«Στο ΥΠΠΟ βιώνουμε εργασιακή κακοποίηση»

Aνακοίνωση σχετικά με το φραστικό επεισόδιο που σημειώθηκε μπροστά στην κάμερα του τοπικού καναλιού Αργοναυπλία TV ανάμεσα στην υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, όταν η πρώτη παρατήρησε την κ. Παπαδημητρίου δημοσίως, με οξύτατο τόνο και ύφος που δεν αρμόζει σε υπουργό, πολλώ δε μάλλον Πολιτισμού», εξέδωσε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, κάνοντας λόγο για «όνειδος», «άκρατο αυταρχισμό» και «εργασιακή κακοποίηση». 

Στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΑ –και αυτό είναι το πολύ σοβαρό– κυρίως καταγγέλλει πώς το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο: «λόγω της ύπαρξης του βίντεο, έγινε ευρέως γνωστός ο άκρατος αυταρχισμός και η εργασιακή κακοποίηση που βιώνουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού», αναφέρεται στην ανακοίνωση. Κι επισημαίνει ακόμα ότι α) «επιχειρείται το επεισόδιο να ερμηνευθεί ως “έκρηξη του αφεντικού” που “έχει δίκιο” απέναντι στη σιωπή της “ανίκανης υπαλλήλου”» και β) ότι τα «εκατομμύρια» που αναφέρει η υπουργός στο βιντεοσκοπημένο επεισόδιο «αφορούν αποκλειστικά σε συγχρηματοδοτούμενα έργα (ΕΣΠΑ, ΤΑΑ), η ένταξη και η υλοποίηση των οποίων γίνεται με την εργασία του ολιγάριθμου προσωπικού των Εφορειών Αρχαιοτήτων». Επιπλέον ο ΣΕΑ προειδοποιεί με αφορμή το περιστατικό: «Γνωρίζουμε ότι, εν όψει προβλημάτων των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας –που βαρύνονται με εξαρχής λάθος σχεδιασμό από την πολιτική ηγεσία– θα υπάρξει προσπάθεια να μετακυλιστεί η ευθύνη στις Εφορείες Αρχαιοτήτων…»

«Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εργασιακής βίας»

«Το αυταρχικό και προσβλητικό ύφος της Υπουργού και η απολογητική στάση της προϊσταμένης αποτελούν», επισημαίνει κατ’ αρχάς στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΑ, «αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εργασιακής βίας και παρενόχλησης στον χώρο εργασίας, που εμπίπτει στις διατάξεις του ισχύοντος νόμου 4808/2021, τον οποίο εισηγήθηκε και ψήφισε η κυβέρνηση της Ν.Δ., καθώς και της Σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας, που κυρώθηκε με τον ίδιο νόμο».

Και συνεχίζει: «Τα λόγια, οι χειρονομίες, το έντονο ύφος, η σιωπή και η ντροπή των παρισταμένων, η προσπάθεια των υπαλλήλων του Γραφείου της υπουργού να απαγορεύσουν τη βιντεολήψη, προκειμένου να μην δημοσιοποιηθεί το περιστατικό, συνιστούν ένα νοσηρό επεισόδιο ενδεικτικό της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής και ένδειξη του ήθους που πλέον επικρατεί στον δημόσιο βίο. Λόγω της ύπαρξης του βίντεο, έγινε ευρέως γνωστός ο άκρατος αυταρχισμός και η εργασιακή κακοποίηση που βιώνουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Παρόμοια και χειρότερα περιστατικά συμβαίνουν σε υπηρεσιακές συσκέψεις, σε αυτοψίες, σε κάθε σχεδόν συνάντηση με το γραφείο της Υπουργού. 

»Αντί να απολογείται η Υπουργός για την συμπεριφορά της, ήδη επιχειρείται το επεισόδιο να ερμηνευθεί ως “έκρηξη του αφεντικού” που “έχει δίκιο” απέναντι στη σιωπή της “ανίκανης υπαλλήλου”. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Στην αόριστη και συκοφαντική δήλωση της Υπουργού για “τα εκατομμύρια που έχετε λάβει” υπονοείται ότι η Κυβέρνηση προσέφερε απεριόριστα χρήματα για την προστασία των αρχαιοτήτων και οι Υπηρεσίες δεν ανταποκρίθηκαν γιατί είναι “κακοί δημόσιοι υπάλληλοι”. Τα “εκατομμύρια” που αναφέρει η Υπουργός αφορούν αποκλειστικά σε συγχρηματοδοτούμενα έργα (ΕΣΠΑ, ΤΑΑ), η ένταξη και η υλοποίηση των οποίων γίνεται με την εργασία του ολιγάριθμου προσωπικού των Εφορειών Αρχαιοτήτων και, όπως είναι γνωστό, απαγορεύεται να διατεθούν για οποιονδήποτε άλλο σκοπό εκτός του έργου που έχει εγκριθεί.

»Απαιτούνται απαντήσεις. Από την προσβεβλημένη προϊσταμένη εάν ιεράρχησε ως επείγον το έργο αποκατάστασης του συγκεκριμένου κτηρίου, αν ζήτησε και αν έλαβε πιστώσεις, και από την προσβάλλουσα υπουργό συγκεκριμένα ποσά και κωδικοί για την εκτέλεση εργασιών, που να αφορούν την αποκατάσταση του συγκεκριμένου κτιρίου. Οτιδήποτε άλλο συνιστά υπεκφυγή με βαρύτατες ευθύνες και των δύο […]»

Τέλος ο ΣΕΑ διευκρινίζει ότι τοποθετείται για το συμβάν όχι για να προστατεύσει την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, «η οποία επέλεξε να αποχωρήσει από τον Σύλλογο με βολές εναντίον του, για λόγους που γνωρίζει η ίδια, αλλά για να υπερασπισθεί το κύρος και την αξιοπρέπεια του κλάδου των αρχαιολόγων και λειτουργών της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που θα κληθούν από αύριο να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τον Αρχαιολογικό Νόμο απέναντι σε φορείς και πολίτες, ενώ έχουν προηγουμένως απαξιωθεί με μια δημόσια damnatio».

Ως προς το «μήλον της έριδος», το κτίριο δηλαδή για το οποίο η υπουργός Πολιτισμού εξανέστη, πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται για το παλαιό ερειπωμένο κι ετοιμόρροπο κτίριο της Αρχαιολογίας στην Αρχαία Αγορά του Αργους, στο οποίο, όπως διευκρινίζει ο τοπικός Τύπος, «τα γκράφιτι είναι το μικρότερο πρόβλημα… Οι πόρτες του δεν είναι κλειδωμένες, καθένας μπορεί να εισέλθει, και το εσωτερικό αποτελεί πηγή μόλυνσης και άλλων κινδύνων: Η σκεπή έχει καταρρεύσει και το μόνο που πλέον έχει απομείνει είναι οι εξωτερικοί τοίχοι για να “φιλοξενούν” τα ακαλαίσθητα “γκράφιτι”». Ωστόσο, το θέμα δεν είναι αν είχε δίκαιο ή όχι η υπουργός Πολιτισμού (που προφανώς είχε, δεδομένης της κατάστασης του κτιρίου), αλλά το γεγονός ότι «νομιμοποίησε» εαυτήν να φερθεί έτσι δημοσίως.