Η κομψή ελαφρότητα μιας βρετανικής «λιχουδιάς» και οι πικροδάφνες της Συγγρού

Ο Πύργος του Downton 2: Μια Νέα Εποχή

(Downton Abbey: A New Era, Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ, 2022, 125')

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Σάιμον Κέρτις

● ηθοποιοί: Χιου Μπόνεβιλ, Ελίζαμπεθ ΜακΓκάβερν, Μάγκι Σμιθ, Μισέλ Ντόκερι, Χιου Ντάνσι, Ντόμινικ Γουέστ, Ναταλί Μπάι

Πιο εύπεπτη (φαντάσου!) από την αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, πιο δουλεμένη και ενδιαφέρουσα από την ταινία του 2019, η βρετανική λιχουδιά έρχεται με την υπογραφή του έμπειρου στην τηλεόραση Σάιμον Κέρτις, που τα καταφέρνει θαυμάσια και στο σινεμά χάρη στο σενάριο του (ελαφρώς τεμπέλη) Τζούλιαν Φέλοουζ και τα τόσο φωτογενή κάδρα του Αντριου Νταν.

Το νέο «Downton» ξεκινά μ’ έναν γάμο της… εργατικής τάξης και τελειώνει με μια κηδεία της αριστοκρατίας. Αυτή είναι και η «νέα εποχή», λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο, που θα πείσει ακόμα και την οικογένεια Κρόουλι να δει τη ζωή αλλιώς.

Συγκεκριμένα μέσα από τον φακό της κινηματογραφικής μηχανής, μια και αναζητώντας πόρους για τη συντήρηση του πύργου και του κτήματος η Μέρι δέχεται να φιλοξενηθεί στο σπιτικό της οικογένειας ένα κινηματογραφικό συνεργείο που γυρίζει ταινία. Το... «κίνεμα» θα φέρει τα πάνω-κάτω στο Downton και φυσικά θα προσφέρει σεναριακές αφορμές για χαριτωμένη κωμωδία. Παράλληλα η μισή οικογένεια θα ταξιδέψει στη νότια Γαλλία (για να μην απολαμβάνουμε μόνο την αγγλική εξοχή, αλλά και τη γαλλική Ριβιέρα), για ν’ ανακαλύψει με τρόμο γιατί ένας γοητευτικός παντρεμένος κύριος με παιδιά, που μόλις πέθανε, άφησε την πανέμορφη βίλα του κληρονομιά στη γιαγιά Βάιολετ!

Αβίαστο χαμόγελο, τρυφερή συγκίνηση σ’ ένα φιλμ-χαρά για τα μάτια που με κομψή ελαφρότητα προσφέρει κινηματογραφικό αντίδοτο στα βάρη της εποχής – ακριβώς όπως τότε, το ’38, το σινεμά στην ασημένια οθόνη.

► ODEON ESCAPE, ODEON ΟΠΕΡΑ, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΑΝΟΙΞΗ ΧΑΪΔΑΡΙ, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΣΙΝΕ ΝΙΚΑΙΑ, ΣΟΦΙΑ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Doctor Strange in the Multiverse of Madness 

(ΗΠΑ, 2022, 126’)

● σκηνοθεσία: Σαμ Ράιμι

● ηθοποιοί: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Ελίζαμπεθ Ολσεν, Τσιουετέλ Ετζιόφορ, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς

Ο Doctor Strange χρησιμοποιεί τις μαγικές γνώσεις του για ν’ ανοίξει την πόρτα προς το πολυσύμπαν: θα ταξιδέψει στις μυστηριώδεις εναλλακτικές πραγματικότητες, θα βιώσει τις δικές του εναλλακτικές ταυτότητες και, με συμμάχους τον Γουονγκ και τη Γουάντα Μαξίμοφ, θα έρθει αντιμέτωπος μ’ έναν νέο, ανίκητο αντίπαλο. Η Marvel υπογράφει την 28η ταινία της, ο Doctor Strange τη δεύτερη δική του, ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, από την άλλη, κάνει τον κόσμο να του ανήκει.

