Ο θάνατός της ήταν απροσδόκητος. Που σημαίνει πως θα μας λείψει ακόμη περισσότερο, καθώς ακόμη περιμέναμε να την ακούσουμε... Η Λιζέτα Νικολάου, η σημαντική ερμηνεύτρια από τη Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από τον Πόντο (το πραγματικό όνομά της ήταν Ελισάβετ Κατικαρίδου), «έφυγε» από τη ζωή προχθές το βράδυ. Είχε μια άσχημη πτώση από σκάλες καφετέριας και έκτοτε ήταν διασωληνωμένη με σοβαρό εγκεφαλικό αιμάτωμα.
Το σώμα είναι θνητό, ναι. Αλλά το πνεύμα, το τι εκπέμπει ο άνθρωπος, η κουλτούρα, οι λέξεις, το βλέμμα και η φωνή του -αυτά δεν... δεν είναι ποτέ θνητά. Ποτέ δεν ήταν. Ειδικά όταν μένουν χαραγμένα (στην κυριολεξία σχεδόν) στις ζωντανές μνήμες. Η Λιζέτα αυτό άφησε. Ολα αυτά άφησε, σαν μας άφησε τώρα, στα 72 της χρόνια.
Με το τραγούδι ασχολήθηκε ήδη με την ενηλικιώσή της επαγγελματικά, καθώς, μετά από ακρόαση που πέρασε για να κάνει δεύτερες φωνές στα «Δειλινά», έμεινε τελικά μόνιμη παρτενέρ δίπλα στον Στράτο Διονυσίου, ενώ συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους: Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλο, Βασίλης Τσιτσάνης (ο οποίος της είχε βγάλει το ψευδώνυμο «Βουλγαράκι» εξαιτίας της χαρακτηριστικής βαλκανικής χροιάς της φωνής της), Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά.
Το 1977 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός της δίσκος, «Το χαμόγελο της Λιζέτας», με τραγούδια που υπέγραφαν οι Δήμος Μούτσης, Γιάννης Σπανός, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Μαρκόπουλος. Η δισκογραφία συνεχίστηκε από το 1980 και μετά με τη μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη («Είμαι της γερακίνας γιος», «Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη», «Ασπρα κόκκινα κίτρινα μπλε» κ.ά.).
Τότε έκανε και τον «Θεσσαλικό κύκλο» με τον Γ. Μαρκόπουλο, που πραγματικά της άλλαξε τη ζωή όπως έχει πει και η ίδια. Ο Πόντος δεν έφυγε ποτέ από μέσα της και το 1985 εξαιτίας της τηλεοπτικής σειράς της ΕΡΤ «Το μεγάλο χρέος» (σε σενάριο Δημήτρη Ιατρόπουλου) αφιερωμένη στην ιστορία του Πόντου βγήκε ο δίσκος «Ποντιακά τραγούδια με τη Λιζέτα Νικολάου».
Η υπουργός Πολιτισμού έστειλε συλλυπητήρια ανακοίνωση για την ίδια στον γιο της Αλέξανδρο, την οικογένεια και τους οικείους της. Εμείς την αποχαιρετούμε με τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου (στενού φίλου και του τότε συζύγου της Γ. Λιάνη), που ίσως (ίσως λέμε) χρειάζεται να έχεις κάτι μέσα σου για να τους αισθανθείς: «Σ’ αυτόν που κυνηγούν και ‘ρθει, στην πόρτα σου για να κρυφτεί, στρώσε γωνιά για να πλαγιάσει, ρίξε δυο ξύλα στη φωτιά, για να γλυκάνει η νυχτιά, κι ο φόβος να καταλαγιάσει».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας