Τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο τον ξέρουμε ως ντράμερ των Planet of Zeus, του πιο δημοφιλούς ελληνικού χέβι μέταλ συγκροτήματος. Αλλοι τον ξέρουν ως τον ντράμερ της Δήμητρας Γαλάνη. «Είναι ο καλύτερος στην Ελλάδα», μου είχε πει σε ανύποπτο χρόνο η ίδια η Δήμητρα.
Τώρα τον γνωρίζουμε και με ένα προσωπικό του project ως Night Knight. Μόλις κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του (διπλό 12” βινίλιο, cd και digital album από την Inner Ear) «God Ιs Α Μotherfucker» στο οποίο, παρακαλώ, τα κάνει όλα μόνος του.
Εγραψε τη μουσική και τους στίχους, παίζει όλα τα όργανα, τραγουδάει, υπογράφει και την παραγωγή. Ο ήχος του ροκ, από Νιλ Γιανγκ μέχρι Radiohead και από Μπρους Σπρίνγκστιν μέχρι Black Rebel Motorcycle Club.
«Επειτα από πολλές προσωπικές περιπέτειες, ένιωθα την ανάγκη να κλειστώ στο στούντιο και να βουτήξω στον ωκεανό του ήχου χωρίς σωσίβιο» μας λέει. «Χωρίς συνταγές. Ηθελα να ηχογραφήσω τραγούδια που δεν χωρούσαν στα άλμπουμ των συγκροτημάτων, στα οποία συμμετείχα μέχρι τώρα.
»Να δείξω επιτέλους στους φίλους μου τι έχω στο κεφάλι μου και πώς αντιλαμβάνομαι τη σύγχρονη pop-rock μουσική. Είχα μεγάλη ελευθερία. Δοκίμασα πολλά πράγματα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω. Ο απόλυτος αισθητικός έλεγχος που είχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω πολύ πιστά τον ήχο που φανταζόμουν στο μυαλό μου».
Αναπόφευκτη η ερώτηση: Αναλόγως τα σχήματα με τα οποία εμφανίζεται, μεταμορφώνεται και σε κάποιον άλλον; «Διέπομαι από μια σταθερή αισθητική κι έναν ίδιο τρόπο προσέγγισης όλων των μουσικών στιγμών» απαντά. «Αυτή είναι η ταυτότητά μου.
Οχι ο ήχος μου. Θεωρώ ότι ώς ένα βαθμό πρέπει κάθε κατάσταση να την αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Ο μουσικός δεν πρέπει να έχει έναν ήχο, αλλά μια γενική αισθητική σε κάθε είδος που προσεγγίζει. Πέρα από το γεγονός ότι το αντίθετο θα ήταν αφόρητα βαρετό, πρέπει να ξέρεις πότε είσαι εκεί για να κάνεις την εμπροσθοφυλακή να νιώσει σιγουριά και με τη σειρά της να μεταδώσει το συναίσθημα στον κόσμο επί 10 και πότε είσαι σολίστας.
Είτε Α' είτε Β' αντρικό ρόλο μού αναθέσουν σε μια συνθήκη, στην οποία έχω επιλέξει να βρίσκομαι, εγώ θα πάω για το Οσκαρ. Θα υπηρετήσω τον ρόλο που μου ανέθεσαν και δεν θα αναλωθώ σε κατινιές για το αν ήταν δίκαιη ή όχι η επιλογή».
Ο Σεραφείμ ως Night Knight παίζει στις 10 Μαρτίου στο ΑΝ club μαζί με τους Tango With Lion. Και κάθε Σαββατοκύριακο μπορούμε να τον ακούμε δίπλα στη Γαλάνη (την Τσαλιγοπούλου και τη Νέγκα) στο Passport. «Με τη Δήμητρα έχουμε πάρα πολλούς κοινούς τόπους, γι' αυτό και είναι ο μοναδικός άνθρωπος τον οποίο ακολουθώ πιστά τόσα χρόνια, ανεξαρτήτως προγραμμάτων» εξηγεί.
«Εχω πάντα χρόνο για τη Δήμητρα, γιατί είναι πνευματικά και καλλιτεχνικά ακούραστη. Ακόμη και τώρα συνεχίζει να ρισκάρει, να ακούει και να θέλει να δημιουργήσει και να παίξει.
»Αν στο 99% των Ελλήνων δημιουργών αυτή τη στιγμή έλεγες ότι δεν θα ξαναδούν δεκάρα από τη μουσική θα τα παρατούσαν την ίδια στιγμή. Η Δήμητρα απλά θα έβρισκε μια δουλειά part-time για να συντηρηθεί και να μπορεί να παίζει μουσική. Αυτό το λέω μετά βεβαιότητος, γιατί είναι πάνω απ' όλα ακροατής και λάτρης της μουσικής».
• Ποια είναι τα κοινά σημεία ανάμεσα στη Γαλάνη και τους Planet Of Zeus;
«Και οι δύο δημιουργούν με αγάπη και ειλικρίνεια, δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους και ανεβάζουν τον προσωπικό τους πήχη μέρα με τη μέρα, σκαλί σκαλί. Το κάνουν πάντοτε με τους δικούς τους όρους, σε έναν χώρο γεμάτο αρπακτικά και τυχοδιώκτες. Το κάνουν πρώτα για τους εαυτούς τους και μετά για όλους τους άλλους.
»Τους αρέσει πολύ και ο δρόμος και το πατάρι και ένα live τους δεν είναι ποτέ το ίδιο. Ακούν ο ένας τον άλλο πάνω στη σκηνή, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και φροντίζουν το συναίσθημα αυτό να το μεταδίδουν και στους από κάτω».
Πολύ ενδιαφέρων τύπος ο Σεραφείμ, άλλη πάστα ανθρώπου και μουσικού. «Γράφω τραγούδια κάθε μέρα», μου λέει, αποχαιρετώντας με. «Το αντιμετωπίζω σαν άσκηση. Κάποιοι λύνουν sudoku, εγώ κάνω αυτό, ανεξαρτήτως ιδιώματος».
Θλίψη ή χαρά στη μουσική, τι βοηθάει περισσότερο στην έμπνευση; «Στον κόσμο των κριτικών η θλίψη έχει μεγαλύτερη καλλιτεχνική αξία. Στον δικό μου κόσμο όχι. Οπως και στον κόσμο του κινηματογράφου, στον οποίο ουδέποτε θα δεις μια κωμωδία να βραβεύεται. Η τέχνη δεν υπάρχει μόνο για να αφυπνίζει, να ευαισθητοποιεί, να ανοίγει ορίζοντες. Υπάρχει και για να φτιάχνει τη διάθεση κάποιου, να τον κάνει να γελάει, να χορεύει».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας