Πισίνες στα στρώματα, τρύπες στους τοίχους

Τα πάνω κάτω έφεραν νέοι καλλιτέχνες σε έναν ολόκληρο όροφο του ξενοδοχείου «St George Lycabettus».

Τσαλακωμένα σεντόνια γεμάτα με προσωπικά αντικείμενα, μια πισίνα με νερό πάνω στο στρώμα, τεράστιες τρύπες στους τοίχους, ανθρωπόμορφα τέρατα χορεύουν στα δωμάτια...

Τα «Rooms2016», η καθιερωμένη έκθεση σύγχρονης τέχνης που διοργανώνει η αίθουσα τέχνης Καππάτος, δίνουν για 15η χρονιά το στίγμα τους, μεταμορφώνοντας το περιβάλλον του δωματίου ενός ξενοδοχείου σε χώρο πρωτότυπης καλλιτεχνικής έκφρασης.

Φέτος συμμετέχουν 26 πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες με έργα που -τα περισσότερα- έγιναν ειδικά για τα φιλόξενα «Δωμάτια»: ηχητικές, φωτογραφικές και εικαστικές εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, πρότζεκτ, ντιζάιν, περφόρμανς, ταινίες, κ.λπ.

Μας τους συστήνουν 22 επιμελητές εκθέσεων, ιστορικοί και θεωρητικοί τέχνης, ήδη γνωστοί αλλά και από τη νέα γενιά.

«Ζητούμενο είναι η ανίχνευση και παρουσίαση στο ευρύ κοινό των νέων τάσεων και προτάσεων στον εικαστικό χώρο», τονίζει ο υπεύθυνος της διοργάνωσης, Γεράσιμος Καππάτος. «Σε όλη τη διάρκεια αυτών των εκθέσεων, η προσπάθειά μας έχει δείξει και την αντοχή της αλλά και την αναγκαιότητα και χρησιμότητά της ως ένας τόπος συνάντησης και επικοινωνίας, μια πλατφόρμα διαλόγου και ανάδειξης προβληματισμών».

Ο πλουραλισμός των εκφραστικών μέσων, η ανεξαρτησία, η διαφορετικότητα, οι ιδιομορφίες, η μορφοπλαστική ποικιλία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και η θεματολογία που συχνά ακουμπά τη σημερινή πραγματικότητα είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά των «Rooms2016».

Οι Ζώης Λουμάκης και Ανθούλα Μπουρνά επιχειρούν μια δύσκολη συγκατοίκηση στο «Don’t sleep, there are snakes»: μια απέλπιδα σύμπραξη των παραδοσιακών και ευτελών υλικών (χαρτόνι, μαλλί) με το αυστηρά ψηφιακό και τη χρήση νέων μέσων (επιμ. Ανθή Αργυρίου). Η περιπλάνηση στον χώρο του διαδικτύου μέσω των τεχνολογιών της γεωπληροφορικής (Google Maps, CCTV Web Cams) αποτελεί αφετηρία της δουλειάς της Αναστασίας-Ζωής Σουλιώτου (επιμ. Μαργαρίτα Καταγά).

Τους συνειρμούς που συνδέονται με τη θάλασσα επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια ενός κρεβατιού ο Νίκος Τοπαλίδης (επιμ. Βάνα Βερροιοπούλου), ενώ ο Βασίλης Παπαγεωργίου βάζει στο ίδιο σημείο νερό, σαν μια σκοτεινή πισίνα, «μαύρη γενεσιουργό τρύπα, μέσα στην οποία ο καθένας μπορεί να διακρίνει το είδωλό του» (επιμ. Δανάη Γιαννόγλου).

Σε έναν καίριο αλλά ταυτόχρονα περιθωριοποιημένο συντελεστή ενός ξενοδοχείου, μια καθαρίστρια, επικεντρώνεται η Ιωάννα Νεοφύτου.

Η εργαζόμενη αφηγείται την εμπειρία της στον εργασιακό χώρο, που γίνεται ένας προσωρινά προσωπικός χώρος για κάθε περαστικό πελάτη (επιμ. Κυβέλη Μαυροκορδοπούλου). 

Ο Εκτωρ Ντουράκος, πάλι, προβληματίζεται εικαστικά για τη συμμετοχή του αθλητισμού, και ειδικά του ποδοσφαίρου, στους μηχανισμούς αναπαραγωγής της εθνικής ιδεολογίας (επιμ. Κωστής Σταφυλάκης).

«Does money make art?»: Μπορεί η τέχνη να αποφέρει κέρδη ή τα χρήματα και οι συλλέκτες δημιουργούν τον κόσμο της τέχνης στην Ελλάδα, διερωτάται ο Ανδρέας Κοκκαλιάρης με την εγκατάστασή του σε επιμέλεια Νάσιας Καλαμάκη.

Η Μαίρη Παππά σκοτεινιάζει τον χώρο, με εικόνες καταστροφής και απώλειας, που κρύβουν όμως μέσα τους και την ελπίδα ενός νέου κόσμου που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του παλιού (επιμ. Χάρις Κανελλοπούλου).

Η Κατερίνα Αριανούτσου μετατρέπει το δωμάτιο σε σκηνικό θεάτρου γεμάτο σεντόνια (επιμ. Δηώ Καγγελάρη), οι Εύη Δαμιανάκη και Κική Παυλικιάνη σε υποβλητική κρύπτη (επιμ. Βάλια Κατσίμπα).

Το έργο της Κατερίνας Πασχαλίδου περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες γνώση και μνήμη (επιμ. Ισαβέλλα Κλαδάκη), του Σωτήρη Φωκέα συνδυάζει την τέχνη του δρόμου και τα κόμικς με το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση (επιμ. Τάσος Κουτσουρής).

Η Κατερίνα Κονταρίνη στήνει μια λετριστική εγκατάσταση με γνώριμα στοιχεία από τους τίτλους των ΜΜΕ (επιμ. Γιώτα Κωνσταντάτου) και ο Μιχάλης Κιούσης χτίζει κυκλωτικά περιβάλλοντα με ζωγραφική, γκράφιτι, animation όπου κυριαρχούν τεράστιες φιγούρες (επιμ. Αρετή Λεοπούλου).

Κι ακόμα, η Σπυριδούλα Ασημάκη μεταφέρει σε τρεις διαστάσεις παραμύθια, ιστορίες φαντασίας, μυθολογίας και αλλόκοτων αφηγήσεων (επιμ. Φαίη Τζανετουλάκου).

Ενα βιβλίο, το «Δημιουργώντας συνθήκες επαναφοράς» του Μάρκο Γιακούζεφ, επινοεί η Ολγα Ευαγγελίδου και υποδύεται έναν χαρακτήρα του (επιμ. Βανέσσα Μελισσουργάκη, Ιωάννα Γερακίδη).

Το έργο του Φίλιππου Παπαδόπουλου είναι αμιγώς ζωγραφικό, ισορροπεί τη χειρονομία με το γκροτέσκο (επιμ. Αλέξιος Παπαζαχαρίας), ενώ οι εικόνες του Αλέξη Τουλιόπουλου είναι επιτοίχιες ή στον χώρο από ανασυγκροτημένα υλικά (επιμ. Χάρης Σαββόπουλος).

Τρεις φίλοι, συμφοιτητές και συνοδοιπόροι, οι Σάββας Θεοφάνους, Μιρένα Λιακούση, Μάριος Παύλου, που εκφράζονται με βίντεο, ζωγραφική και γλυπτική αντίστοιχα, βρίσκονται πάλι μαζί υπό το άγρυπνο βλέμμα της επιμελήτριας Λίνας Τσίκουτα.

Τέλος, ένα άυλο αλλά καθηλωτικό έργο υπογράφουν ο συνθέτης Φοίβος Αγγελος Κόλλιας και η Αυστριακή εικαστικός Lara Berena Bellenghi, η οποία προσπαθεί να οπτικοποιήσει τις νότες ενός μουσικού έργου, παίζοντας με το φως και τη σκιά (επιμ. Ελένη Τσοποτού).

Info:

«Rooms2016», στο ξενοδοχείο «St George Lycabettus» (Δεξαμενή, Κολωνάκι) μέχρι τις 31 Ιανουαρίου.

Καθημερινές: 16.00-22.00, Σάββατο και Κυριακή 12.00-22.00.