Μια καλοκαιρινή περιπέτεια με τον Βαγγέλη Γερμανό

Οι κινηματογραφιστές Γιώργος Κυβερνήτης, Νεφέλη Οικονόμου-Πάντζου, Μαρία Σιδηροπούλου και Αλέξης Χατζηγιάννης είναι νέοι δημιουργοί που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στον χώρο του κινηματογράφου.

Με διαφορετικές αφετηρίες και σπουδές (Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών, Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Μεταπτυχιακό στην Παραγωγή Ταινιών Ντοκιμαντέρ, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, αντίστοιχα), με προσωπικές δουλειές στο ενεργητικό τους, συναντήθηκαν στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού με αντικείμενο το ντοκιμαντέρ, ιδιαίτερο κινηματογραφικό είδος για το οποίο εκφράζουν «ιδιαίτερη αγάπη».

Μέσα μου βλέπω μονάχα θάλασσα

Ετσι «κόλλησαν» και αποφάσισαν να γυρίσουν ως ομάδα το μικρού μήκους «Μέσα μου βλέπω μονάχα θάλασσα» που συστήνει τον Βαγγέλη Γερμανό.

Συμμετείχε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Δράμας και αύριο προβάλλεται στο αντίστοιχο τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» (Odeon Οπερα, αίθουσα 1 στις 17.30). Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλούν για την εμπειρία τους από τη Δράμα, για το ντοκιμαντέρ, τη συνεργασία τους και τον Βαγγέλη Γερμανό. Σχεδόν 40 χρόνια μετά «Τα μπαράκια» και μετά τη μεγάλη περιπέτεια υγείας, ξεκίνησε το καλοκαίρι του με εμφανίσεις σε «μπαράκια».

«Πέρα από μαθηματικός, μουσικός και εν δυνάμει ηθοποιός είναι και ζωγράφος και μας παρασέρνει μαζί του σε μια καλοκαιρινή περιπέτεια γεμάτη χρώματα, θάλασσα και ήχους, γιατί όλα στη μουσική του περιστρέφονται γύρω από αυτά τα στοιχεία», γράφει το στόρι της ταινίας, όπου ο Βαγγέλης Γερμανός μεταξύ άλλων θυμίζει στο κοινό: «Είμαι το μεσαίο παιδί μιας λαϊκής οικογένειας. Το πραγματικό μου όνομα είναι Ευάγγελος Ιωάννου Γεωργουλόπουλος. Το ψευδώνυμο Γερμανός με συνοδεύει λόγω χρωμάτων, ξανθό-γαλανό».

• Ποια ήταν η εμπειρία σας από το Φεστιβάλ Δράμας και τι περιμένετε από το Φεστιβάλ της Αθήνας;

Ηταν η πρώτη φορά για όλους μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και ήταν πραγματικά πολύ ωραία. Σου προσφέρει μια συνολική εμπειρία που σπάνια συναντάει κανείς σε τέτοιες διοργανώσεις. Δεν περιορίζεται σε θνησιγενείς προβολές, αλλά είναι μια συνεχής και ολοζώντανη κινηματογραφική εβδομάδα.

Είναι πολύ ωραίο να ζεις ανάμεσα σε ταλαντούχους και ευαίσθητους ανθρώπους που «πάνω-κάτω» θέλετε να κάνετε το ίδιο πράγμα. Μέσα από τη ζύμωση είναι πιθανό να προκύψουν και συνεργασίες, πράγμα μόνο θετικό. Ευχαριστούμε από καρδιάς το φεστιβάλ για τη φιλοξενία και για τις ευκαιρίες. Ζούσαμε σε ένα σινεφίλ παράλληλο σύμπαν εκεί πάνω, εδώ στην Αθήνα είμαστε εντός έδρας και περιμένουμε με ανυπομονησία την προβολή στις «Νύχτες Πρεμιέρας», όπου θα είναι και ο Βαγγέλης.

• Τι σημαίνει για τέσσερις νέους δημιουργούς να συν-σκηνοθετούν μια ταινία;

Η συνεργασία κύλησε άψογα. Δουλέψαμε πάνω στην ιδέα και την προσέγγισή της εξ αρχής και οι τέσσερις, εξ ου και η συν-σκηνοθεσία. Στην πορεία του εγχειρήματος, άλλος δούλεψε παραπάνω στο οπτικοακουστικό μέρος, άλλος ασχολήθηκε με την παραγωγή και επικοινωνία, άλλος με πιο τεχνικά κομμάτια, αλλά με έναν τρόπο ο καθένας έβαλε το προσωπικό του λιθαράκι ώστε να προκύψει το αποτέλεσμα.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της συνεργασίας σε τέτοιο πλαίσιο είναι ίσως η διαλλακτικότητα που απαιτήθηκε και οι υποχωρήσεις που έκανε ο καθένας μας. Ειδικά στο ντοκιμαντέρ η διατήρηση της ισορροπίας της σχέσης είναι καταλυτικό σημείο και η χημεία ανάμεσα στους τέσσερίς μας και στον Βαγγέλη ήταν πολύ καλή από την πρώτη στιγμή. Τέσσερις άνθρωποι για ένα ντοκιμαντέρ ίσως είναι ο χρυσός αριθμός.

• Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το είδος του ντοκιμαντέρ;

Ο καθένας προέρχεται από διαφορετικό χώρο: κινηματογράφος, φωτογραφία, δημοσιογραφία. Η πρώτη γνωριμία μεταξύ μας έγινε στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού με αντικείμενο το ντοκιμαντέρ. Και οι τέσσερις έχουμε ιδιαίτερη αγάπη για το συγκεκριμένο είδος. Μας αρέσει πολύ. Θα κάνουμε κι άλλες ταινίες.

• Πώς επιλέξατε τον Βαγγέλη Γερμανό, έναν πολυσχιδή δημιουργό που ωστόσο όταν μεσουρανούσε, ήσασταν αγέννητοι; Ποια η σχέση σας με τη μουσική και τα τραγούδια του και πώς αντέδρασε όταν του προτείνατε το ντοκιμαντέρ;

Πράγματι, όταν κυκλοφόρησαν τα «Μπαράκια» ήμασταν αγέννητοι. Ωστόσο για τους περισσότερους από εμάς οι μετέπειτα δίσκοι και τα τραγούδια του ήταν οικείο άκουσμα στο σπίτι όσο μεγαλώναμε. Αγαπάμε πολύ τη μουσική και το στιλ του. Ο ίδιος ήταν θετικός, αλλά επιφυλακτικός στην αρχή, στο τέλος ανοιχτόκαρδος σαν παιδί. Είναι πολύ ωραίος τύπος. Ηταν χαρά μας που τον γνωρίσαμε και τιμή μας που δέχτηκε την πρότασή μας να τον κινηματογραφήσουμε.