Η Μισέλ Μπολσονάρο σαν άλλη Εβίτα Περόν;

H Μισέλ Μπολσονάρο επί χρόνια κρατούσε ένα χαμηλό προφίλ και ο ρόλος περιοριζόταν να εμφανίζεται σπάνια δημόσια και πάντα κρατώντας το χέρι του συζύγου της, Ζαΐρ Μπολσονάρο. Αλλά, μετά τις πολλές δικαστικές περιπέτειες του τέως προέδρου και της περσινής καταδίκης του σε οκτώ χρόνια αποκλεισμού από κάθε δημόσιο αξίωμα, αρχίζει και αναδεικνύεται στο πιο πρόσφορο –προς το παρόν– πολιτικό στοίχημα μιας Ακροδεξιάς που αναζητά απεγνωσμένα ηγέτη για τις κάλπες.

Στον αντίποδα της νυν πρώτης κυρίας, Ζάνζα, που είναι κοινωνιολόγος και ενεργή φεμινίστρια και έχει δουλέψει επί χρόνια στις δημόσιες δομές, η Μισέλ ξεχωρίζει μόνο ως ζηλώτρια ευαγγελική, με σπάνια πνευματιστικά χαρίσματα, όπως να πέφτει σε κατάσταση έκστασης, στη διάρκεια της οποίας μιλά ξεχασμένες αρχαίες γλώσσες και εκφέρει ακατάληπτους οιωνούς.

Είναι η τρίτη σύζυγος του Ζαΐρ Μπολσονάρο και κατά 27 χρόνια νεότερή του. Γνωρίστηκαν το 2007, στη Βουλή, όπου εκείνη ήταν γραμματέας και ο Μπολσονάρο βουλευτής. Εκείνος της πρόσφερε μια θέση στο δικό του γραφείο, με τριπλάσιο μισθό, και λίγους μήνες αργότερα παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο. Εχει μια 20χρονη κόρη από προηγούμενη σχέση της και τη 14χρονη Λάουρα με τον Μπολσονάρο. Μια απογοήτευση για τον φαλλοκράτη τέως πρόεδρο, που το απέδωσε σε μια στιγμή «σωματικής αδυναμίας», έπειτα από τέσσερις γιους από προηγούμενους γάμους του.

Με ένα πλατύ χαμόγελο και επιτηδευμένα ήπια φωνή, για πολλά χρόνια περνούσε απαρατήρητη από τους διαδρόμους της εξουσίας, ασχολούμενη κυρίως με τις ευαγγελικές εκκλησίες και την εθελοντική δουλειά, προσφέροντας σε κωφάλαλους και σε προγράμματα παιδικής μέριμνας για τους φτωχούς. «Ηταν ένα (θείο) κάλεσμα που δέχτηκα», λέει.

Αν για τους μπολσοναριστές είναι η επιτομή της σεμνής θρησκευόμενης γυναίκας, για τους επικριτές της αυτή η εικόνα «καλής Σαμαρείτισσας» και μετριοπάθειας αποτελεί μια στρατηγική ξεπλύματος των ακραίων θέσεων και του συζύγου της. Αλλωστε, η μετριοπάθειά της τελειώνει εκεί που αρχίζει η θρησκεία, όταν και γίνεται ορμητική ζηλώτρια, οργανώνοντας προσευχές με τους ομόθρησκούς της αλλά και εξαπολύοντας κατηγορίες περί «δαιμόνων και διαβόλων» που διακατέχουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ιδίως τον Λούλα.

Από μια διακριτική σύντροφος έγινε μια καθώς πρέπει πρώτη κυρία, που επέβαλε τον διορισμό ενός ευαγγελικού πάστορα στο υπουργείο Δικαιοσύνης και του πρώτου ευαγγελικού δικαστή στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Πέρασε στο προσκήνιο στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την επανεκλογή του συζύγου της το 2002, όταν καθήλωνε τα πλήθη με ομιλίες που θύμιζαν ιεροκήρυκα με μυστικιστικές πινελιές και βιβλικές αναφορές και λειτούργησε σαν γέφυρα με τις νεοπεντηκοστιανές εκκλησίες που έχουν τεράστια απήχηση στη Βραζιλία.

Ανέλαβε ενεργό πολιτικό ρόλο πέρυσι τον Φεβρουάριο (με τον Μπολσονάρο να παραμένει ακόμη στις ΗΠΑ), όταν της ανέθεσαν την ηγεσία του τμήματος Γυναικών του Φιλελεύθερου Κόμματος, την οποία χαιρέτισε με το αγαπημένο της σύνθημα «Θεός, πατρίδα, οικογένεια και ελευθερία».

Και τώρα δεν κρύβει τη φιλοδοξία της να γίνει η Εβίτα Περόν της Βραζιλίας. Μια προεδρική υποψηφιότητά της διόλου απίθανη είναι, σύμφωνα με πληθώρα αναλυτών που παρακολουθούν την πορεία της σε αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη εποχή για τη βραζιλιάνικη Ακροδεξιά, που στερείται ηγετών.

Το Φιλελεύθερο Κόμμα της τη θεωρεί κληρονόμο της δημοτικότητας του Μπολσονάρο, μια συνεπή υπερσυντηρητική που ξέρει να επικοινωνεί με τους πανίσχυρους ευαγγελικούς, που αποκτούν όλο και μεγαλύτερη εκπροσώπηση στα κέντρα εξουσίας, αλλά και με τις γυναίκες: μια κρίσιμη εκλογική μάζα, δυσαρεστημένη από τις μισογυνικές εξάρσεις του τέως προέδρου.

Ο ίδιος ο Μπολσονάρο, που το καλύτερο χαρακτηριστικό που βρήκε να πει για αυτήν είναι πως «είναι μια γυναίκα του Θεού», πριμοδοτεί το σενάριο της υποψηφιότητάς της, δηλώνοντας ότι η Μισέλ θα μπορούσε κάλλιστα να τον αντικαταστήσει στις κάλπες. Η ίδια απαντά πως «αν ο Θεός είδε σε εμένα αυτό το χάρισμα και μου έδωσε την ευκαιρία να βοηθήσω στην οικοδόμηση μιας καλύτερης Βραζιλίας, είμαι πρόθυμη να συνεργαστώ για τη μεγέθυνση του Φιλελεύθερου Κόμματος». Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε πως σε ένα υποθετικό σενάριο αναμέτρησής της με τον Λούλα θα υπολειπόταν μόνο επτά μονάδες από αυτόν.

Θέλημα Θεού

Ξέρει ότι ο Θεός δίνει ψήφους, εξ ου και στις εμφανίσεις ζητά από το αυξανόμενο «ποίμνιό» της να προσευχηθεί μαζί της. Οπως έκανε στις 25 Φεβρουαρίου (το βάπτισμα του πυρός για την υποψηφιότητά της), σε μια μαζικότατη συγκέντρωση στο Σάο Πάολο, όπου ο Μπολσονάρο ζήτησε αμνηστία για τους καταδικασμένους πραξικοπηματίες που επιχείρησαν να αλώσουν τη δημοκρατία, την 1η Ιανουαρίου του 2023. Εκεί, η Μισέλ, σαν την καλύτερη εκπρόσωπο του μεσσιανικού μπολσοναρισμού, μίλησε πρώτη, προτείνοντας για τη Βραζιλία ένα σχέδιο θεοκρατικού καθεστώτος. Χαρακτήρισε τους μπολσοναριστές ως «τον στρατό του Θεού» και, διαμαρτυρόμενη για τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, στον οποίο απέδωσε «το κακό που έχει καταλάβει τη χώρα», μίλησε για την άφιξη της στιγμής της απελευθέρωσης: «Πατέρα, εμείς σε αγαπάμε και σου ζητάμε ο Κύριος να εδραιώσει τη βασιλεία του στη Βραζιλία». Χωρίς να παραλείψει να ξεκαθαρίσει πως «εμείς ευλογούμε το Ισραήλ, στο όνομα του Χριστού. Αμήν».

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων στη σημειολογία, για να καταλάβεις το μήνυμά της, λέει ο αρθρογράφος της «Ο Globo», Μπερνάρντο Μέλο Φράνκο. «Το μήνυμά της είναι να δοθεί μάχη κατά του κοσμικού κράτους».

«Από την ομιλία της ήταν προφανές πως, εάν φτάσει ποτέ στο προεδρικό μέγαρο, ως πεφωτισμένη ευαγγελική, θα στρατεύσει τις δυνάμεις της, για να χτίσει ένα θεοκρατικό κράτος, βασισμένο στη Βίβλο», προειδοποιούσε η Βραζιλιάνα δημοσιογράφος Ελιάνε Μπρουμ. «Αυτό που κάνει είναι να ορίζει την πολιτική μέσα από την πίστη… ζητώντας από τους Βραζιλιάνους να διαβάζουν την πραγματικότητα, όπως ακριβώς διαβάζουν τη Βίβλο. Κι αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ όσο φαίνεται, γιατί η θρησκευτικοποίηση της πολιτικής είναι το τέλος της πολιτικής και ο θάνατος της δημοκρατίας».