Μπαμπέ αλλά και του Γκριζμάν, ήταν, πρώτον, να τραβάει μακριά από την περιοχή τους αντίπαλους κεντρικούς αμυντικούς και, δεύτερον, να σπάει την μπάλα δεξιά και αριστερά ανοίγοντας το παιχνίδι των αντεπιθέσεων που η Γαλλία ήξερε να παίζει καλά.

Σύμφωνοι, δεν τον λες και «μηχανή του γκολ», αλλά η δουλειά του κάθε προπονητή είναι να πάρει από τον καθένα τα στοιχεία του παιχνιδιού στα οποία είναι δυνατός, ώστε να κάνει καλύτερη την ομάδα. Κι ο Ολιβιέ την έκανε.

Σε 80 συμμετοχές με την Εθνική Γαλλίας, από το 2011 που τον κάλεσε για πρώτη φορά ο Λοράν Μπλαν, μετράει 31 γκολ.

Αντίστοιχη αναλογία είχε και στην Αρσεναλ, όπου πέρασε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του: 73 γκολ σε 180 εμφανίσεις από το 2012 ώς τις αρχές του 2018, όταν μετακινήθηκε στην Τσέλσι.

Παρεμπιπτόντως στο Euro του 2016 ο Ζιρού σκόραρε τρεις φορές, παρ’ όλα αυτά η Γαλλία έχασε στον τελικό από την Πορτογαλία. Πότε ήταν όλοι οι Γάλλοι πιο ευτυχισμένοι;