► CINERAMA, ODEON ESCAPE, TOWN CINEMA, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΑΘΗΝΑΙΟΝ, ΑΙΓΛΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΡΙΑΝ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ, ΖΕΑ, ΘΗΣΕΙΟΝ, ΙΝΤΕΑΛ, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX, ΚΟΡΑΛΛΙ CINEMAX, ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ, ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΟΝΑΡ, ΟΝΕΙΡΟ, ΠΑΛΑΣ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ, ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ, ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ, ΣΙΣΣΥ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ, ΦΛΟΙΣΒΟΣ, ΦΟΙΒΟΣ

Οι πικροδάφνες (Ελλάδα, 2021, 67')

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Πάολα Ρεβενιώτη

Να μην ξεχνάμε τις πικροδάφνες της Συγγρού. Εκείνες που έφτιαχναν νησίδα στη «νέα» λεωφόρο, που προσέφεραν στήριγμα και σκοτάδι για ερωτικές ξεπέτες. Τρεις σπουδαίες τρανς γυναίκες, η καθεμιά με το στιλ, το ύφος και την παρακαταθήκη της (με την υπογραφή της τόσο συνεπούς ως σκηνοθέτριας ντοκιμαντέρ, Ρεβενιώτη), κάνουν βόλτα μια νύχτα στην Αθήνα και μοιράζονται τις αναμνήσεις τους από τις πιάτσες όπου δούλεψαν. Η Πάολα Ρεβενιώτη πιο λιγομίλητη και αυστηρή (αλλά φυσικά κάνοντας όλες τις καίριες ερωτήσεις), η Μπέττυ Βακαλίδου, η απόλυτη κυρία με τον ακτιβισμό στο αίμα της, και η bubbly Εύα Κουμαριανού με το απολαυστικό χιούμορ («αν δεν ήμουν εγώ, το Sotris θα είχε κλείσει!»).

Οι κλεφτές βόλτες με τ’ αυτοκίνητα (επαγγελματική έδρα τους άλλωστε), οι αστυνόμοι, τα τεκνά και οι μπαλαμοί, η ηρωίνη, οι φυλακές, τα εντυπωσιακά ντυσίματα των τρανς που πάντα έμοιαζαν με θαυμαστά ξωτικά, η καθεμιά κι ένα ουρί του παραδείσου, αναδύονται από τις κουβέντες των τριών ηρωίδων (της ταινίας αλλά και της ζωής, αυτές που επέζησαν ενώ τόσες άλλες χάθηκαν στο σκοτάδι), εξωραϊσμένες μεν, ως νοσταλγικές αναμνήσεις, με μια αίσθηση αθωότητας, που ποτέ όμως δεν ολοκληρώνεται, ευτυχώς, χωρίς μια απότομη προσγείωση στον ρεαλισμό. Οι αναφορές στα λιντσαρίσματα από τους «προκομμένους» πολίτες ακούγονται τόσο επίκαιρες τις ημέρες της δίκης των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου, θέτοντας την ταινία της Ρεβενιώτη στο σωστό, στο χρήσιμο πλαίσιό της: αυτός δεν είναι απλώς ένας περίπατος στο παρελθόν, είναι κι ένα καμπανάκι για το μέλλον. Στο σταυροδρόμι που οι τρεις γυναίκες τόσο συχνά αναφέρουν, αυτό της πορνείας και της τέχνης, η ταινία της Ρεβενιώτη είναι το πράσινο φανάρι.

► ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Δωμάτιο 108 (L’ ennemi, Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο, 2020, 105')

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Στεφάν Στρεκέρ

● ηθοποιοί: Ζερεμί Ρενιέ, Αλμά Χοδορόφσκι, Εμανουέλ Μπερκό

Ο Λουί Ντιριέ είναι ένας ανερχόμενος, αναγνωρίσιμος πολιτικός. Η Μαέβα είναι η γυναίκα του με μια ομορφιά κι ένα πάθος που κόβει την ανάσα. Η σχέση τους είναι ταραχώδης, τόσο ώστε να γίνεται ορατό σε όλους στο πολυτελές ξενοδοχείο όπου διαμένουν. Οταν η Μαέβα βρεθεί νεκρή στο δωμάτιό τους με τον αριθμό 108 κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο ένοχος, ούτε κι ο Λουί, παρότι αρχίζει να υποψιάζεται… τον εαυτό του. Βασισμένη «ελεύθερα» σε πραγματική ιστορία, η ταινία του Στρεκέρ πετυχαίνει κάποιες γοητευτικές εικόνες, είναι όμως το στιλιζάρισμά της τόσο βαρύ και επίμονο που υπερφορτώνει μια τελικά αδύναμη πλοκή. Εκείνο που κρατά αλώβητη τη δύναμή του είναι η εκπληκτική ομορφιά της Αλμά Χοδορόφσκι, εγγονής του διάσημου Αλεχάντρο.

Full Time (À plein temps, Γαλλία, 2021, 88')

​​​​​​​​​​​​​​★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Ερίκ Γκραβέλ

● ηθοποιοί: Λορ Καλαμί, Αν Σουάρες

Δεν είναι πολλές οι φορές που μια σκηνοθετική «άσκηση» καταφέρνει να έχει και περιεχόμενο, η ταινία του Γκραβέλ είναι μία από αυτές. Η Λορ Καλαμί, που γνωρίσαμε από την τηλεοπτική σειρά «Dix pour cent» κι από τότε δικαίως έχει αναδειχτεί σε μία από τις καλύτερες Ευρωπαίες ηθοποιούς (για τον ρόλο της εδώ τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας στη Βενετία, ενώ η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου την άνοιξη), υποδύεται τη Ζουλί, μητέρα δύο παιδιών που αγωνίζεται να τα μεγαλώσει μόνη της. Παλαιότερα στέλεχος εταιρίας, είναι αναγκασμένη τώρα να δουλεύει ως καθαρίστρια σε ξενοδοχείο του Παρισιού ενώ μένει σε μακρινό προάστιο. Η διαδρομή της στη δουλειά και πίσω γίνεται οριακά αδύνατη όταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς ανακοινώνουν απεργία. Είναι ακριβώς η μέρα που η Ζουλί έχει συνέντευξη για μια καινούργια, καλύτερη δουλειά, ένα ραντεβού που δεν πρέπει να χάσει, αλλά την πιέζει ασφυκτικά.

Με την υποστήριξη της εκπληκτικής μουσικής της Ιρέν Ντρεζέλ, η Γκραβέλ χτίζει μια ταινία κοινωνική (μια υπόθεση που άνετα θα ανήκε στους αδελφούς Νταρντέν), με τη φόρμα όμως του θρίλερ καταδίωξης όπου θύμα είναι αλλεπάλληλα η Ζουλί και θύτης ο χρόνος. Μέσα στους άδειους διαδρόμους του ξενοδοχείου, στους πολύβοους δρόμους της πόλης, στα προάστια της εγκατάλειψης, η Ζουλί της Λορ Καλαμί βρίσκει το έδαφος να δείξει τα πολλά πρόσωπα της γυναίκας (αναγκασμένα να συνυπάρχουν), από την υστερία, στην αγάπη, στην απόγνωση, στο πείσμα, μέσα σ’ ένα σύστημα που ολοταχώς καταρρέει. Αλλά του οποίου τα σεντόνια είναι πεντακάθαρα.

100% Λύκος (100% Wolf, Αυστραλία, Βέλγιο, 2020, 96')

​​​​​​​★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Αλεξ Στάντερμαν

● με τις φωνές των Χάρη Αριστείδου, Κούλη Νικολάου, Μαρίας Κάνθερ

Ο Φρέντι Λουπέν δεν είναι ένα συνηθισμένο αγόρι: είναι ο διάδοχος του θρόνου στη μοναδική εναπομείνασα κοινότητα λυκανθρώπων. Εχοντας χάσει μικρός τους γονείς του, περιμένει αγωνιωδώς να γίνει 14 και να μεταμορφωθεί, για πρώτη φορά, σε λύκο αναλαμβάνοντας και τα ηνία της «αγέλης». Μόνο που αντ’ αυτού θα μεταμορφωθεί σε… υπερευαίσθητο κανίς, περίγελως της κοινότητάς του. Για να διώξει την κατάρα που τον βαραίνει, θα χρειαστεί να φέρει πίσω το κλεμμένο μαγικό πετράδι ζώντας εν τω μεταξύ σαν αδέσποτο σκυλάκι. Χαριτωμένη και πρωτότυπη παιδική κωμωδία, με την αγάπη για το διαφορετικό στην καρδιά της, που προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη.