«Η Τζαμάικα έδωσε στη μουσική τον Μπελαφόντε, τον Μάρλεϊ κι εμένα»

«Μουσικά μιλώντας, η Τζαμάικα μας έδωσε έναν Χάρι Μπελαφόντε, έναν Μπομπ Μάρλεϊ κι έναν Μόντι Αλεξάντερ»: μας μιλά ο τελευταίος, ένας ζωντανός θρύλος της κλασικής τζαζ, ο Τζαμαϊκανός πιανίστας του οποίου η οικογένεια πήγε στις ΗΠΑ το 1961, όταν ο ίδιος ήταν 17 χρόνων, ξεχώρισε με τη ζωντάνια του παιξίματός του και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους τζαζίστες της εποχής.

Αλλωστε ζώντας τη Νέα Υόρκη της εποχής του, συμπορεύτηκε με θρύλους όπως οι Λούις Αρμστρονγκ, Ντιουκ Ελινγκτον, Μάιλς Ντέιβις, Τόνι Μπένετ και Φρανκ Σινάτρα.

Την Τετάρτη, ο Μόντι Αλεξάντερ θα βρεθεί στη σκηνή της αίθουσας «Χρήστος Λαμπράκης» στο Μέγαρο Μουσικής με το Τρίο του, για να παρουσιάσει τις πρωτότυπες συνθέσεις του από τα χρόνια της εφηβείας του τη δεκαετία του ’50 και τις πρώτες στουντιακές ηχογραφήσεις στο Κίνγκστον, που τον καθιέρωσαν ως ηγετική μορφή στη μουσική σκηνή της Τζαμάικας, αλλά και κομμάτια από μια πορεία παρέα με τους εκλεκτότερους του είδους. Από το απόγειο της ωριμότητάς του, μας υπόσχεται μια αξέχαστη βραδιά που θα μας... ταρακουνήσει προσφέροντάς μας την ανάταση ως το γοητευτικό απόσταγμα ενός μεγάλου ταξιδιού στον κόσμο, πλάι σε σπουδαία ονόματα στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής ψυχαγωγίας. Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα του Μεγάρου στην τζαζ μουσική; Αλλά και μεγαλύτερη ευκαιρία για μια συζήτηση με αυτόν τον ζωντανό θρύλο, που έχει ξαναπαίξει στην Αθήνα με τον μεγάλο Ντίζι Γκιλέσπι και όχι μόνο μεταφέρει ιαματικά θετική ενέργεια με τη μουσική του, αλλά κλείνει και κάθε απάντησή του με ένα «σας ευχαριστώ»;

● Κύριε Αλεξάντερ, τι είναι για σας η μουσική;

Η μουσική είναι η ίδια η ζωή. Για μένα, η μουσική είναι το πώς μπορείς να πεις την ιστορία σου και να εμπνεύσεις τους ανθρώπους να κοιτάξουν πέρα από τα προβλήματα του κόσμου και την προσωπική τους ζωή. Και απόλαυσα αυτό το δώρο που μου δόθηκε από πολύ μικρός. Κάθε φορά που παίζω, νιώθω σαν να κάνω τη μεγαλύτερη θεραπεία για κάθε είδους θέματα. Οταν παίζω, παίζω μουσική από κάτι που με εμπνέει, γιατί για μένα η μουσική δεν είναι απλώς κάτι σε ένα χαρτί που γράφτηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια. Είναι το τώρα, είναι οι ζωντανοί ήχοι της ζωής μας. Παίζω μουσική που έχει να κάνει με τη θεραπεία και τη θετική ενέργεια και ανυπομονώ να τη φέρω στη σπουδαία Αθήνα. Οπότε η μουσική είναι ο κόσμος για μένα.

● Δεν είναι η πρώτη σας φορά στην Αθήνα, έτσι δεν είναι;

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα παίξω μουσική στην Αθήνα. Ημουν χαρούμενος που ήμουν εκεί σε μερικές περιπτώσεις στο παρελθόν. Μια φορά ήρθα με τον μεγάλο τρομπετίστα της τζαζ Ντίζι Γκιλέσπι, σε μια άλλη περίσταση με δύο μάστερ της τζαζ, τον Ρέι Μπράουν και τον Μιλτ Τζάκσον, και άλλη μια μόνος μου πριν από λίγα χρόνια.

● Είχατε την τύχη να συνεργαστείτε με μερικούς από τους θρύλους της τζαζ. Θέλετε να μας μιλήσετε για κάποια από τις εμπειρίες σας μαζί τους;

Οταν άρχισα να παίζω επαγγελματικά, ήταν απίστευτο ότι κάποιοι άνθρωποι από τον κόσμο της μουσικής ήρθαν να με ακούσουν να παίζω. Και με ενέπνευσαν με την ενθάρρυνσή τους. Ενας από αυτούς ήταν ο Φρανκ Σινάτρα, ένας άλλος ήταν ο Μάιλς Ντέιβις, ένας ακόμη ο Οσκαρ Πίτερσον κι ένας άλλος ήταν ο μεγάλος Ahmad Jamal.

Ολοι αυτοί με ενθάρρυναν λέγοντας πολύ θετικά πράγματα, κάτι που προσπαθώ να κάνω κι εγώ τώρα με τους νεότερους. Είχε μεγάλη σημασία. Σήμαινε τον κόσμο για μένα και μου έδωσε τη σιγουριά ότι όταν έπαιζα, έπαιζα μουσική που είχε αξία και ήταν πολύτιμη, επειδή ο κόσμος ανταποκρινόταν με χαρά. Γιατί όλη μου η αποστολή είναι να φέρνω ανάταση στον κόσμο και να τους δημιουργώ ωραία συναισθήματα. Οπως ένιωσα όταν είδα για πρώτη φορά τον Λούις Αρμστρονγκ...

● Καθώς μιλούσατε, αναφέρατε κι έναν από τους αγαπημένους μου τζαζίστες, τον Μιλτ Τζάκσον. Πώς ήταν να συνεργάζεσαι μαζί του;

Είναι υπέροχο που ακούω ότι εκτιμούσες τον Μιλτ Τζάκσον με τον τρόπο που θα έπρεπε να τον εκτιμούν όλοι. Επαιξα πολύ με τον Μιλτ. Ηχογραφήσαμε μαζί. Μάλιστα, μια φορά ήρθαμε μαζί στην Αθήνα. Ηταν πίσω στη δεκαετία του ’80, ναι. Με τον Ray Brown, τον μεγάλο μπασίστα, ντράμερ μας ήταν ο Γκρέιντι Τέιτ και στο βιμπράφωνο ο Μιλτ Τζάκσον. Εγώ έπαιζα πιάνο σε αυτό το σχήμα. Ο Μιλτ ήταν ένας από τους αληθινούς δεξιοτέχνες και δασκάλους. Είχε ένα τόσο κομψό παίξιμο, αλλά ταυτόχρονα ήταν και funky. Επαιζε τόσο γεμάτα, με ψυχή! Επαιζε μπλουζ αλλά και τις μπαλάντες με τέτοιο λυρισμό που με ενέπνευσε - είναι ένας από τους μουσικούς που με ενθάρρυναν πολύ. Περάσαμε υπέροχα μαζί και ο Μιλτ δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

● Μπορεί να αφορά άλλο μουσικό μονοπάτι και να φαίνεται άσχετη ερώτηση για έναν τζαζίστα αλλά, καθώς κατάγεστε από την Τζαμάικα, ενδίδω στον πειρασμό να σας ρωτήσω για τον Μπομπ Μάρλεϊ και αν τον γνωρίζατε.

Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τζαμάικα, έγινα μουσικός και ήμουν στη σκηνή πριν έρθει ο Μπομπ Μάρλεϊ στο Κίνγκστον, την πρωτεύουσα. Είχα ήδη αρχίσει να ηχογραφώ στο στούντιο προτού εμφανιστεί στη σκηνή ο Μπομπ και ξεκινήσει τις πρώτες του ηχογραφήσεις, είχα ήδη πάει στην Αμερική κι έπαιζα σε διάφορα κλαμπ στο Μαϊάμι και τη Νέα Υόρκη όταν ο Μπομπ ξεκινούσε: και ήταν τόσο δυνατό το μήνυμα που είχε για να ακούσει ο κόσμος, τα μηνύματα που είχε στα τραγούδια του. Μπορεί να μη συνάντησα ποτέ τον Μπομπ αλλά ήξερα άτομα στον περίγυρό του, ήξερα τόσο πολλά σχετικά με το τι έκανε. Ολα τα τραγούδια του για μένα είναι πολύ σημαντικά γιατί δεν αφορούν απλά τη μουσική αλλά αφορούν την ανάταση και την ενδυνάμωση του κόσμου, που χρειάζεται να πάρει κουράγιο και ενθάρρυνση επειδή ζει σε δύσκολες συνθήκες. Οπότε, μουσικά μιλώντας, η Τζαμάικα μας έδωσε τον Χάρι Μπελαφόντε, μας έδωσε τον Μπομπ Μάρλεϊ και μας έδωσε και τον Μόντι Αλεξάντερ. Σας ευχαριστώ πολύ!

♦ Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής-αίθουσα «Χρ. Λαμπράκης» Τετάρτη, 20/11 στις 20.30 Monty Alexander Τrio Πιάνο: Monty Alexander Ακουστικό μπάσο: Luke Sellick Ντραμς: Jason Brown Εισιτήρια 8-40 €. Προπώληση 210-7282333, megaron.gr