Κάτι κουρασμένα παλικάρια...

Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2008. Πρωταθλήτρια Κόσμου το 2010. Πρωταθλήτρια Ευρώπης ξανά το 2012. Πλέον όμως η Ισπανία είναι εκτός. Δεν χώρεσε ούτε στις 16 καλύτερες ομάδες του Μουντιάλ προ διετίας, ούτε τώρα βρίσκεται στην καλύτερη οκτάδα της «γηραιάς ηπείρου».

Το σημαντικότερο είναι ότι αυτός ο προχθεσινός αποκλεισμός δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα συμπτώματα υπήρχαν από καιρό, τα καμπανάκια είχαν ηχήσει και η πορεία της ομάδας στη διοργάνωση πιστοποίησε ότι δεν θα μακροημέρευαν ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε και οι παίκτες του στα γήπεδα της Γαλλίας. Ας δούμε μερικούς από τους λόγους του αποκλεισμού.

Κατ’ αρχάς, η προετοιμασία ήταν πλημμελέστατη, με τους περισσότερους παίκτες να καταφτάνουν στο προπονητικό κέντρο της ομοσπονδίας στις αρχές Ιουνίου, μόλις μία εβδομάδα πριν από την έναρξη του τουρνουά. Η κούραση των παικτών αλλά και η έλλειψη συντονισμού και «δεσίματος» στοίχισαν ακριβά στην Ισπανία.

Βλέποντας ότι η ενδεκάδα του είναι ασύνδετη καθώς δεν είχαν προπονηθεί αρκετά μαζί, ο Ισπανός ομοσπονδιακός τεχνικός αποφάσισε να κατεβάσει και στα τέσσερα παιχνίδια την ίδια ακριβώς σύνθεση.

Κατανοητή η επιχειρηματολογία του Ντελ Μπόσκε, αλλά τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά: Το παιχνίδι των «φούριας ρόχας» έγινε προβλέψιμο, ενώ όσοι δεν έπαιζαν αισθάνονταν «ριγμένοι» - κάτι που οδήγησε και στο επεισόδιο με τον Πέδρο, που δήλωσε καταμεσής του τουρνουά πως «αν είναι να μην παίζω, δεν υπάρχει λόγος να καλούμαι».

Και το κυριότερο; Οσοι έπαιξαν έμειναν από... καύσιμα, κάτι φανερό στο δεύτερο ημίχρονο κατά της Κροατίας όπου χάθηκε η πρώτη θέση του ομίλου, αλλά κυρίως στο ματς με την Ιταλία, με την κατά πολύ γηραιότερη «σκουάντρα ατζούρα» να ξεπερνά τους Ισπανούς σε τρεξίματα και δύναμη.

Οσο για την απόδοση των παικτών; Στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν κατώτερη του αναμενόμενου. Η πιο απογοητευτική παρουσία ήταν αυτή του Σέρχιο Ράμος.

Αν αναζητήσετε φωτογραφίες από τα 4 γκολ που δέχθηκε η Ισπανία στο τουρνουά, θα τον βρείτε σε όλες μέσα. Με την Κροατία έχασε τον Κάλινιτς στο πρώτο γκολ και αστόχησε σε πέναλτι που δεν άφησε να εκτελέσουν οι σπεσιαλίστες της ομάδας. Στο προχθεσινό παιχνίδι, δεν μπόρεσε ούτε μία φορά να έχει σωστές τοποθετήσεις, με αποτέλεσμα να τον νικήσουν κατά κράτος ο Πελέ και ο Εντερ.

Ο Ζεράρ Πικέ, ο Αντρές Ινιέστα και ο Σέρτζι Μπουσκέτς ξεφούσκωσαν όσο προχωρούσε η διοργάνωση, ο Τζόρντι Αλμπα και ο Σεσκ Φάμπρεγας ήταν πολύ λίγοι σε σχέση με αυτά που μπορούν να δώσουν, ενώ και ο Αλβαρο Μοράτα μπορούσε να τα πάει πολύ καλύτερα.

