Εικαστικοί με μάστερ

Τι συνέβη εν μέσω κρίσης στα εργαστήρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών; Πόσο η νέα πραγματικότητα εισέβαλε μέσα στην τέχνη και καθόρισε τις θεματικές της; Ποια μηνύματα ελπίδας υπάρχουν όταν όλα καταρρέουν;

Εννέα νέοι, ταλαντούχοι καλλιτέχνες επενδύουν στη γνώση και τη δημιουργικότητα. Δεν μένουν μόνο στο πτυχίο, εφοδιάζονται με μάστερ και εκθέτουν το σώμα της δουλειάς που δημιούργησαν κατά τη διετή φοίτησή τους στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών ως αποτέλεσμα της θεωρητικής τους κατάρτισης αλλά και της μεταξύ τους διάδρασης.

Οι απόφοιτοι του 10ου κύκλου του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών παρουσιάζουν από σήμερα στην αίθουσα «Νίκος Κεσσανλής» της ΑΣΚΤ έργα που περιλαμβάνουν σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτικές εγκαταστάσεις, βίντεο. Με μια σύγχρονη ματιά στα πράγματα, με αισθητική, με εννοιολογική προσέγγιση και πειραματική διάθεση.

Ας τους γνωρίσουμε: Η Κέλλυ Βαρδάκα δημιουργεί δίπτυχα από φωτογραφίες και βιντεοπροβολές με εσωτερικούς χώρους αλλά και αστικά και φυσικά περιβάλλοντα. Καλεί, όπως μας λέει, σε ένα παιχνίδι τον θεατή να ανακαλύψει μέσω της παρατήρησης την ανεπαίσθητη κίνηση και την ακινησία που υπάρχει στο έργο της και να τον παρασύρει σε ένα «παράλληλο σύμπαν».

Στο δίπολο παρατήρηση - εμπλοκή εστιάζει και η Φωτεινή Παλπάνα με βίντεο, εικόνες, κείμενο, αντικείμενα. Η Σοφία Γρηγοριάδου εστιάζει στην τουριστική ανάπτυξη του ιστορικού κέντρου της Αθήνας με την πλατφόρμα Exceptional Athens, που περιλαμβάνει ποικίλες δράσεις όπως έκδοση οδηγών και χαρτών, μελέτες, σουβενίρ, διαλέξεις και ξεναγήσεις.

Η Αλεξία Καραβέλα με την «ατελή εγκατάστασή» της προτείνει πρακτικές όπως η λαϊκή τέχνη και ιδέες όπως η κοινοκτημοσύνη των πνευματικών αγαθών. Η Κατερίνα Κότσαλα ενεργοποιεί υλικά όπως το νάιλον μέσω της διάθλασης του φωτός. Η Μαριάννα Παπαγεωργίου κομματιάζει, σκορπίζει και ανασυγκροτεί μέσα στον χώρο το «Εγώ» της. Ο Νίκος Σαρλής παρουσιάζει πίνακες και γλυπτά, ενώ η Δέσποινα Φλέσσα με την εμμονική διαδικασία του σχεδίου αναδεικνύει τις ιδιότητες της ύλης.

Ο Ιωάννης Παπαϊωάννου, με ασπρόμαυρα σχέδια, διαφάνειες και ένα βίντεο, επικεντρώνεται στο τρίπτυχο αφήγηση - άνθρωπος - χώρος, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί, μέσα από αυτά που ήδη γνωρίζει, πάνω στο έργο τέχνης. «Επιδιώκω ο άλλος να φτιάξει τις δικές του ιστορίες με αφετηρία τις εικόνες μου», μας λέει χαρακτηριστικά.

«Το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών είναι ένα φουλ διετές πρόγραμμα», συνεχίζει ο ίδιος. «Ξεκίνησε από τον Τάσο Χριστάκη πριν από 10 χρόνια. Υπάρχουν καλές υποδομές. Εχουμε τα δικά μας εργαστήρια με όλες τις μορφές τέχνης και κάνουμε και μαθήματα ιστορίας και φιλοσοφίας».

Αρκετοί από τους φοιτητές δεν είναι μόνο απόφοιτοι της Καλών Τεχνών, έχουν και άλλα πτυχία, όπως αρχιτεκτονικής ή φιλοσοφίας. Η Κ. Βαρδάκα, για παράδειγμα, σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου πριν βρει τον δρόμο της για την τέχνη.

Τι αντίκρισμα όμως μπορεί να έχει ένα τέτοιο μάστερ σήμερα, όταν οι προσλήψεις νέων καθηγητών στην ΑΣΚΤ έχουν «παγώσει» τα τελευταία χρόνια και τα καλλιτεχνικά μαθήματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση βρίσκονται υπό διωγμόν; «Είναι προσωπικό εφόδιο», υπογραμμίζει η Κ. Βαρδάκα, «με βοηθάει να οργανώσω καλύτερα τη δουλειά μου και να τη στηρίξω και σε θεωρητικό επίπεδο. Ισως πριν από 10 χρόνια το μεταπτυχιακό ήταν ένα συν για την εύρεση εργασίας στην Ελλάδα. Τουλάχιστον όμως, μετράει και σήμερα στο εξωτερικό».

«Ευτυχώς που συνεχίζουν να υπάρχουν τέτοιοι χώροι που λειτουργούν ως κυψέλες για τους εικαστικούς», τονίζει ο Ι. Παπαϊωάννου. «Εχω την ευκαιρία να επικοινωνώ με τους συναδέλφους μου, να δείχνω το έργο μου στον κόσμο, να διώχνω την κατάθλιψη... κι ό,τι καλό έρθει. Σίγουρα η κρίση θέλει δημιουργικότητα».

Info: Επιμέλεια έκθεσης: Τζωρτζίνα Σταμογιάννου. Μέχρι 12 Ιουλίου. Πειραιώς 256, Ρέντης, τηλ.: 210-3897155. Πέμπτη-Σάββατο: 12.00-22.00, Κυριακή: 16.00-20.00.