Γυναικεία βουτιά σε κρυμμένο θησαυρό

Τον Σεπτέμβριο του 1982 οι Depeche Mode κυκλοφόρησαν τον δίσκο «A Broken Frame». Δεν εκτιμήθηκε από το κοινό τους, αλλά σηματοδότησε την έναρξη των συνθετικών καθηκόντων του Μάρτιν Γκορ μετά την αποχώρηση του Βινς Κλαρκ από το συγκρότημα. Στην Ελλάδα, την ίδια εποχή, δυο μικρά κοριτσάκια έπαιζαν με τις κούκλες τους και απολάμβαναν ραδιόφωνο και πικάπ, που έπαιζαν ασταμάτητα Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Αλεξίου, Χατζιδάκι, Γκενσμπούργκ, Σάιμον και Γκαρφάνκελ, Abba.

Σήμερα τα δύο αυτά κορίτσια, η Μαριάνθη Μελίτση και η Σόφη Σαρηγιαννίδου, αποτελούν το πιο αγαπημένο γυναικείο ελεκτροπόπ ντουέτο: τις Marsheaux. Και για να τιμήσουν το συγκρότημα, που τους επηρέασε όσο λίγοι, αποφάσισαν να ηχογραφήσουν το ξεχασμένο άλμπουμ των Depeche, και μάλιστα με τον ίδιο τίτλο.

«To “A Broken Frame“ είναι αναμφίβολα ένας μυθικός δίσκος και μια τρομερή πρόκληση να τον διασκευάσεις ολόκληρο», λένε και οι δύο μαζί. «Στο μυαλό μας είναι η πιο υποτιμημένη δουλειά των Depeche Mode, που πάντα θα έχει ανάγκη να αποκαταστήσει τη θέση του στη δισκογραφία. Οταν ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε τα πρώτα δοκιμαστικά των διασκευών μας, πολλοί μάς έλεγαν να μην το τολμήσουμε. Είχαμε όμως πίστη και του φερθήκαμε με σεβασμό και αγάπη. Ξέρουμε ότι ακούγονται παράξενα -ακόμα και για μας- το “Leave In Silence” και το “My Secret Garden” με γυναικεία φωνητικά. Ελπίζουμε όμως να έχουμε δώσει μια νέα διάσταση στα τραγούδια».

Εκείνα που τους δένουν με τους Depeche Mode είναι πολλά. «Παραμένουν μεγάλη έμπνευση όχι μόνο μουσικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ο λόγος που γνωριστήκαμε, αφού η πρώτη μας συνάντηση έγινε σε ένα Depeche Mode party στη Θεσσαλονίκη. Κάθε δίσκος τους είναι σχολείο από όπου και να τον πιάσεις. Από τη μουσική και τους στίχους ώς την ερμηνεία και την παραγωγή».

Δύο χρόνια, λοιπόν, μετά το τέταρτο άλμπουμ τους, το «Inhale», κι αφού στο μεταξύ περιόδευσαν αρκετά, αποφάσισαν να βάλουν μπρος το εγχείρημα. «Γενικά κάνουμε αρκετές διασκευές. Μας αρέσει να παίζουμε με τη μουσική άλλων. Αρα σαν ιδέα υπήρχε καιρό στο μυαλό μας. Το κλικ έγινε όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι το ακούμε συγχρόνως στο ipod! Αρχικά σκεφτήκαμε να φτιάξουμε τον δίσκο μόνο για να προσφέρουμε το CD στις συναυλίες μας. Από τη στιγμή, όμως, που ανεβάσαμε το πρώτο κομμάτι, το “Monument”, και είδαμε ότι αρέσει στον κόσμο αλλάξαμε γνώμη και αποφασίσαμε να μην το περιορίσουμε εκεί».

Είναι μεγαλύτερη πρόκληση να «ξανακοιτάξει» κανείς έναν επιτυχημένο δίσκο ή έναν που έχει λίγο χαθεί στην Iστορία; «Η πρόκληση είναι να πάρεις ένα δίσκο, που είναι λίγο “hidden treasure” για τον πολύ κόσμο και να του δώσεις κάτι δικό σου. Το “A Broken Frame” μπορεί να μην ανήκει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία, δεδομένου ότι μιλάμε για τους Depeche Mode. Σίγουρα, όμως, είναι ο λιγότερο ακουσμένος από τη δισκογραφία τους. Το παραδέχονται και οι ίδιοι, από το 1984 έχουν πάψει να παίζουν οποιοδήποτε από τα τραγούδια του».

Οι διασκευές που έκαναν ακολουθούν τις μουσικές προσταγές του δίσκου ή πηγαίνουν κόντρα; «Εξαρτάται από το τραγούδι. Με τους Depeche, βέβαια, υπάρχει ένας κανόνας: το μεγάλο και φανατικό τους κοινό είναι πολύ περίεργο και σπάνια υιοθετεί κάτι που ξεφεύγει από το πλαίσιο που ορίζει το γκρουπ. Ηταν πολύ δύσκολο να τους πείσουμε να τις αποδεχτούν. Τραγούδια σαν τα “Leave In Silence”, “My Secret Garden”, “The Sun And The Rainfall” παραμένουν κάτι σαν ιερές αγελάδες. Απαγορεύεται να τα αγγίζεις».

Και η δική τους μεγάλη αδυναμία; «Το “Monument” και το “The Sun And The Rainfall”, που είναι και από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ ο Mάρτιν. Μπορεί η δική μας εκτέλεση να μην είναι τόσο σκοτεινή και επική όπως των Depeche Mode, αλλά κοιτάξαμε να βγάλουμε όλο τον ποπ ρομαντισμό που έκρυβε».