Η Νάντια Πυθαρά (στίχος) και ο Πάνος Μπίρμπας (μουσική) κυκλοφόρησαν ένα νέο τραγούδι, το «Drunken walls» (Panik Records), το οποίο πραγματικά με εντυπωσίασε. Φέρνει στο μυαλό μουσικές και τραγούδια μεγάλων ορχηστρών. Από τη δισκογραφική τους μιλούν, κάπως υπερβολικά, ok, για «έναν ύμνο προς την αγάπη», αλλά δεν πειράζει, το κομμάτι αξίζει.
«Το “Drunken walls” συντέθηκε στη δεύτερη καραντίνα, όταν για πολύ καιρό, στο αχνό φως της κλειστής πόλης και του περιορισμένου εαυτού μας, η κάθε σπίθα ήταν πολύτιμη. Ηταν το έναυσμα για μια εναπομείνασα ζωή η οποία θα έμελλε να γίνει η συνέχεια αυτού που μόνο πια η φαντασία, ως η κινητήριος δύναμη του πνεύματος, μας άφηνε να υποψιαστούμε», μας λέει η Νάντια. «Ακόμα κι ενώ φτιάχναμε το κομμάτι η μαγεία της τέχνης μάς ήταν ανάγλυφη, καθώς ένα ένα τα στοιχεία που φέρναμε συμπλήρωναν το ένα το άλλο μεγεθύνοντας, λες, τον καμβά ενός κόσμου ο οποίος, κόντρα στις κλειστές πόρτες, άνοιγε χώρους κι αισθήσεις. Αυτός ο τόπος, το τοπίο του “Drunken walls”, ήταν σαν να γεννήθηκε εκ του μηδενός και ταυτόχρονα, όπως μόνο το μηδέν μπορεί, σαν να αξιοποίησε θησαυρούς μακρών διαδρομών του καθενός μας, που μέσα στην επιβεβλημένη αστική και ταυτοτική ακινησία άρχισαν να λάμπουν».
● Πώς ξεκίνησε;
Οταν ο Πάνος μού έστειλε demo από τη μουσική του με μια ακουστική κιθάρα κι ένα μουρμουρητό, θυμάμαι έβαλα τα κλάματα από συγκίνηση, γιατί κλεισμένη στο μικρό διαμέρισμά μου σε ένα μόνο άκουσμα είδα έναν ολόκληρο κόσμο. Κάθε «μμμ» από το μουρμουρητό του ήταν στην αντίληψή μου και μια συλλαβή και η μουσική του μια αλυσίδα από εικόνες και λέξεις.
● Και πώς το δουλέψατε;
Το κομμάτι ηχογραφήθηκε σε δόσεις και σε διάφορα μέρη. Λόγω του λοκντάουν ψάχναμε εξοπλισμό για home recordings και ήταν πολλά τα κανάλια φωνής που σβήσαμε, γιατί από κάτω περνούσε π.χ. ένα αμάξι με κόρνα. Στο χιόνι του 2021, ακόμα, θυμάμαι τον Πάνο να τρέχει σε στούντιο στην Πεντέλη με ρίσκο να αποκλειστεί, για να ηχογραφηθούν το μπάσο και τα ντραμς.
Ο Πάνος Μπίρμπας μάς γυρίζει στην αρχή αρχή της ιστορίας: «Τη Νάντια τη γνώρισα νωρίτερα από τη δημιουργία του “Drunken walls”, τη γνώρισα στα γυρίσματα της εκπομπής Volume της ΕΡΤ στην οποία είχαμε τη χαρά να συμμετέχουμε με τις μπάντες μας. Καθώς την ανακάλυπτα περισσότερο καλλιτεχνικά, θαύμασα σε εκείνη την ανεπτυγμένη της ικανότητα στη γραφή αγγλόφωνων στίχων. Ετσι λοιπόν, μέσα στην περίοδο της πανδημίας και έχοντας την ανάγκη να δημιουργήσω ένα ανάχωμα στον φόβο και στην κοινωνική απομόνωση, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί της τη μουσική του “Drunken walls” με σκοπό εκείνη να προσθέσει τους στίχους και να το τραγουδήσουμε μαζί. Πράγματι, όταν μου έστειλε τους στίχους δεν διαψεύστηκα. Ηταν καλύτερο ακόμα και από ό,τι προσδοκούσα. Ολα είχαν γίνει αυτομάτως μαγικά».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας