Εορταστικός Βιβάλντι

Με αφορμή την επέτειο των 300 ετών από την απόκρουση της τουρκικής εισβολής στην Κέρκυρα (1716) το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (ΤΜΣΙΠ) παρουσίασε το αλληγορικό ορατόριο του Βιβάλντι «Θριαμβεύουσα Ιουδήθ» (19/5/2016).

Συμμετείχαν τέσσερις μονωδοί, η μικτή Χορωδία Δωματίου σε διδασκαλία Μιράντας Καλδή και η Ορχήστρα Δωματίου του ΤΜΣΙΠ σε προετοιμασία Σπύρου Γκικόντη.

Διηύθυνε ο διακεκριμένος μπαροκίστας αρχιμουσικός Πέτερ Σίμουρ. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Κερκυραίων, με υποστήριξη της Εφορίας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας, του προγράμματος «Erasmus+», της Οπερας Δωματίου Κέρκυρας και του Σωματείου Οι Φίλοι του Ιδρύματος «Μνήμη Albert Cohen».

Δίπλα στους τοπικούς επισήμους, στην επετειακή συναυλία παρέστη και ο Φρέντερικ φον Σούλενμπουργκ, ύστατος συγγενής του Γερμανού στρατηγού Γιόχαν Ματίας φον Σούλενμπουργκ (1661-1747), ηγέτη των βενετικών δυνάμεων στη νικηφόρο απόκρουση των Οθωμανών.

Το γενναίο μουσικό εγχείρημα, που είχε διαφημιστεί ευρύτατα στην πόλη της Κέρκυρας, φιλοξενήθηκε στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, όπου έγινε το αδιαχώρητο από το πλήθος φιλόμουσων που ανταποκρίθηκαν. Αυτή ήταν η δεύτερη παρουσίαση της «Ιουδήθ» στην Ελλάδα και, πιθανότατα, η πρώτη στην Κέρκυρα.

Σήμερα, η ωρίμανση της ιστορικής ερμηνευτικής έχει καταστήσει αυτονόητη προσδοκία τη χρήση οργάνων εποχής και αντίστοιχων προδιαγραφών απόδοσης. Η εκτέλεση στην Κέρκυρα ήταν μερικώς συμβιβαστική: με σύγχρονα όργανα, μικτή χορωδία.

Ωστόσο, στο ακρόαμα οι όποιες υστερήσεις συμψηφίστηκαν με την άκρα προσήλωση, τον φανερό ζήλο και τον ενθουσιασμό των νεανικών συνόλων, αφήνοντας ανάμικτες, τελικώς καλές εντυπώσεις.

Απηχώντας τα δεδομένα της πρώτης παρουσίασης από τις αποκλειστικά γυναικείες δυνάμεις του βενετσιάνικου «Ospedale della Pietà» (1717;), oι πρωταγωνιστικοί ρόλοι αποδόθηκαν από γυναικείες φωνές με έντονα διαφέρουσες χροιές, που συνδυάστηκαν σε ηδονικές συνηχήσεις.

Το μέγεθος και το σχήμα του ενιαίου χώρου σε συνδυασμό με την τεράστια συρροή ακροατών παρήγαγαν ένα σχεδόν ιδανικό ηχητικό περιβάλλον για τις μεσαίου μεγέθους μουσικές δυνάμεις και τις μονωδούς.

Η έμπειρη Ελληνοκαναδή μεσόφωνος Αριάνα Κρις ενσάρκωσε την Ιουδήθ με λαμπερή, χυμώδη, αισθησιακή φωνή και καλαίσθητα τυποποιημένο, εκφραστικό τραγούδι. Απέναντί της, η νεαρή μεσόφωνος Νικολέτα Ιερείδου τραγούδησε τον απαιτητικό ρόλο του στρατηγού των βαρβάρων Ολοφέρνη με ολόφρεσκη, θερμή, αρρενωπά κοντράλτα φωνή και συγκρατημένο πάθος.

Τον ρόλο της Αμπρα ερμήνευσε με άνεση και ακρίβεια και η Κερκυραία υψίφωνος Ρόζα Πουλημένου. Ως Βαγώας η έμπειρη υψίφωνος Μαριάνα Μανσόλα έκλεψε στο τέλος τις εντυπώσεις, αποδίδοντας με λαμπερό, ευκίνητο τραγούδι, φανερή δεξιοτεχνική άνεση και στιλιζαρισμένη θεατρικότητα την άρια εκδίκησης για τον θάνατο του κυρίου του, Ολοφέρνη.

Στην ιδιαίτερα πλούσια παρτιτούρα που συνέθεσε ο Βιβάλντι για την εορταστική περίσταση προβλέπονται ουκ ολίγες άριες με πολύ δεξιοτεχνική, σολιστική συνοδεία από ποικίλα όργανα (βιολί, ντούο φλάουτων, μαντολίνο κ.λπ.), τα μέρη των οποίων εκτελέστηκαν με άκρα εγρήγορση από τον βιολιστή Σπύρο Γκικόντη σε μπαρόκ βιολί και σολίστες μέλη της ορχήστρας.

Ο έμπειρος Βρετανός αρχιμουσικός οδήγησε τις μουσικές δυνάμεις του ΤΜΙΠ με ασφαλές χέρι, γνώση και πραγματιστικές αξιώσεις, αντλώντας ένα συνολικά καλό ηχητικό αποτέλεσμα, που προσέγγιζε ικανοποιητικά τις προδιαγραφές της ιστορικής ερμηνευτικής: σβέλτο και κινητικό στα γρήγορα μέρη, εύπλαστο και στιλιζαρισμένα θεατρικό στα λυρικά.