«Στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, υπήρξε μια διάχυτη ατμόσφαιρα ελαφρότητας. Μπορούσαν να τραγουδούν για την ελευθερία, ακόμα κι αν δεν τη ζούσαν στην πλήρη της μορφή. Για μένα, αυτό είναι το Παρίσι. Μια πόλη που καινοτομεί και στην οποία όλα είναι δυνατά».
Τι την ήθελε τη δήλωση αυτή η Ζαζ; Και ποιος φανταζόταν ότι μια τυπική συνέντευξη (στην ιστοσελίδα PureCharts) για την προώθηση του νέου της δίσκου με τίτλο «Paris» θα προκαλούσε τέτοιο αναβρασμό στον γαλλικό Τύπο;
Η εφημερίδα «Liberation» που πρώτη «θίχτηκε» από τον ενθουσιασμό που η Ζαζ χρέωσε στην πόλη σε μια δύσκολη ιστορικά στιγμή, σήκωσε πρώτη το γάντι. Μέσω ενός σχολίου που υπογράφει ο Φρανσουά Χαβιέ-Γκομέζ και με εμφανώς ειρωνική διάθεση αναφέρει: «Η ελαφρότητα για την οποία μιλά η νεαρή τραγουδίστρια ακούγεται σαν το άλλοθι των ναζί, που έλεγαν πως το Παρίσι ήταν η πόλη των καμπαρέ, των σικ εστιατορίων και των χαριτωμένων γυναικών. Είναι η ίδια εικόνα της πόλης των απολαύσεων την οποία οι αντιστασιακοί ήθελαν να πολεμήσουν. Κι αμέσως μετά την απελευθέρωση αυτή η ελαφρότητα είναι που προσάψαμε σε καλλιτέχνες όπως η Εντίθ Πιαφ, ο Σαρλ Τρενέ, οι οποίοι τραγουδούσαν για τους ένστολους σε μια κατεχόμενη πόλη. Ακριβώς επειδή οι αληθινές μαρτυρίες εξαφανίζονται, οδηγούμαστε σταδιακά σε μια μορφή αμνησίας. Να θυμίσουμε απλώς στη Zαζ πως για μια δημοφιλή και αγαπητή τραγουδίστρια, τίποτα δεν είναι πιο επιζήμιο από τις τρύπες της μνήμης».
Προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον εαυτό της, η Ζαζ απάντησε τη Δευτέρα μέσω της προσωπικής της σελίδας στο facebook χαρακτηρίζοντας το σημείο εκείνο της συνέντευξης μια ατυχή στιγμή. Ξεκινώντας απολογητικά (αργότερα έγινε πιο επιθετική) είπε: «Καμιά φορά η διαδοχή των λέξεων είναι δύσκολη. Το μόνο που ήθελα να εκφράσω είναι πως εκείνη την περίοδο, παρά τις δυσκολίες, η ζωή συνεχίστηκε. Λυπάμαι που μερικοί οπαδοί της πολεμικής ακονίζουν το μυαλό τους μόνο για να κρίνουν αμφιλεγόμενες δηλώσεις και να ανακαλύψουν ακραίους υποστηρικτές. Ακόμα κι αν δεν είμαι ιστορικός, ξέρω ότι αυτή η σκοτεινή περίοδος της ιστορίας μας δεν είναι μια περίοδος ελευθερίας ούτε και ελαφρότητας. Οι μόνοι που το αντιμετώπιζαν έτσι ήταν οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους, για τους οποίους δεν έχω καμιά συμπάθεια».
Στο διά ταύτα τώρα, το νέο της άλμπουμ περιλαμβάνει διασκευές και στην πραγματικότητα είναι ένας φόρος τιμής στην Πόλη του Φωτός.
Η νεαρή επανερμηνεύει με τον δικό της τρόπο τραγούδια ταυτισμένα με το Παρίσι. Ανάμεσά τους τα «Champs Elysées», «Sous le ciel de Paris», «La parisienne», «I Love Paris» (ντουέτο με τη Νίκι Γιανόφσκι), «J’aime Paris au mois de Μai» (με τον Σαρλ Αζναβούρ) κ.ά. Η παραγωγή έχει τη βαριά υπογραφή του Κουίνσι Τζόουνς. Δηλαδή όλα έμοιαζαν ιδανικά. Μέχρι που μπήκε στη μέση η ελαφρότητα...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας