Ο Βέλγος νομπελίστας Μορίς Μέτερλινγκ έλεγε πως κάθε άνθρωπος έχει το υψηλό καθήκον να αγωνίζεται για την κατάκτηση του αγνώστου, ακόμη κι αν υποψιάζεται ότι δεν θα το βρει ποτέ. Φρονούσε δε ότι σχεδόν όλοι οι λαοί οδηγήθηκαν και ακόμη οδηγούνται από μυαλά δεύτερης κατηγορίας και ότι το ένστικτο ενός λαού πάντοτε απατάται διότι «το απατούν πάντοτε».
Δύσκολα βάζει ο μεγάλος αγνωστικιστής - ειδικά όταν επιχειρήσουμε να τον πεζοποιήσουμε, να φέρουμε τον λόγο του στα καθ’ ημάς. Να ψηφίσουμε, λ.χ., αυτούς που είναι άγνωστοι στην ώς τούδε διακυβέρνηση της χώρας, θεωρώντας πως όντως είναι άγνωστοι. Πόση θέληση θα δείξουν, πόση αποφασιστικότητα και σθένος διαθέτουν, πόσο ανεξάρτητοι θα είναι στις διαπραγματεύσεις τους και, τέλος, πόσο ανέγγιχτοι θα παραμείνουν από τα θέλγητρα της εξουσίας. Ολα αυτά σημαίνουν ότι κουβαλούν στα «όπλα» τους το μέγα ζητούμενο: την ηθική της εξουσίας. Αλλά χωρεί η ηθική στην εξουσία; Ναι, λένε οι υπερασπιστές της προσωπικής ευθύνης.
Ας το δεχτούμε και ας πάμε στο δεύτερο σκέλος της διαπίστωσης του Βέλγου διανοητή, που, ίσως, είναι και λίγο αντιφατικό με το πρώτο. Εάν δεχτούμε ότι οι λαοί οδηγούνται από μυαλά δεύτερης κατηγορίας και ότι εξαπατώνται πάντοτε, γιατί να τολμήσουμε το άγνωστο; Με αμιγώς πολιτικούς όρους δεν μπορούμε να απαντήσουμε, διότι υποτίθεται ότι γνωρίζουμε το πρόγραμμα των προ των πυλών της εξουσίας ευρισκομένων, όπως επίσης γνωρίζουμε (;) την προσωπικότητα πολλών εκ των υποψηφίων. Κάποια σύγχυση επικρατεί εδώ. Ας μείνουμε στη γνώμη ενός βοσκού, που μιλώντας στην τηλοψία είπε ο άνθρωπος, απογοητευμένος από τους νυν κυβερνώντες, ότι θα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ όχι και με τόσο ενθουσιασμό αλλά τι να κάνει; Θα δοκιμάσει το άγνωστο. Πολλοί έχουν καταλήξει σ’ αυτή τη λύση (και ας ελπίσουμε ότι το άγνωστο θα κατακτηθεί· εάν εξαπατηθούμε γι’ ακόμη μία φορά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και ας το προβάλουμε κι αυτό στο άγνωστο, στο μέλλον).
Υπάρχουν αρκετοί που δεν συμφωνούν μ’ αυτή τη λύση και πηγαίνουν πιο αριστερά κι άλλοι που απέχουν από την εκλογική διαδικασία θεωρώντας ότι ματαιοπονούν, ακολουθώντας το δεύτερο σκέλος της ρήσης του Μέτερλινγκ (αλλά μήπως και ο Πλούταρχος, δύο χιλιάδες τόσα χρόνια πριν, δεν είχε αποφανθεί ότι με την εξουσία ενασχολούνται οι μέτριοι, οι τεμπέληδες, οι καιροσκόποι και λοιποί;).
Σεβαστή κι αυτή η γνώμη, διότι δεν επηρεάζεται από την ιστορικότητα αυτών των εκλογών και άρα το καθήκον της προσαρμογής στο άγνωστο (ΣΥΡΙΖΑ). Αλλά αυτό σημαίνει ελευθερία πολιτική: να ψηφίζεις ό,τι γουστάρεις και με όποιο κριτήριο, διότι υπάρχουν και τινές που ψηφίζουν με βάση την αισθητική, έξω από γρυλίσματα και λαιμαργίες. Ο νυν πρωθυπουργός έχει άσχημη εικόνα και «από φυσιολογική άποψη, κάθε τι άσχημο εξασθενίζει και θλίβει τον άνθρωπο. Του θυμίζει τη φθορά, τον κίνδυνο, την ανικανότητα· του στερεί τη δύναμη» (Νίτσε - «Το λυκόφως των ειδώλων», Εκδοτική Θεσσαλονίκης). Πάμε λοιπόν να κατακτήσουμε το άγνωστο και την ομορφιά κι ας έχει ο καθένας μας τη δική του ερμηνεία για τους όρους, ας διαβάζει καταπώς τον συμφέρει (ιδεολογικά και πρακτικά).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας