Είχε αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια στο Διμηνιό Κορινθίας, στο πατρικό του. Ζούσε εκεί με τη μηχανή του και τους δαίμονές του (τα ποτά του και λοιπά). Τα προηγούμενα χρόνια, στην Αθήνα, ήταν ο στενός συνεργάτης του σκηνοθέτη Σταύρου Τσιώλη και μόνιμος διευθυντής φωτογραφίας της Ελένης Σταυρακάκη. Βλεπόμασταν στα Εξάρχεια· έμενε για πολύ καιρό σ’ ένα νεοκλασικό στη Ζωοδόχου Πηγής.
Τα τελευταία χρόνια βρισκόμασταν στο μπαρ του Νότη, στο Κιάτο και δοκιμάζαμε τη ρακή (του) για την οποία ήταν περήφανος. Πίναμε ώς τα ξημερώματα. Ανέβαινε στη μεγάλου κυβισμού μηχανή του και μας αποχαιρετούσε νηφάλιος.
Μιλούσαμε για λογοτεχνία και σινεμά· είχε ξεκόψει και από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και μιλάγαμε χωρίς τύψεις και ενοχές, χωρίς επαναστατική συνείδηση - ελεύθερα.
Γνωριζόμαστε σχεδόν μισό αιώνα, από το 1969. Εγώ πρωτάκι στο Γυμνάσιο, ο Βασίλης (Καψούρος), δυο - τρία χρόνια μεγαλύτερος. Επιλεγήκαμε και οι δύο για την ομάδα μπάσκετ του (6τάξιου) Γυμνασίου. Εκτοτε κάναμε παρέα, ακούγοντας με τον Νότη και μερικούς άλλους τον αιρετικό (τότε) Σαββόπουλο, τους Led Zeppelin και άλλους.
Τη δεκαετία του ’70 έφτασε στην Αθήνα και λίγα χρόνια αργότερα τον ακολούθησα, αλλά πλέον οι δρόμοι είχαν αλλάξει. Αγάπησε τη δουλειά του και αγαπήθηκε από τους συνεργάτες του και τους φίλους. Η φωτογραφία του ήταν απλά ποιητική.
Οταν έπαψε να συμμετέχει σωματικά (και άρα ψυχικά και πνευματικά) στο έργο του, δείχνοντας μια απέχθεια για τις ψηφιακές τεχνολογίες, κατέφυγε στο Διμηνιό, τον τόπο καταγωγής του.
Ολιγόλογος, ολιγαρκής, γερός συμπότης αλλά και καλός συνομιλητής όταν η παρέα ήταν σοβαρή (σοβαρή, λέμε τώρα...). Ούτε που μας άκουγε όταν τον πιέζαμε να αναλάβει ενεργό δράση· χαμογελούσε, απλώς, και ευγενικά άλλαζε την κουβέντα.
Πριν από λίγες μέρες συναντήθηκε με τον θάνατο καβάλα στη μηχανή του, δίπλα στο σπίτι του, τι ειρωνεία. Δεν πρόλαβε να φωτογραφήσει αυτόν τον θάνατο γιατί ήταν ο δικός του, που, όμως, στάθηκε (ο θάνατος) φωτογραφία της ζωής του (αναχώρηση, ηρεμία, ελευθερία, φύση). Αυτά κυνηγούσε, μ’ αυτά συμβίωσε (και με ό,τι «έτρωγε» τα σωθικά του). «Θρηνούν» πια οι ίδιες οι φωτογραφίες (του).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας