Τα 104 χρόνια της έκλεισε αισίως η Κλερ Χόλινγουορθ, από τις σημαντικότερες ρεπόρτερ του 20ού αιώνα, ένας μύθος της δημοσιογραφίας και από τις πρώτες γυναίκες πολεμικές ανταποκρίτριες.
Το 1939 ήταν 28 χρόνων και δούλευε μόλις μία εβδομάδα στην Daily Telegraph όταν της ζήτησαν να ερευνήσει τι συμβαίνει στα σύνορα της Πολωνίας με τη Γερμανία.
Εφτασε στα σύνορα με το αυτοκίνητο και τον οδηγό του Βρετανού πρόξενου Τζον Αντονι Τουέιτς, πέρασε στη Γερμανία και επιστρέφοντας ανακάλυψε πως σε κοιλάδα στη μεθόριο με την Πολωνία, κρύβονταν γερμανικά στρατεύματα. «1.000 τεθωρακισμένα στα πολωνικά σύνορα. 10 μεραρχίες έτοιμες για άμεση επίθεση», έγραφε το ρεπορτάζ, η πρώτη είδηση για την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939.
Η νεαρή Αγγλίδα που σπούδασε σλαβικό πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και κροατική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ δεν δίστασε να αφήσει τον πρώτο της σύζυγο για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Αυτός έγινε πλέον το φυσικό της περιβάλλον, όπως δεκαετίες αργότερα θα έλεγε: «Μ’ αρέσει να είμαι στον πόλεμο. Δεν ξέρω γιατί, αφού δεν είμαι γενναία».
Σεμνή απάντηση για μια ατρόμητη επαγγελματία που κυνηγούσε με πάθος την αλήθεια και έκτοτε βρέθηκε να καλύπτει τις μεγαλύτερες συρράξεις του περασμένου αιώνα.
Ταξίδεψε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αποκάλυψε τις διώξεις Εβραίων, καθολικών, κομμουνιστών από τους ναζί.
Συγκλόνισε με τα ρεπορτάζ της από την Παλαιστίνη, όπου μάλιστα βρέθηκε λίγα μόλις μέτρα από το ξενοδοχείου «King David» της Ιερουσαλήμ, όταν εξερράγη βόμβα που σκότωσε 91 ανθρώπους το 1946.
Συνήθισε τον κίνδυνο, επιβιώνοντας από κάθε εκδήλωσή του και με αχώριστο σύντροφο τη γραφομηχανή της καθήλωσε τους αναγνώστες ως ανταποκρίτρια της Telegraph και της Guardian στην Αλγερία, το Βιετνάμ, την Ινδία, την Κίνα.
Τη χώρα που έγινε δεύτερο σπίτι της. Εκεί όπου στα 70 της χρόνια έκλεισε και την καριέρα της, χωρίς ποτέ να κόψει δεσμούς με τον κόσμο των μίντια. Κι εκεί όπου 76 χρόνια ύστερα από εκείνο το πρώτο και ιστορικό της ρεπορτάζ, η Κλερ Χόλινγουορθ γιόρτασε τα 104α γενέθλιά της στο Κλαμπ των Ξένων Ανταποκριτών στο Χονγκ Κονγκ.
Λέει πως δεν μετανιώνει για τη ζωή που επέλεξε, έστω κι αν η μάνα της την αποκλήρωσε αρνούμενη να αφήσει την περιουσία της «σε μια τόσο ανεύθυνη γυναίκα που τρέχει όπου πέφτουν οι βόμβες των εχθρών».
Ούτε που ποτέ δεν είχε προσωπική ζωή: «Πάντα μ’ ενδιέφερε περισσότερο η δουλειά μου από την προσωπική ζωή μου».
Αντίθετα δυσκολεύτηκε πολύ, όπως είπε σε συνέντευξή της στην Guardian το 2011, να εγκαταλείψει τη συνήθειά της να κοιμάται στο πάτωμα «για να μη γίνω μαλθακή με ανέσεις που δεν θα είχα ποτέ στους τόπους όπου έκανα ρεπορτάζ».
Τυφλή σχεδόν πια, δεν παύει να ακούει συστηματικά ειδήσεις από το BBC. Κι όταν δημοσιογράφοι του τη ρώτησαν αν της ζητούσαν να καλύψει μια ιστορία, ποια θα διάλεγε, εκείνη αποκρίθηκε με ένα μάθημα δημοσιογραφίας: «Θα διάβαζα τις εφημερίδες και θα σκεφτόμουν ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος τόπος σήμερα: γιατί εκεί βρίσκεις πάντα τις καλύτερες ιστορίες».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας