Τα ντεσιμπέλ εντός αστικού ιστού τις μέρες του καλοκαιριού κινούνται χαμηλά και οι δρόμοι αδειάζουν. Αν η Θεσσαλονίκη ήταν ταινία, το soundtrack της θα υπέγραφαν οι «The Specials». Μια πόλη φάντασμα στην οποία αντικρίζεις στα χαμένα βλέμματα συμπολιτών την ίδια σιωπηλή απορία: «Τι κάνεις κι εσύ εδώ;». Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μείνεις –ή να ξεμείνεις– στην πόλη τον Αύγουστο και πολλοί άνθρωποι επιλέγουν πολύ συνειδητά αυτή τη συνθήκη, μια συνθήκη που έγινε συνήθεια και μια συνήθεια που έγινε λατρεία, όπως παίρνει το αυτί μου να εξηγεί ένα παιδί μιλώντας στο τηλέφωνο, περιμένοντας στην ουρά των εισιτηρίων του σινέ Απόλλων.
Το σινέ Απόλλων για άλλο ένα καλοκαίρι δημιούργησε μια πόλη μέσα στην πόλη, στην οποία ζωντανεύουν τις νύχτες χαρακτήρες ταινιών που έγιναν σημείο αναφοράς στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς και έργα που κάθε άνθρωπος έχει για λίγο ή πολύ φανταστεί τον εαυτό του μέσα σε αυτά.
Αγνωστοι μεταξύ αγνώστων στην οδό Σαρανταπόρου στη Θεσσαλονίκη πήραν και αυτό το καλοκαίρι τον δρόμο για τον καταπράσινο κήπο αυτού του κινηματογράφου: Chinatown, Blade Runner, 500 Days of Summer, Mulholland Drive, Sunset Boulevard, Lost Highway, Magnolia, Her, Kiss Me Deadly, Once Upon a Time in Hollywood και πολλές ακόμη ταινίες έφεραν μέσα στον Ιούλιο την αύρα του Λος Αντζελες στον Βορρά.
Στο κινηματογραφικό μενού του Αυγούστου συναντάς γεύσεις από τον γαλλικό Νότο μέχρι και τη λίμνη Βόλβη, από Γκοντάρ μέχρι Τσιώλη. Μέσα στο ασφαλές περιβάλλον του θερινού σινεμά συναντάς ανθρώπους μόνους, δίπλα σε άλλους που κρατάνε μια θέση για την αργοπορημένη παρέα τους, πλάι σε άλλους ακόμα που ψάχνουν μέσα από την ταινία που παρακολουθούν να βρουν όσους περιμένουν και ίσως να λείπουν μακριά.
Θυμάμαι εκείνη τη μέρα με τις βεντάλιες για να αντέξει ο κόσμος την κάψα λίγο πριν βουτήξει στο δροσιστικό σινεμά του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Τα ζευγάρια μεγάλης ηλικίας που επέλεξαν να περάσουν μια νύχτα στο «Πιερό ο τρελός» μάλλον επιβεβαιώνουν και τα λόγια του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη, που πίστευε ότι, αν δεν σου αρέσουν οι ίδιες ταινίες με το ταίρι σου, αργά ή γρήγορα ο γάμος θα οδηγηθεί σε διαζύγιο.
Ενας νεαρός άντρας μπροστά μου εξηγούσε στον φίλο του πόσο τον ζηλεύει που δεν έχει δει την ταινία. «Την έχω δει τρεις φορές, τη λατρεύω, πεθαίνω, λιώνω», αναφώνησε ανάβοντας τσιγάρο. Δίπλα μου καθόταν μια μητέρα που έδωσε ραντεβού με την κόρη της στην ταινία του Γκοντάρ. Η μητέρα κάπνιζε μάλιστα με στιλ που θα ζήλευε και ο Μπελμοντό.
Λίγο πριν χαθεί το φως του ήλιου, η ταινία ξεκίνησε και το κοινό μεταμορφώθηκε σε συνταξιδιώτη του Φερντινάν/Πιερό και της Μαριάν, σαν να κάναμε ένα σουρεάλ οτοστόπ στη Βασιλίσσης Ολγας. «Μόνο όταν πεθάνουμε θα μάθουμε αν αγαπήσαμε ο ένας τον άλλον για πάντα». Και πριν προλάβουμε να βυθιστούμε στη φράση με την οποία ουσιαστικά έχτισε ο Γκοντάρ όλη αυτή την ταινία, αποχαιρετήσαμε το ford κάμπριο και τους μύθους του γαλλικού κινηματογράφου για να επιβιβαστούμε σε ένα βανάκι δύο υπέροχων τύπων κάπου κοντά στη λίμνη Βόλβη.
Αυτή τη φορά, ο Αργύρης Μπακιρτζής έφερε τη δική του ατάκα-ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. «Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε». Ο Σταύρος Τσιώλης επηρέασε μέσα από αυτή την ταινία τις ομαδικές συζητήσεις του μέλλοντος, αλλά και τις συζητήσεις ανδρών οι οποίοι συχνά επικοινωνούν αποκλειστικά με ατάκες της ταινίας που έχουν ενταχθεί στο φρασεολόγιο τους. Πώς να μην έχει γίνει viral μετά η ατάκα του Σάκη Μπουλά: «Ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία;»
Τα διαδοχικά sold out στο Απόλλων επιβεβαίωσαν για ακόμη μία φορά ότι ο κόσμος χρειάζεται το σινεμά και το σινεμά τον κόσμο για να μπορέσουν να υπάρξουν. Το πρόγραμμα του Αυγούστου συνεχίστηκε με Αλμοδόβαρ, Τσίου και «Φθηνά Τσιγάρα». Ο Αλέν Ντελόν θα είναι για πάντα ζωντανός στη μεγάλη οθόνη, οι αμφιβολίες που έφερε ο Φελίνι πριν από 60 χρόνια μέσα από το «8 ½» παραμένουν επίκαιρες και ο Γουόνγκ Καρ Γουάι θα βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιδρά στο σενάριο της ζωής μας μέσα από τα σενάρια των ταινιών του.
«Θυμάται αυτά τα χρόνια που χάθηκαν πια, σαν να βλέπει κάποιος από ένα παράθυρο με σκονισμένα τζάμια. Το παρελθόν είναι κάτι που μπορεί να δει, αλλά όχι να το αγγίξει. Και όλα όσα βλέπει είναι θολά και ακαθόριστα».
Αν υπάρχει κάτι θετικό στην αφόρητη ζέστη, είναι ότι τα θερινά σινεμά θα παραμείνουν ανοιχτά για καιρό ακόμη και θα μας επιτρέπουν να βλέπουμε ωραίες ταινίες, να ταξιδεύουμε σε μέρη πραγματικά ή νοερά, παρέα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Σε Απόλλων, Ναταλί, Ελληνίς και σε άλλα θερινά σινεμά ίσως βρείτε εκείνες τις αποδράσεις που δεν ήρθαν αυτό το καλοκαίρι.
🔴 Δείτε το πρόγραμμα, πληροφορίες και προσφορές στο summercinemas.gr
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας