Ηταν 21 ετών και έγκυος στο πρώτο της παιδί όταν πέθανε ο άντρας της. Χήρα σε μια κοινωνία αμείλικτη απέναντι στις μόνες γυναίκες, η Σίσα Αμπού Νταούχ δεν βρήκε πουθενά δουλειά. Μέχρι την ημέρα που ντύθηκε άντρας και πήγε στην οικοδομή. Πέρασαν 43 χρόνια από τότε: σαράντα τρία χρόνια μεταμφιεσμένη άντρας για να μπορέσει να διεκδικήσει το αυτονόητο δικαίωμα στην επιβίωση, άλλα τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς και ακόμη πιο σκληρής αδιαφορίας.
Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, όταν οι αρχές του Λούξορ έβγαλαν την ευαισθησία τους από τα σκονισμένα συρτάρια της λήθης. Η Διεύθυνση Κοινωνικής Αλληλεγγύης της πόλης την τίμησε ως «πρότυπο Αιγύπτιας μητέρας» απονέμοντάς της το βραβείο της «γυναίκας τροφοδότη της οικογένειας» για την ακάματη δουλειά της ώστε να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά της.
Η Σίσα έμεινε χωρίς κανένα εισόδημα με τον θάνατο του συζύγου της. Η συνθήκη της ήταν ακόμη πιο δυσοίωνη, καθώς προέρχεται από μια φτωχή συντηρητική κοινότητα, στην οποία ήταν ταμπού να δουλεύουν οι γυναίκες κι όποιες το αποτολμούσαν συναντούσαν αποδοκιμασία και αποκλεισμό. Οι εναλλακτικές δεν ήταν πολλές: περιορίζονταν στην επαιτεία.
Αντ’ αυτού, η νεαρή γυναίκα έκοψε τα μαλλιά της, μεταμφιέστηκε σε άντρα φορώντας σαρίκι και φαρδιές κελεμπίες πάνω από παντελόνια και άρχισε να κάνει ό,τι δουλειά έβρισκε: γυάλισε παπούτσια στους δρόμους, όργωσε χωράφια, κουβάλησε κεραμίδια, ανέβηκε σε σκαλωσιές οικοδομών.
«Προτίμησα την έντιμη δουλειά από τη ζητιανιά για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Για να μη γίνω στόχος της κοινωνίας λόγω των παραδόσεων αλλά και να προστατευτώ από τους άντρες, τα βλέμματά τους και την παρενόχληση, αποφάσισα να... γίνω άντρας και να φορώ τα ρούχα τους δουλεύοντας πλάι τους σε άλλα χωριά όπου κανείς δεν με γνώριζε», δήλωσε με αφοπλιστική απλότητα στο Al-Arabiya. Οταν η κόρη της Χούτα μεγάλωσε και παντρεύτηκε, ο άντρας της αρρώστησε και δεν μπορούσε να δουλέψει. Ετσι η Σίσα συνέχισε να δουλεύει, αυτή τη φορά για να συντηρήσει και την οικογένεια της Χούτα.
Για την «πρότυπο Αιγύπτιας μητέρας» οι αρχές δεν εφείσθησαν εγκωμίων, χωρίς ποτέ να σχολιάσουν ποια μισαλλοδοξία μπορεί να κάνει μια κοινωνία να αρνείται σε μια γυναίκα να δουλέψει για να επιβιώσει και ποια αναλγησία μπορεί να διέπει μια κυβέρνηση που στρέφει την πλάτη της σε τόσο ευάλωτες ομάδες. Πρόσωπο σκαμμένο, σώμα ενός ξεχασμένου φύλου, μάτια θολά και βλέμμα απορημένο για μια τιμή που άργησε πολύ, η Σίσα, στα 64 της και βραβευμένη πια, αλλά μάνα και γιαγιά που έχει να θρέψει στόματα, συνεχίζει να σηκώνεται κάθε πρωί στις έξι και να στέκεται με το κασελάκι της μπροστά στον σταθμό του Λούξορ περιμένοντας να γυαλίσει παπούτσια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας