Ετσι, χωρίς θέμα…

Ανοιξη με το καλό, Μάιος, μολονότι ο χειμώνας –που παρατράβηξε– δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Και είπα –ξανά– να ξεφύγω από την ύλη που συντηρεί την παρούσα σελίδα και να σταθώ –σαν ένα ακόμη διάλειμμα– σε κάποιες κουβέντες ή μικροσυμβάντα, δικά ή άλλων, που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Ετσι όπως τα έχω σημειώσει – σκόρπια και κομμάτι άναρχα. Ο,τι πάρει η σελίδα:

■ «Χρόνια καλά, όχι πολλά…»

■ «Και ό,τι επιθυμείτε». «Δύσκολο το βλέπω...»

■ Μετακόμισαν ύστερα από είκοσι χρόνια και φεύγοντας δεν είχαν ν’ αποχαιρετήσουν κανέναν στην πολυκατοικία που έμεναν.

■ Αποφυλακίστηκε και το ξανάριξε στην παρανομία – άλλη δουλειά δεν ήξερε. («Κυρ αστυνόμε με βαράς,/ αφού καλά το ξέρεις / πως η δουλειά μας είν’ αυτή / και ρέστα μη γυρεύεις…»)

■ Τουλάχιστον εκεί (στη φυλακή) έχεις φαγητό και ύπνο τζάμπα. Βάλε και την παρέα…

■ Είναι επειδή έχεις διαπιστώσει πως όντας παράνομος έχεις λιγότερα προβλήματα απ’ ό,τι νόμιμος.

■ «Ευχαριστώ, μάτια μου», είπε καθώς επέστρεψε τα γυαλιά μυωπίας που του είχε δανείσει.

■ «Αμα δεν ξέρεις τι έχεις και πού το έχεις, είναι σαν να μην το έχεις».

■ «Ξέρεις κανέναν στρατιωτικό παπά; Το καλύτερο μέσον».

■ «Εδώ δεν έχουμε να φάμε, κι εσύ παραπονιέσαι που δεν θυμήθηκα τα γενέθλιά σου;»

■ Μιλούσαν και ο ένας και ο άλλος στο κινητό – μεταξύ τους δεν είχαν τίποτα να πουν.

■ Ετσι και του –ή της– αφαιρέσεις το κινητό, τον απογύμνωσες.

■ Το λάθος είναι ότι μετράμε τα πάντα με την ηλικιακή μας διάρκεια.

■ «Εμείς, σε μια άλλη ζωή, θα είμαστε μαζί». «Εγώ ό,τι είναι θέλω να το ζήσω σ’ αυτή τη ζωή!...»

■ «Δες το κι έτσι: Σ’ εκατό χρόνια δεν θα ζουν ούτε αυτοί που γεννήθηκαν σήμερα».

■ «Το θέμα είναι να πεθάνουμε υγιείς».

■ «Ξέρεις γιατί έχουν πέραση οι αμερικάνικες ταινίες; Επειδή πείθουν για τα ψέματά τους, ενώ εμείς δεν μπορούμε να πείσουμε για τις αλήθειες μας».

■ «Εχεις παρατηρήσει ότι δεν γυρίζονται πια κωμωδίες; Οτι δεν υπάρχουν σπουδαίοι κωμικοί;»

■ «Ο εφοριακός, ο αστυνόμος και ο δημοσιογράφος κάνουν καλύτερη δουλειά όταν δεν τους αναγνωρίζουν».

■ «Είστε μια από τις τρεις ηθοποιούς που θαυμάζω». «Μη μου πεις τις άλλες δύο…»

■ «…Και, όπως και να το κάνουμε, ο άντρας είναι πάντα από πάνω», υπερθεμάτιζε ομιλητής σε φεμινιστική εκδήλωση. Και μια γυναικεία φωνή από κάτω: «Δεν τα ξέρεις καλά!»

■ «Αν οι γυναίκες ψήφιζαν γυναίκες, θα ήταν κυβέρνηση».

■ «Ξέρεις γιατί υπάρχει τόση ανεργία; Επειδή δουλεύουν και οι γυναίκες που παλιότερα ήταν περιορισμένες στο σπίτι».

■ «Μην ξυπνάς τη γυναίκα που κοιμάται. Θα είναι εις βάρος σου».

■ Νέα, ωραία, αεράτη, αλλά μόλις την είδε να παίρνει το ασανσέρ του μετρό για άτομα με ειδικές ανάγκες, του το χάλασε.

■ Να ’ναι καλά οι γυναίκες που συντηρούν θέατρα και σινεμά.

■ «Εχεις προσέξει ότι τα κορίτσια ντύνονται πιο καλά και γενικά είναι πιο περιποιημένα από τ’ αγόρια;» «Κι εσύ έχεις προσέξει μερικά κορίτσια σαν τα κρύα νερά κρεμασμένα πάνω σε αδιάφορα αγόρια;» «Εγώ έχω προσέξει και το αντίθετο». «Θα είναι στην αρχή…»

■ Τα παιδιά έπαιζαν μπάλα, φωνάζοντας το ένα τ’ άλλο με τη λέξη που αρχίζει από μι. «Βρε μαλάκα;», φώναξε κάποιος από μακριά – και γύρισαν όλα.

■ «Ο,τι παλιότερα ήταν ένδεια και τιμωρία, τώρα έχει γίνει μόδα».

■ «Ποιος σου φόρεσε αυτό το πράγμα και πιστεύεις ότι είναι δική σου ελεύθερη επιλογή;»

■ «Εμένα αν με κούρευαν, τότε που ήμουν παιδί, έτσι, θα έκλαιγα μια βδομάδα».

■ «Εχουμε μάθει τα παιδιά να τους προσφέρουμε κι όχι να προσφέρουν».

■ «Σήκω να πάμε μια βόλτα». «Μα είναι περασμένα μεσάνυχτα – είσαι με τα καλά σου;» «Σήκω σου λέω…» Σηκώνεται, ετοιμάζεται: «Αντε, πάμε…» «Πού να πάμε;» «Βόλτα δεν είπες;» «Βόλτα μέσα στη νύχτα; Είσαι καλά, χριστιανέ μου;» Χειροτερεύει η κατάσταση…

■ Συνάντηση παλιών γνώριμων: «Γεια σου Θωμά». Ο Θωμάς τον κοιτάζει ξαφνιασμένος. «Ο Κοσμάς ο τάδε είμαι…». «Χαίρω πολύ!» απαντάει σφίγγοντάς του το χέρι και φεύγει. Πάει κι αυτός…