Ο Νταβίδ ντε Χέα, που έπαιζε με πίεση καθώς είχε εμπλακεί το όνομά του σε σκάνδαλο λίγο πριν από τη διοργάνωση, τα πήγε καλά στα πρώτα δύο παιχνίδια, έκανε πολλά λάθη με την Κροατία, όμως ήταν εξαιρετικός με την Ιταλία. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό...

Ο κύκλος των μεγάλων επιτυχιών έκλεισε και ανοίγει μια νέα περίοδος για το ισπανικό ποδόσφαιρο. Αισιοδοξία υπάρχει καθώς οι «μικρές» εθνικές ομάδες παραμένουν πολύ δυνατές.

Αλλά κοινή αίσθηση είναι ότι θα περάσει αρκετός καιρός για να βγει πάλι μια τόσο σωστά συντονισμένη, δεμένη και διψασμένη για θριάμβους γενιά, σαν αυτή που σημάδεψε το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο στην τετραετία 2008-2012.

Ισπανία: Ο Ντελ Μπόσκε και η επόμενη μέρα

Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε δεν ήταν σε φόρμα στο Euro 2016. Ούτε οι παίκτες του τον βοήθησαν ούτε αυτός τους παίκτες του. Προετοιμασία όμως δεν είναι μόνον η φυσική κατάσταση, αλλά και το «διάβασμα» των αντιπάλων. Και ο ομοσπονδιακός τεχνικός με το επιτελείο του απέτυχαν παταγωδώς να παρουσιάσουν πλάνο για τα ματς.

Η υπερβολική εμπιστοσύνη στα περασμένα μεγαλεία της Ισπανίας τούς οδήγησε να πατήσουν τον «αυτόματο πιλότο» του τίκι-τάκα. Στο πρώτο ματς απέδωσε στο τέλος, με το γκολ του Πικέ κατά των Τσέχων στο 87ο λεπτό.

Με την Τουρκία δεν υπήρξε πρόβλημα. Με την Κροατία υπήρχε ο αδικαιολόγητος εφησυχασμός της εξασφαλισμένης πρόκρισης, που τελικά οδήγησε στην ήττα και τη διασταύρωση με τους Ιταλούς. Οσο για το ματς κατά της «σκουάντρα ατζούρα», έβγαλε στη φόρα όλη την... προχειροδουλειά των Ισπανών.

Δεν ήξεραν ούτε πώς να αμυνθούν απέναντι στο 3-5-2 ούτε πώς να επιτεθούν. Τα πρέσινγκ απέτυχαν, οι γραμμές είχαν χαώδη απόσταση μεταξύ τους, το κέντρο χάθηκε τελείως, οι Ιταλοί πλάγιοι έκαναν ό,τι ήθελαν στις πλευρές και το παιχνίδι της «ρόχα» παρέμεινε φλύαρο και δεν άνοιξε ποτέ, διευκολύνοντας το έργο των τριών στόπερ.

Η επόμενη ημέρα βρίσκει την ισπανική ομοσπονδία να εξετάζει τη διαδοχή του ΝτελΜπόσκε. Ο ίδιος είχε αφήσει να εννοηθεί πριν από τη διοργάνωση ότι θα ήταν η τελευταία του στον πάγκο της, αλλά επίσημη ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει ακόμα. Ακούγονται διάφορα ονόματα, με επικρατέστερο αυτό του Πάκο Χέμεθ.

Μολονότι υπέγραψε πρόσφατα τριετές συμβόλαιο με τη Γρανάδα, έχει περιληφθεί σε αυτό η ρήτρα της αποδέσμευσης αν δεχθεί πρόταση από την ομοσπονδία. Το επιθετικό του στιλ ταιριάζει στο μοντέλο που δημιούργησε ο Λουίς Αραγονές και συνέχισε ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε.

Επίσης είναι στο τραπέζι τα ονόματα των Χουλέν Λοπετέγκι, Χοακίν Καπαρός (χωρίς ομάδα από το 2014) και Μαρθελίνο (νυν της Βιγιαρεάλ).