Τον γνώρισα πριν από μερικά χρόνια μέσω του Αλέκου Φασιανού, ο οποίος είχε καλά λόγια για τον –νεαρό τότε– καλλιτέχνη. Εκτοτε ανέπτυξε –εδώ και στο εξωτερικό– πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα, για την οποία δεν φαίνεται να πολυσκοτίζεται για την προβολή της. Πιο συγκεκριμένα, όπως αναγράφεται σε σχετικό δελτίο, από το 1979 μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει 40 ατομικές εκθέσεις κι έχει λάβει μέρος σε 65 ομαδικές.
Είναι ο Πάβλος Χαμπίδης, που από 3 έως 30 Αυγούστου εκθέτει στην Chris Boicos Fine Arts της Κέρκυρας σχέδια με σινική μελάνη και ακουαρέλες, με θέμα –ακριβώς– την πόλη της Κέρκυρας. «Πήγα στην Κέρκυρα, έμεινα δέκα μέρες, σχεδίασα και ολοκλήρωσα τη δουλειά με χρωματισμό στο εργαστήριό μου. Το συνολικό αποτέλεσμα της περιπλάνησης θα είναι ένα λεύκωμα το οποίο πρόκειται να εκδοθεί από την ίδια αίθουσα τέχνης και θα παρουσιαστεί μαζί με τα πρωτότυπα».
Ο Χαμπίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στα 19 του ξαναγεννήθηκε, όπως λέει, στη Σουηδία όπου σπούδασε ιστορία της τέχνης και φιλοσοφία στο Lund University. Εκεί μελέτησε τις τεχνικές της σύγχρονης χαρακτικής, δούλεψε ως σκηνογράφος και άρχισε να εκθέτει. Εζησε διαδοχικά στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Τόκιο, στις Βρυξέλλες, ενώ από το 2003 είναι πλέον εγκαταστημένος την Αθήνα, όπου διέπρεψε, μεταξύ άλλων, σε εκδόσεις με υδατογραφίες τόπων, πόλεων και του περιβάλλοντός τους – οι περισσότερες έπειτα από παραγγελίες φορέων και επιχειρήσεων. Σ’ αυτές περιλαμβάνεται ένα ταξιδιωτικό σημειωματάριο της σύγχρονης Αθήνας με υδατογραφίες, το οποίο εκδόθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ένα «Ταξίδι στους Παξούς» και το πορτοφόλιο «Μια βόλτα στο Πέρα» (Κωνσταντινούπολη).
Της περιπλάνησης
Το 2015 ο Χαμπίδης αντιμετώπισε μια πρόκληση διαφορετική από τις υδατογραφίες του για το αστικό περιβάλλον. Το Αρχαιολογικό Πάρκο της Σικελίας τού ανάθεσε μια σειρά σχεδίων για την Κοιλάδα των Ναών του αρχαίου Αgrigento, Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, που χρονολογείται από την κλασική περίοδο της αρχαίας Μεγάλης Ελλάδας. Ετσι το 2016 έγινε η παρουσίαση του λευκώματος Spring in the valley, με 93 σχέδιά του. Η ίδια έκθεση παρουσιάστηκε το 2017 και στο Μιλάνο, ενώ τον χειμώνα θα μεταφερθεί στο ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο των Αθηνών.
Επιστρέφοντας στην έκθεση της Κέρκυρας, ο Χαμπίδης εξηγεί γενικότερα ότι αυτό που κάνει είναι μια περιπλάνηση, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα – και οπωσδήποτε χωρίς χάρτη, είτε πρόκειται για την Κωνσταντινούπολη, τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Παλέρμο ή τη Βενετία. «Προτιμώ να χάνομαι και να εστιάζω σε λιγότερο φανταχτερές και χωρίς αξιώσεις γωνιές μιας πόλης, αλλά χωρίς δογματισμό και προκαταλήψεις. Μου αρέσει οι βόλτες μου να είναι αληθινές. Δεν θέλω ή μάλλον αποφεύγω να εξωραΐζω τα πράγματα. Υπογραμμίζω έτσι την τυχαία στιγμή. Στην Κέρκυρα αυτό που με διασκέδασε ιδιαίτερα ήταν η επαναλαμβανόμενη έκπληξη την οποία ένιωθα όταν τα διάφορα δρομάκια της με βγάζανε ξανά και ξανά σε “λάθος” μέρος ή τέλος πάντων όχι εκεί που περίμενα. Το πώς ως διά μαγείας περνούσα από το Παλαιό στο Νέο Φρούριο».
Ο Χαμπίδης έχει επιμεληθεί επίσης εξώφυλλα λογοτεχνικών εκδόσεων, ενώ σχέδιά του έχουν δημοσιευθεί σε επιθεωρήσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Εχει επίσης δοκιμαστεί στο πολιτικό, αλλά και στο χιουμοριστικό –και ενίοτε μακάβριο– σκίτσο.
Εχουμε – και τι δεν έχουμε σ’ αυτόν τον τόπο, μέχρι πνιγμούς σε πισίνες. Αλλά, τουλάχιστον, δεν έχουμε μακελάρηδες που, νόμιμα οπλοφορούντες, σκορπίζουν τον όλεθρο. Γιατί η Αμερική, ως γνωστόν, είναι μια ελεύθερη χώρα όπου κι ένας πιτσιρικάς ακόμα μπορεί να προμηθευτεί ένα κουμπούρι – και τι να το κάνει; Λίγο σαλταρισμένος να είναι, ορμάει σ’ έναν πολυσύχναστο χώρο, κι όποιον πάρει ο χάρος. Ο κατ’ όνομα πλανητάρχης από την πλευρά του εκφράζει βέβαια τη λύπη του, αλλά τι περισσότερο μπορεί να κάνει – ένας υπάλληλος είναι…
Αύγουστος ωστόσο και όσοι ξεμένουν και βολεύονται με τηλεόραση, σιτίζονται με επαναλήψεις. Με τις παλιές κινηματογραφικές ταινίες, που αν μη τι άλλο έχουν αυτούς τους λαμπρούς ηθοποιούς, σε αντίθεση με τους νεότερους που, ειδικότερα στις σειρές, προσπαθούν να καλύψουν σεναριακές και σκηνοθετικές αδυναμίες με «μούτες» και τρεχάματα. Ακουστική απαντοχή για τους απαιτητικούς, το Τρίτο Πρόγραμμα. Αλλά κι εκεί εμμονή σε κάποιες επαναλήψεις (γιατί, σε ποιους αλήθεια απευθύνεται η θρυλική, επί αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι «Λιλιπούπολη»;).
Και το ετήσιο –τα τελευταία χρόνια– «τάμα» στην Επίδαυρο. Κυρίως για την υπέροχη διαδρομή, το τοπίο και τους θεατές να κατακλύζουν το αρχαίο θέατρο. Αν μάλιστα λαχαίνει μια καλή παράσταση, τι καλύτερο; («Εγώ πάντως», έλεγε ξένος θεατής, «χωρίς να είμαι κατά των πειραματικών, θα ’θελα ειδικά στην Επίδαυρο να φιλοξενούνται και κλασικές παραστάσεις, με εξαιρετικούς εννοείται συντελεστές, ώστε να πειστούμε και οι ξένοι εμείς ότι είμαστε σε αρχαίο θέατρο»).
ΚΑΙ… Μεσάνυχτα και διπλή ταρίφα στο ταξί. «Να εξυπηρετήσουμε κι αυτό το ζευγάρι;» - ο ταξιτζής. «Περιμένουν κι άλλοι συνάδελφοί σου – να μη φάει και κάποιος άλλος;»
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας