Το κορίτσι στην πισίνα ανοίγει τη ζωγραφική-κινηματογραφική αφήγηση του Μίλτου Σκούρα. Ο καλλιτέχνης επανέρχεται με αποκλειστικά ζωγραφική διάθεση και μέσα από 44 «ζωγραφικά μονοπλάνα» αφηγείται ασπρόμαυρες ιστορίες.
Αισθησιακές γυναίκες με μελαγχολική έκφραση, καλλίγραμμες γάμπες που μαγνητίζουν, κοντινά ζευγαριών που φιλιούνται, αγκαλιάζονται, συνομιλούν, επιχειρούν να δραπετεύσουν ο ένας από τον άλλον, η υγρή λεωφόρος και το ψιλόβροχο με φόντο τη Νέα Υόρκη, μίνιμαλ εσωτερικά δωματίων, το πλήθος στον δρόμο, σκηνές στο ρινγκ, στο μπαρ, ένας τζαζίστας των ‘60s ακουμπισμένος σε μια Ρολς Ρόις...
Νυχτερινά πλάνα από ιστορίες που ποτέ δεν θα μάθουμε τι συνέβη στη συνέχεια είναι ορισμένοι από τους πίνακες-καρέ της έκθεσης «Black and White Stories. 44 ζωγραφικά μονοπλάνα».
Μαζί με τη ζωγραφική και το σινεμά, συνυπάρχουν η λογοτεχνία, η μουσική, η φωτογραφία και το κόμικς, που τόσο αγαπάει ο Μίλτος Σκούρας. Το σύμπαν του καλλιτέχνη, άγνωστο και αναγνωρίσιμο, αιφνιδιάζει και γοητεύει τον θεατή, ενώ οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από «το σασπένς με την έννοια του εκκρεμούς», όπως λέει ο ίδιος. «Κάθε ένας από τους πίνακες εμπεριέχει μια εν δυνάμει ιστορία που εκκρεμεί να αποκαλυφθεί».
Η έκθεση συνεχίζεται μέχρι το καλοκαίρι στη Μονή Λαζαριστών -πιθανόν να μεταφερθεί και στην Αθήνα-, έναν χώρο που ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα των έργων. Η διοργάνωση εντάχθηκε στο πρόγραμμα του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, μια συνεργασία του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
«...ο Μίλτος Σκούρας καταλήγει με φυσικό τρόπο σε ένα αμιγώς συνθετικό αποτέλεσμα που με μεγάλη χαρά παρουσιάζουμε καθώς το φαινόμενο της σύνθεσης των τεχνών αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προγραμματικούς άξονες του καλλιτεχνικού προγραμματισμού μας», γράφει η Μαρία Τσαντσάνογλου, διευθύντρια του ΚΜΣΤ.
«Το μεγάλο διάστημα της απουσίας μου από τη ζωγραφική οφείλεται στην ενασχόλησή μου με τη διαφήμιση. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία, ωστόσο πάντα υπήρχε μέσα μου το γκράφικ νόβελ. Εκεί ήταν ο χώρος μου. Το ύφος μου και τότε ήταν ζωγραφικό. Δεν έκανα σκίτσα.
Οπως και σήμερα, οι εικόνες μου ήταν υπερρεαλιστικές. Επανέρχομαι σε εκείνο λοιπόν που κάποια στιγμή άφησα, με μεγαλύτερη ζωγραφική διάθεση» λέει στην «Εφ.Συν.» ο καλλιτέχνης.
«Εκανα μια σειρά έργων το 2010, συνέχισα το 2012, ωστόσο η συγκεκριμένη ενότητα είναι η πρώτη στην οποία συνδυάζω κείμενα. Στο "Black and White" υπάρχει μια ιδιομορφία. Ξεκίνησα με ασπρόμαυρες ζωγραφικές συνθέσεις με αναφορές στις δεκαετίες του ‘60-’70.
Είχαν καθαρά κινηματογραφική πλοκή, δράση, αφηγηματική διάθεση. Είναι μνήμες, φαντάσματα μιας εποχής από περιπέτειες, ερωτικές ιστορίες από το σινεμά, τα κόμικς. Οταν η σειρά προχώρησε και έφτασα στους 20 πίνακες, κατάλαβα ότι με ενδιέφερε να συνδυάσω την εικόνα με το κείμενο.
»Ζωγράφισα τους 44 πίνακες και εκ των υστέρων έψαξα για κείμενα που θα μπορούσαν να τους δώσουν μια αφηγηματική διέξοδο. Θεώρησα ότι θα έχει ενδιαφέρον να κάνω αυτό που γίνεται στο σινεμά.
»Γνωστά λογοτεχνικά κείμενα, δηλαδή, να λειτουργήσουν ως πιθανές γέφυρες μεταξύ τους προσδίδοντας νέα μορφή αφηγηματικής αρμονίας. Δεν ήθελα κάτι ραμμένο και κομμένο στην εικόνα, αλλά κάτι που να περιλαμβάνει την αναπάντεχη σύζευξη. Δεν ήταν δεδομένο ότι θα πετύχει. Ωστόσο η υπόθεση πραγματοποιήθηκε».
Ο καλλιτέχνης ξαναείδε ταινίες, έφερε στη μνήμη εικόνες, ανέτρεξε σε περισσότερα από 250 βιβλία. Τα αποσπάσματα που συνοδεύουν τους πίνακες προέρχονται από κείμενα των Τζακ Λόντον, Ζορζ Σιμενόν, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Τζακ Κέρουακ, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Μίλαν Κούντερα, Πασκάλ Μπρικνέρ, Μαργκερίτ Ντιράς, κ.ά.
Και όπως εύστοχα παρατηρεί ο Θωμάς Λιναράς «... όπως και να δει κανείς αυτές τις εικόνες, είτε σαν μονοπλάνο του Μπέλα Ταρ είτε σαν πίνακες ζωγραφικής, στο "τέλος της διαδρομής" θα φτάσει στα "όνειρα των συνόρων" εκεί όπου όλα είναι σινεμά...».
Με σπουδές αρχιτεκτονικής στο Μιλάνο, σημειολογίας και επικοινωνίας στο Παρίσι, ο Μίλτος Σκούρας συμμετείχε από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 στην πρωτοπορία του ευρωπαϊκού γκράφικ νόβελ, ενώ επηρεάστηκε από το έργο των Αμερικανών Ρεαλιστών κατά τη διάρκεια της διετούς παραμονής του στη Νέα Υόρκη.
Εργα του δημοσιεύτηκαν στα «Metal Hurlant», «Alter», «Heavy Metal», «Βαβέλ», ενώ σχεδίασε σειρά εξώφυλλων για το «Αντί», ανάμεσά τους και εκείνο του τελευταίου τεύχους. Για περίπου 20 χρόνια εργάστηκε στη διαφήμιση όπου σχεδίασε και ζωγράφισε καμπάνιες για Armani, Versace, Fiat, Rolex, Παπαστράτος και άλλα διεθνή και ελληνικά σήματα. Προτάσεις του διακρίθηκαν με διεθνή βραβεία.
INFO:
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Ειρήνη Παπακωνσταντίνου. Συνοδεύεται από λεύκωμα (εκδόσεις «Νήσος»). Διάρκεια έως 9 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας