Ο άνθρωπος που κρατά από το 1992 τη μουσική εκπομπή «Later... with Jools Holland» (δηλαδή το περίφημο σόου στο BBC 2 «Αργά με τον Τζουλς Χόλαντ») έκανε πάλι το θαύμα του. Τη στιγμή που όλοι αναρωτιούνταν πώς θα μπορέσει ο Τζουλς Χόλαντ να ξεπεράσει την απίστευτη επιτυχία (τουλάχιστον για τη Μεγάλη Βρετανία) του δίσκου «Golden Age of Song», που κυκλοφόρησε το 2011, εκείνος είχε έτοιμη την απάντηση: συγκέντρωσε σε ένα δίσκο κορυφαίες γυναίκες της μουσικής, τους έδωσε και ξανατραγούδησαν μεγάλα τραγούδια.
Απέδειξε έτσι για άλλη μια φορά πως ξέρει να φτιάχνει θαυμάσιες συλλογές ακολουθώντας τον γνωστό τρόπο: δεν τα παίρνει όλα πάνω του αλλά αναλαμβάνει τη μισή παραγωγή και πετά το υπόλοιπο «μπαλάκι» της δημιουργίας στον εκάστοτε καλεσμένο του. Να, σαν το εξώφυλλο του δίσκου που εκείνος είναι στη βάρκα και κάνει κουπί κι οι Σειρήνες από πίσω ακολουθούν.
Ωραίες εκπλήξεις, επιτυχημένες γεμάτες ενορχηστρώσεις, γυναικεία ματιά κι ένας δίσκος που ακούγεται απνευστί από το πρώτο ώς το 14ο τραγούδι είναι το «Sirens of Song».
Η Κάιλι Μινόγκ μάς «έστειλε» διασκευάζοντας λάγνα το «Should i stay or should i go» των Clash.
Η Τζος Στόουν είναι απολύτως στον φυσικό της χώρο τραγουδώντας «Letting me down».
Η Εmeli Sande έχει την άνεση να κοιτάξει στα μάτια και να ερμηνεύσει ένα κομμάτι σαν το «Love me or leave me», που σφράγισε με την ερμηνεία της η Νίνα Σιμόν.
Η Λουίζ Μάρσαλ (από τα βασικά μέλη της ορχήστρας του Τζουλς Χόλαντ) παίζει στα δάχτυλα τη σόουλ και το r ‘n’ b και ξέρει πώς να αναδείξει τραγούδια όπως το «A vow». Δύσκολο έργο έχει η Laura Mvula που πρέπει να σταθεί αντάξια -και το καταφέρνει- της ιστορίας τού «See line woman», το οποίο ερμηνεύει με πιο φάνκι τρόπο από τη Νίνα Σιμόν που του έδινε διαστάσεις ιεροτελεστίας.
Σέξι η KT Tunstall στο «Night and day», γεμάτες ενέργεια η Ιμέλντα Μέι στο «Top to bottom boogie» και η Melanie C στο «I wish» του Στίβι Γουόντερ.
Μόνο δύο κομμάτια δεν ηχογραφήθηκαν ειδικά για το «Sirens of Song». Το ένα είναι το «Ain’t Misbehavin», που ερμήνευσε το 2008 (χρονιά που έφυγε κι από τη ζωή) η Ερθα Κιτ στο σόου του Χόλαντ κι ευτυχώς βρήκε θέση στο άλμπουμ διότι είναι μια μαγική στιγμή και κλείνει ιδανικά τον δίσκο. Το άλλο είναι το κλασικό «Monkey Man» που η Εϊμι Γουάινχαουζ τραγουδά έξοχα (κάτι ανάμεσα σε εμβατήριο και εναρκτήριο λάκτισμα για γιορτή).
Ιδρυτικό μέλος της βρετανικής ποπ μπάντας Squeeze, ο Τζουλς Χόλαντ παρέμεινε στα κίμπορντ τους ώς το 1981. Αλλωστε ήδη από το 1978 είχε αρχίσει να λοξοκοιτά τη σόλο καριέρα. Οταν πια εγκατέλειψε για τα καλά το γκρουπ, ξεκίνησε μια τηλεοπτική περιπλάνηση την οποία συνδύασε με τη μουσική.
Το 1987 δημιούργησε την Jools Holland Big Band, μετεξέλιξη της οποίας είναι το πολυπληθές συγκρότημά του Rhythm & Blues Orchestra. Οι συνεργασίες που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ξεκινούν από τον Στινγκ και τον Eρικ Κλάπτον και φτάνουν ώς τον Mαρκ Νόπφλερ, τον Τζορτζ Χάρισον, τον Ντέιβιντ Γκίλμορ και τον Μπόνο. Οποιος όμως και να ήταν δίπλα του, εκείνος δεν έχασε ποτέ την ικανότητα να σφραγίζει ό,τι κι αν κάνει με μια παλιομοδίτικη, χαρακτηριστική και πολύ γοητευτική αύρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας