Mια σπουδαία χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια χορού, η οποία συνέδεσε το όνομά της με το Ελληνικό Χορόδραμα, που άφησε το αποτύπωμά της στο Εθνικό Θέατρο και στο Θέατρο Τέχνης, η Ρένα Καμπαλάδου, έφυγε πλήρης ημερών, διδάσκοντας ως την τελευταία στιγμή.
Η Ρένα Καμπαλάδου σπούδασε χορό στη σχολή της Ραλλούς Μάνου, ενώ ως στέλεχος του Ελληνικού Χοροδράματος και πρώτη χορεύτρια σε παραστάσεις του στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έβαλε τις βάσεις για την προσωπική της πορεία στην τέχνη. Πράγματι, δημιουργεί την πρώτη της σχολή στην Αθήνα, στην οδό Αναγνωστοπούλου 47, όπου ως χορεύτρια και χορογράφος, δασκάλα και δημιουργός, ξεκαθαρίζει την τάση που θα υπηρετήσει.
Η πρώτη της χορευτική παράσταση έλαβε χώρα στο θέατρο Βεάκη με έργα των Μ. Θεοδωράκη, Θ. Αντωνίου και Σ. Ξαρχάκου και σκηνικά – κοστούμια των Γ. Τσαρούχη, Σ. Βασιλείου και Ν. Νικολάου. Βάζει την υπογραφή της σε συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο ως πρώτη χορεύτρια και κάνει την πρώτη της «σόλο» εμφάνιση στην Επίδαυρο, στο έργο «Βάκχες», σε σκηνοθεσία Α. Μινωτή και με πρωταγωνίστρια την Κ. Παξινού. Συνεργάζεται με τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης και εμφανίζεται στις «Όρνιθες» ως μια αξέχαστη Αηδόνα.
Το 1983 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο θέατρο του Λυκαβηττού με τα έργα «Μετανάστες» σε μουσική Γ. Μαρκόπουλου, «Ανδρομάχη» του Γ. Τσαγκάρη και «Τύψεις» του Θ. Αντωνίου. Την επόμενη χρονιά συμμετείχε με τα ίδια έργα, στις εκδηλώσεις για την Πολιτιστική Αθήνα. Ακόμα, συμμετέχει σε επιτυχίες της εποχής και αποκτά την εμπειρία των μεγάλων έργων του ελληνικού θεάτρου. Αναλαμβάνει τις χορογραφίες στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και στο Ελεύθερο Θέατρο όπου επί σειρά ετών χορογραφεί μιούζικαλ και θεατρικά έργα των Φώσκολου, Καμπάνη, Λαζαρίδη κ.ά.
Έχοντας κερδίσει την εκτίμηση και την αγάπη σημαντικών ανθρώπων που δε σταμάτησαν ποτέ να τη στηρίζουν, δημιουργεί τη δική της χορευτική ομάδα. Τσαρούχης, Κλουβάτος, Καμπάνης, Λεοντής, Μαρκόπουλος, Βασιλείου, Σπαθάρης βάζουν το όνομά τους στις χορογραφίες της με το έργο τους. Με την ομάδα της έχει πραγματοποιήσει επιτυχείς παραστάσεις στην Αθήνα (Θέατρο Κνωσσός, Παλλάς, Λυκαβηττός κ.α.) και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας ενώ στο εξωτερικό, στη Νάπολη παρουσιάστηκε το έργο «Βάκχες» σε μουσική Χρήστου Λεοντή μετά από πρόσκληση του ΝΑΤΟ.
Το 1981 άνοιξε τη σχολή χορού της στα Σπάτα. Η Ρ. Καμπαλάδου δε σταμάτησε ποτέ να διδάσκει και να δημιουργεί. Στεκόταν με ιδιαίτερη αφοσίωση δίπλα στους μαθητές και τους συνεργάτες της. Πίστευε πως σκοπός στη διδασκαλία των παιδιών – εκτός από την εκπαίδευση πάνω στην τεχνική του χορού – είναι η γενικότερη ψυχική και συναισθηματική καλλιέργεια, η απόκτηση αυτοπεποίθησης και η ανάπτυξη της αίσθησης του συνόλου και της συνεργασίας.
Η ομάδα της συνέχισε με τον τίτλο «Ιχώρ». Η αστείρευτη αγάπη της για το χορό έγινε ασπίδα ενάντια στις αντιξοότητες και με την επιμονή και την υπομονή συνέχισε το έργο της, μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά, στα "παιδιά" της. Η Ρένα Καμπαλάδου τιμήθηκε με το έπαθλο Κ. Πράτσικα για την προσφορά της στην τέχνη που με τόσο ζήλο υπηρέτησε.
Η τελευταία της χορογραφία είναι το μπαλέτο «Ερωτικά» σε μουσική Χ. Λεοντή. Μια καλοκαιρινή βόλτα «υπό το Αργυρόδμητον της σελήνης Αρτέμιον φως».
→ Η κηδεία της θα γίνει Τρίτη 2 Απριλίου, στις 3.30 στο κοιμητήριο Σπάτων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας