Η Ανι Λένοξ επιμένει να κοιτάζει προς τα πίσω

Πέντε χρόνια μετά το «The Annie Lennox Collection» του 2009 και πέντε μετά τη συλλογή με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, που είχε τίτλο «A Christmas Cornucopia», η Ανι Λένοξ επέστρεψε με ένα δίσκο που για τρίτη φορά δεν έχει στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον, αλλά λοξοκοιτάζει στο παρελθόν. Επιλέγοντας τραγούδια από το Great American Songbook κυκλοφόρησε το έβδομο σόλο άλμπουμ της και το ονόμασε «Nostalgia». Πρόκειται για μια συλλογή από διασκευές της ίδιας σε κλασικά κομμάτια, πρωτίστως από τις δεκαετίες του ’30 και του ’40, πολλά από τα οποία πρωτοερμηνεύτηκαν από τους Μπίλι Χολιντέι, Λούις Αρμστρονγκ, Νίνα Σιμόν, Τζο Στάφορντ.

Το ίνδαλμα της ποπ, που όπως έχει πει στο παρελθόν «η περιέργειά μου με έχει οδηγήσει στις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες», βαδίζει αυτή τη φορά σε δύσκολα μονοπάτια. Οχι μόνο γιατί τα τραγούδια που επέλεξε έχουν φωνητικές απαιτήσεις (σ’ αυτά δεν μασάει), αλλά γιατί είναι συνδεδεμένα με μια ταραχώδη στιγμή της αμερικανικής ιστορίας, τότε που οι κοινωνικές ανισότητες και εκκρεμότητες έντυναν τη μουσική δημιουργία με ένα αδιανόητο πέπλο. Τα τραγούδια, όμως, δεν έχουν κρατήσει τίποτα παλιό και είναι φανερό ότι τα προσέγγισε με τρόπο που να «δηλώνει» πως πλέον κουμάντο κάνουν η φωνή και η ερμηνεία της.

Ο δίσκος ξεκινά με το «Memphis in June», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1945 κι από το οποίο έχει αφαιρέσει το αεράκι του Μέμφις που φυσούσε στις παλαιότερες εκτελέσεις. Από το «Summertime» έχει αφαιρέσει τα πάντα και το τραγουδά σαν εξομολόγηση.

Το «I put a spell on you» (που ήταν και το πρώτο σινγκλ) έχει μια πολύ αβανταδόρικη εκτέλεση. Το «Strange fruit» και το «God bless the child», για πάντα σημαδεμένα από την Μπίλι Χολιντέι, δεν έχουν ούτε την αγωνία, ούτε τον εσωτερικό σπαραγμό των παλιών εκτελέσεων. Από την άλλη, το «You belong to me» είναι μια ωραία καθαρή εκτέλεση, στο «September in the rain» έβαλε τη δραματική της πινελιά, στο «Mood Indigo» του Ντιουκ Ελινγκτον (με το οποίο τελειώνει και ο δίσκος) όλη της τη λαγνεία, γι’ αυτό και μας χαρίζει μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου.

Η Σκοτσέζα βέβαια λέει πως για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του «Nostalgia» ξόδεψε πολλές ώρες μελετώντας vintage ηχογραφήσεις και ό,τι άλλο υπήρχε καταγεγραμμένο σε βίντεο. «Αναρωτιόμουν πώς θα ήταν η φωνή μου, θα ταίριαζαν τα τραγούδια με τη φωνή μου; Ηταν μια μικρή πρόκληση. Κατά κάποιο τρόπο άρχισα να τα γνωρίζω, να τα οικειοποιούμαι, γίναμε φίλοι και διασκεδάσαμε αρκετά κατά τη διαδικασία».

Η μουσική του άλμπουμ παίχτηκε κυρίως από την ίδια την Ανι Λένοξ και τον μακροχρόνιο συνεργάτη και συμπαραγωγό της Μάικ Στίβενς, στο στούντιο του οποίου, στο Δυτικό Λονδίνο, ηχογραφήθηκε.

Τραγουδίστρια, συνθέτρια, ακτιβίστρια και ασυμβίβαστο είδωλο, η Aνι Λένοξ είναι από τις πιο καταξιωμένες και πολυβραβευμένες τραγουδίστριες στην ιστορία της ποπ. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι από τη στιγμή που η 60χρονη θα αποφάσιζε να προσθέσει τη δική της φωνή σε τόσο μεγάλα κομμάτια θα το έκανε με ενδιαφέρον, θα τα φώτιζε με την προσωπικότητά της και τη γνωστή μοναδική ροκ σφραγίδα της.

Απλώς όταν μας έχει αφήσει στη σιωπή τόσα χρόνια, περιμέναμε από εκείνη μια πιο εντυπωσιακή κίνηση κι όχι ένα νοσταλγικό ξαναζέσταμα. Εχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από την Ανι. Κι όσο για το αν θα περιοδεύσει παρουσιάζοντας τον δίσκο ανά τον κόσμο, προς το παρόν λέει όχι.